Oín, Rois: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
preciosos |
|||
Liña 11:
|entidades = 8
}}
'''Santa María de Oín''' é unha [[Parroquia eclesiástica galega|parroquia]] situada no sur do concello [[Provincia da Coruña|coruñés]] de [[Rois]], na [[comarca do Sar]]. Segundo o padrón municipal ([[INE]] [[2013]]) ten 439 habitantes (209 homes e 230 mulleres) agora conta con apróximadamente 430 habitantes distribuídos en 8 entidades de poboación, o que supón un aumento en relación ao ano [[1999]] cando tiña 401 habitantes.Forma a capital do municipio, e é un dos principais núcleos urbanos de Rois;
É a parroquia máis pequena do municipio, con só 3,23 kilómetros cadrados de superficie e está formada polas aldeas de Antequeira, Barro, O Castro, A Eirexa, Oín, A Peruca, A Pontenova e Samil, onde se atopa a Casa do Concello.
Liña 21:
== Patrimonio ==
* Igrexa de Santa María, que ten na fachada dúas cruces relacionadas coas Santas Misións, unha dos redentoristas de
* O pazo da Antequeira, de estilo barroco, que foi construído no século XVII, sobre un fogar do século XV, e no que podemos observar unha fonte barroca e tamén unha capela adicada a San Xoán de Nepomuceno, que está abovedada e ten un relevo dun santo na súa fachada. Tamén ten un gran xardín con camelios, magnolios e hortensias. Na actualidade pertence á familia Rengifo.
* Vestixios arqueolóxicos moi antigos, como torques de ouro que foron atopados nun monumento funerario prerromano da parroquia, ou un castro celta que nunca se
* Varios cruceiros. Un deses cruceiros, foi feito por un home da aldea de Samil.
* Unha fonte natural e unha fonte que lle dá nome a unha familia, na aldea de Oín de abaixo; e unha fonte de 1960, que esta ao carón dun lavadoiro, e que foi un gran avance para a zona de Oín, Barro e Samil, que tiñan que ir lavar ao río de Seira, e despois deixar as prendas en toxos, ou unhas árbores e recollelas ao día seguinte, e co lavadoiro, tiñan unha maneira máis práctica de lavar tanto roupa como lá ou mantas.
* Os restos dunha casa reitoral, na que o último cura deixou de vivir en 1963, pero máis tarde foi vivir alí unha familia.
* O
* Outra lenda que existía era a dunha muller que miraba pola ventá e vía os enterros e quen
== Galería de imaxes ==
| |||