Galagidae: Diferenzas entre revisións

Os '''Galagidae''' (galáxidos) son un grupo de pequenos [[primate]]s nocturnos<ref name="nocturnal">{{citeCita web|url=http://www.awf.org/content/wildlife/detail/bushbaby |title=African Wildlife Foundation |publisher=Awf.org |date=2012-06-20 |accessdate=2012-07-26}}</ref> nativos de [[África]] continental, que constitúen unha [[familia (bioloxía)|familia]]. Tamén se lles chama ás veces '''Galagonidae''' (galagónidos) ou, simplemente, gálagos en xeral (aínda que hai un xénero que se chama especificamente ''Galago''). Algunhas veces, en vez de tratalos como unha familia propia, son incluídos como subfamilia dentro dos [[Lorisidae]] ou Loridae (lorísidos, lóridos).

Tanto en variedade coma en abundancia, estes animais son os primates primitivos de maior éxito de África, segundo a [[African Wildlife Foundation]].<ref name="African Wildlife Foundation">{{citeCita web|title=BUSH BABY|url=http://www.awf.org/content/wildlife/detail/980/|accessdate=2012-07-26}}</ref>

Os Galagidae comunícanse tanto chamándose uns a outros coma marcando os camiños por onde van con [[urina]]. Seguindo o cheiro da urina, poden chegar exactamente á mesma póla que marcaron.<ref name="African Wildlife Foundation"/> Todas as especies emiten ''chamdas fortes'' ou ''chamadas de anuncio'' específicas de especie. Estas chamadas teñen moitas funcións diferentes. Unha función é a identificación a longa distancia e a diferenciación entre unha especie e outra, e os científicos poden hoxe endía recoñecer todas as especies coñecidas de Galagidae polas súas ''chamadas fortes''.<ref>{{CiteCita journalpublicación periódica|url = |title = Vocal Profiles for the Galagos: A Tool for Identification|last = Bearder|first = Simon K.|date = 2013|journal = Journal of Primate Conservation|doi = 10.1896/052.027.0102|pmid = |access-date = |last2 = Butynski|first2 = Thomas M.|volume = 27|pages = 75|last3 = de Yong|first3 = Yvonne A.}}</ref> Ao final da noite, os membros dun grupo usan unha chamada especial para xuntarse e agruparse para durmir nun niño feito de follas, ou nun grupo de pólas ou nun oco nunha árbore.

Estes primates teñen unha salientable capacidade de choutar. O informe fiable do maior salto dun gálago é de 2,25 m. Segundo un estudo publicado pola Royal Society, tendo en conta a masa corporal do animal e que a masa muscular da perna supón un 25% do total, os músculos do salto do gálago deben funcionar cunhas prestacións de seis a nove veces mellores que os dunha ra.<ref name="jumping">{{citeCita journalpublicación periódica | last = Aerts| first = Peter| title = Vertical jumping in ''Galago senegalensis'': the quest for an obligate mechanical power amplifier| journal = Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci.| volume =353 | issue = 1375| pages =1607–1620 | date = 29 October 1998 | doi=10.1098/rstb.1998.0313}}</ref> Pénsase que isto se debe a que se almacena enerxía elástica nos tendóns das patas traseiras, o que lles permite dar maiores saltos do que se esperaría nun animal do seu tamaño.<ref name="jumping"/> Cando está a medio ''voo'' durante o salto dobra as pernas e brazos achegándoos ao corpo; despois sepáraos no último segundo para agarrar a póla da árbore. Nunha serie de saltos, poden cubrir unha distancia de 9 m en poucos segundos. O rabo, que é máis longo que as lonxitudes da cabeza e corpo combinadas, axuda aos poderosos músculos das patas a dar eses poderosos saltos. Pode andar a saltiños como os canguros ou simplemente correr ou andar a catro patas.<ref name="African Wildlife Foundation"/> Estes movementos tan fortes, complicados e coordinados están baixo o control da metade rostral do córtex parietal posterior que está ligado ás áreas motora, premotora e visuomotora do córtex frontal.<ref>{{CiteCita journalpublicación periódica|url = |title = Microstimulation reveals specialized subregions for different complex movements in posterior parietal cortex of prosimian galagos|last = Stepniewska|first = Iwona|date = 2005|journal = Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America|doi = 10.1073/pnas.0501048102|pmid = 15772167|access-date = |last2 = Fang|first2 = Pei-Chun|volume = 102|last3 = Kaas|pages = 4878–4883|first3 = Jon H.|pmc=555725}}</ref>

Xeralmente, a estrutura social dos Galagidae ten aspectos sociais e aspectos de vida solitaria. Isto pode verse nos seus xogos. Pendúranse das pólas ou gabean alto e arroxan cousas. Os xogos sociais inclúen xogos de loitas, de acicicalamento e de seguimento. Cando realizan o xogo de seguimento, dous gálagos choutan esporadicamengte e perséguense uns a outros polas árbores. Os individuos máis vellos do grupo prefiren repousar sós, pero os novos están en constante contacto entre si.<ref name="daily life">{{citeCita journalpublicación periódica | last = Witt| first = Cornelia| title = Preliminary observations on the social behaviour of the greater galago, ''Galago agisymbanus'' Coquerel, 1859, in captivity| journal = Anthropologischer Anzeiger| pages =193–203 | date = September 1982}}</ref> Isto obsérvase na especie ''Galago garnettii'' (ou ''Otolemur garnettii''). As nais adoitan deixar as crías soas durante longos períodos de tempo e non intentan impedir que as crías se separen delas. Ao contrario, as crías tratan de permanecer preto da nai e inician accións para manter unha estreita proximidade coa nai e activar as interaccións sociais materno-filiais.<ref>{{CiteCita journalpublicación periódica|url = |title = Mother-Infant Interactions in Captive Thick-Tailed Galagos (''Galago garnetti'')|last = Ehrlich|first = Annette|date = 1990|journal = Journal of Mammalogy|doi = 10.2307/1382168|pmid = |access-date = |last2 = MacBride|first2 = Lynn|volume = 71|pages = 198–204}}</ref>