|
A existencia do aposematismo en ecosistemas mariños é controvertida.<ref name=":0">{{Cite book | title=Antipredatory defensive roles of natural products from marine invertebrates | last=Pawlik | first=J.R. | publisher=Springer | year=2012 | location=NY | pages=677–710 | work= Handbook of Marine Natural Products | editor-last=Fattorusso | editor-first=E.|display-editors=etal}}</ref> Moitos organismos mariños, singularmente os dos [[arrecife de coral|arrecifes de coral]], teñen vivas cores ou padróns, como as [[poríferos|esponxas]], [[coral (animal)|corais]], [[moluscos]] e [[peixes]], con pouco ou ningunha conexión con defensas químicas ou físicas. As esponxas dos arrecifes do [[mar Caribe|Caribe]] teñen vivas cores e moitas delas están defendidas quimicamente, pero non hai relación entre os dous factores.<ref>{{Cite journal |title=Defenses of Caribbean sponges against predatory reef fish: I. Chemical deterrency | last=Pawlik | first=JR | date=1995 | journal=Marine Ecology Progress Series |volume=127 | pages=183–194 | doi=10.3354/meps127183|display-authors=etal}}</ref>
Os moluscos [[nudibranquios]] son os exemplos máis citados de aposematismo nos ecosistemas mariños, máis as evidencias disto foron discutidas,<ref>{{Cite journal | title=Does warning colouration occur in nudibranchs? |last=Edmunds |first=M |date=1991 | journal=Malacologia | pages=241–255 | volume=32}}</ref> principalmente porque: (1) hai poucos exemplos de [[mimetismo]] entre especies, (2) moitas especies son nocturnas ou [[cripse|crípticas]], e (3) as cores vivas no extremo vermello do [[espectro de cores]] son atenuadas rapidamente en función da profundidade da auga. Por exemplo, o nudibranquio bailarina española (xénero ''[[Hexabranchus]]''), unha das lesmas mariñas de maior tamaño tropicais, potentemente defendidas quimicamente, e con vivas cores vermellas e brancas, é nouturnanocturna e non presenta imitadores. O mimetismo espérase que sexa de tipo [[mimetismo batesiano|batesiano]] con defensas débiles que poden obter un certolcerto grao de protección do seu parecido con especies aposemáticas.<ref>{{Cite journal | title=Defensive chemicals of the Spanish Dancer nudibranch, Hexabranchus sanguineus, and its egg ribbons: Macrolides derived from a sponge diet | last=Pawlik | first=JR | date=1988 | journal=Journal of Experimental Marine Biology and Ecology | volume=119 | pages=99–109 | doi=10.1016/0022-0981(88)90225-0|display-authors=etal}}</ref> Outros estudos chegaron á conclusión de que os nudibranquios como as lesmas mariñas da familia [[Phyllidiidae]] dos arrecifes de coral do Indo-Pacífico están coloreados aposematicamente.<ref>{{Cite journal | title = Marine benthic invertebrates use multimodal cues for defense against reef fish | url=http://www.int-res.com/abstracts/meps/v340/p29-39/|journal=Marine Ecology Progress Series | date=2007 | pages=29–39 | volume=340 | doi=10.3354/meps340029 | first=R | last=Ritson-Williams | first2=VJ | last2=Paul}}</ref> O [[mimetismo mülleriano]] foi implicado na coloración dalgúns nudibranquios mediterráneos, todos os cales derivanobteñen os seus compostos químicos defensivos a partir da súa dieta de esponxas.<ref>{{Cite journal |title = Coloration and defense in the nudibranch gastropod Hypselodoris fontandraui | last=Haber |first=M. | date=2010 | journal=Biological Bulletin |volume=218 |pages=181–188|display-authors=etal}}</ref>
A [[estrela de mar coroa de espiñas]], igual que outras [[estrela de mar|estrelas de mar]], como ''[[Metrodira subulata]]'', teñen unha coloración rechamante e longas e afiadas espeñasespiñas, así como defensas químicas en forma de [[saponina]]s; a algúns autores estas evidencias parecenparécenlles dabondo para que esa especie sexa considerada aposemática.<ref name=Shedd>{{cite web|url=http://sea.sheddaquarium.org/sea/fact_sheets.asp?id=69 |title=Crown of Thorns Sea Star |publisher=Shedd Aquarium |year=2006 |accessdate=21 June 2015 |author=Shedd, John G. |deadurl=yes |archiveurl=https://web.archive.org/web/20140222070509/http://sea.sheddaquarium.org/sea/fact_sheets.asp?id=69 |archivedate=22 February 2014 }}</ref><ref name=Inbar>{{cite journal | last1=Inbar | first1=Moshe | last2=Lev-Yadun | first2=Simcha | title=Conspicuous and aposematic spines in the animal kingdom | journal=Naturwissenschaften | date=2005 | volume=92 | pages=170–172 | doi=10.1007/s00114-005-0608-2 | url=http://research.haifa.ac.il/~minbar/Inbar%20&%20Lev%202005.pdf | quote=as espiñas animais defensivas adoitan ser conspicuas (en forma e cor) e deberían considerarse aposemáticas... Os exemplos clásicos son as estrelas de mar ''Acanthaster planci'' e ''Metrodira subulata'', que teñen espiñas vermellas...}}</ref>
Propúxose que o aposematismo e o mimetismo son menos evidentes en ivertebrados mariños que en insectos terrestres porque a predación é unha forza selectiva máis intensa para moitos insectos, que tamén se dispersan cando son adultos en vez de como larvas e teñen tempos de xderaciónxeración moito máis curtos.<ref name=":0" /> Ademais, hai probas de que peixes predadores como os ''[[Thalassoma amblycephalum]]'' poden adaptarse ás pistas visuais máis rapidamente que os paxaros, o que fai que o aposematismo sexa menos efectivo.<ref>{{Cite journal | title=Do coral reef fish learn to avoid unpalatable prey using visual cues? | last=Miller | first=AM | date=2013 | journal=Animal Behaviour | doi=10.1016/j.anbehav.2012.11.002 | volume=85 | pages=339–347 |last2=Pawlik |first2=JR}}</ref>
[[Ficheiro:Variable ring patterns on mantles of the blue-ringed octopus Hapalochlaena lunulata.png|miniatura|500px|Os aneis azuis iridescentes nos mantos do polbo velenoso ''[[Hapalochlaena lunulata]]'' son considerados aposemáticos por algúns autores.]]
Os polbos ''[[Hapalochlaena]]'' son velenosos. Pasan a maior parte do seu tempo agochados en gretas e mostran padróns de camuflaxe efectivos coasproducidos polas súas células [[cromatóforo]] dérmicas. Porén, se son provocados, rapidamente mudan de cor, facéndose amarelos vivos e cada un dos seus 50 a 60 aneis dan escintileos de cor azul iridescente brillante nun terzo de segundo.<ref name="Mathger2012">{{cite journal |authors=Mäthger, L.M., Bell, G.R., Kuzirian, A.M., Allen, J.J. and Hanlon, R.T. |year=2012 |title=How does the blue-ringed octopus (Hapalochlaena lunulata) flash its blue rings? |journal=The Journal of Experimental Biology |volume=215 |issue=21 |pages=3752–3757 |url=http://jeb.biologists.org/content/215/21/3752.full |doi=10.1242/jeb.076869 |pmid=23053367}}</ref> Adoita afirmarse que isto é unha exhibición de advertencia aposemática,<ref name="Williams2011">{{cite journal |authors=Williams, B.L., Lovenburg, V., Huffard, C.L. and Caldwell, R.L. |year=2011 |title=Chemical defense in pelagic octopus paralarvae: Tetrodotoxin alone does not protect individual paralarvae of the greater blue-ringed octopus (Hapalochlaena lunulata) from common reef predators |journal=Chemoecology |volume=21 |issue=3 |pages=131–141 |doi=10.1007/s00049-011-0075-5}}</ref><ref name="Huffard2010">{{cite journal|authors=Huffard, C.L., Saarman, N., Hamilton, H. and Simison, W.B. |year=2010 |title=The evolution of conspicuous facultative mimicry in octopuses: an example of secondary adaptation?|journal=Biological Journal of the Linnean Society |volume=101 |issue=1 |pages=68–77 |doi=10.1111/j.1095-8312.2010.01484.x}}</ref><ref name="Lambert2011">{{cite book |author=Lambert, W.A. |year=2011 |title=A Review of Blue-ringed Octopus Conservation (Masters thesis) |publisher=Prescott College}}</ref><ref name="Hanlon1998">{{cite book |author1=Hanlon, R.T. |author2=Messenger, J.B. |year=1998 |title=Cephalopod Behaviour |publisher=Cambridge University Press}}</ref> pero a hipótese apenas foi comprobada.<ref name="Umbers2013">{{cite journal |author=Umbers, K.D. |year=2013 |title=On the perception, production and function of blue colouration in animals |journal=Journal of Zoology |volume=289 |issue=4 |pages=229–242 |doi=10.1111/jzo.12001}}</ref>
== Comportamento ==
|
