Revisión como estaba o 9 de marzo de 2018 ás 23:45 editar Miguelferig (conversa \| contribucións) 242.249 edicións →‎Explicacións apoiadas ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 9 de marzo de 2018 ás 23:47 editar desfacer Miguelferig (conversa \| contribucións) 242.249 edicións →‎Hipótese alternativa Edición máis nova →
Liña 88: Son posibles outras explicacións. Os predadores poderían temer de forma innata formas que non lles son familiares (neofobia)<ref name=speed2001>{{cite journal \|last=Speed \|first=Michael P. \|year=2001 \|title=Can receiver psychology explain the evolution of aposematism? \|journal=Animal Behaviour \|volume=61 \|issue= \|pages=205–216 \|doi=10.1006/anbe.2000.1558 }}</ref> o tempo suficiente para que queden establecidas, pero isto probablemente é só temporal.<ref name=mappes2005/><ref name=speed2001 /><ref>{{cite journal \|last=Exernova \|first=Alice \|last2=Stys \|first2=Pavel \|last3=Fucikova \|first3=Eva \|last4=Vesela \|first4=Silvie \|last5=Svadova \|first5=Katerina \|last6=Prokopova \|first6=Milena \|last7=Jarosik \|first7=Vojtech \|last8=Fuchs \|first8=Roman \|last9=Landova \|first9=Eva \|year=2007 \|title=Avoidance of aposematic prey in European tits (Paridae): learned or innate? \|journal=Behavioral Ecology \|volume=18 \|issue=1 \|pages=148–156 \|doi=10.1093/beheco/arl061 }}</ref> Alternativamente, os animais presa poderían ser suficientemente gregarios para formar grupos o bastante compactos como para potenciar o sinal de advertencia. Se a especie era xa incomestible polo sabor, os predadores poderían aprender a evitar o ~~grpo~~grupo, protexendo os individuos gregarios co novo trazo aposemático.<ref name=gamberale1998>{{cite journal \|last=Gamberale \|first=Gabriella \|last2=Tullberg \|first2=Birgitta S. \|year=1998 \|title=Aposematism and gregariousness: the combined effect of group size and coloration on signal repellence \|journal=Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences \|volume=265 \|issue=1399 \|pages=889–894 \|doi=10.1098/rspb.1998.0374 }}</ref><ref name=mappes1996>{{cite journal \|last=Mappes \|first=Johanna \|last2=Alatalo \|first2=Rauno V. \|year=1996 \|title=Effects of novelty and gregariousness in survival of aposematic prey \|journal=Behavioral Ecology \|volume=8 \|issue=2 \|pages=174–177 \|doi=10.1093/beheco/8.2.174 }}</ref> O gregarismo axudaría aos predadores a aprender a evitar as presas gregarias incomestibles.<ref name=ruxton2006>{{cite journal \|last=Ruxton \|first=Graeme D. \|last2=Sherratt \|first2=Thomas N. \|year=2006 \|title=Aggregation, defense, and warning signals: the evolutionary relationship \|journal=Proceedings of the Royal Society \|volume=273 \|issue= \|pages=2417–2424 \|doi=10.1098/rspb.2006.3570 }}</ref> O aposematismo podería tamén ser favorecido en densas poboacións incluso se estas non son gregarias.<ref name=thomas2003/><ref name=speed2001/> Outra posibilidade é que exista un [[xene]] para o aposematismo que sexa [[recesivo]] e localizado no [[cromosoma X]].<ref name=brodie2001>{{cite journal \|last=Brodie \|first=Edmund D. III \|last2=Agrawal \|first2=Anell F. \|year=2001 \|title=Maternal effects and the evolution of aposematic signals \|journal=[[Proceedings of the National Academy of Sciences]] \|volume= 98\|issue=14 \|pages=7884–7887 \|doi=10.1073/pnas.141075998 \|pmid=11416165 \|pmc=35437}}</ref> Se é así, os predadores aprenderían a asociar a cor coa incomestibilidade a partir de machos co trazo, mentres que as femias [[heterocigoto\|heterocigotas]] portan o trazo ata que se fai común e os predadores comprenden o sinal.<ref name=brodie2001/> Os predadores ben alimentados poderían tamén ignorar os morfos aposemáticos, preferindo outras especies de presas.<ref name=mappes2005/><ref>{{cite journal \|last=Merilaita \|first=Sami \|last2=Kaitala \|first2=Veijo \|year=2002 \|title=Community structure and the evolution of aposematic colouration \|journal=[[Ecology Letters]] \|volume=5 \|issue=4 \|pages=495–501 \|doi=10.1046/j.1461-0248.2002.00362.x }}</ref>

Aposematismo: Diferenzas entre revisións