Abraham de Moivre: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m →Ligazóns externas: Arranxos varios |
m Bot: Cambio o modelo: Cite book; cambios estética |
||
Liña 40:
No tempo da súa chegada a Londres, de Moivre era un matemático competente cun bo coñecemento de moitos dos textos célebres.<ref name=mactutor/> Para buscar a vida, converteuse en titor privado de [[matemáticas]], visitando os seus alumnos ou ensinando en cafés de Londres. Continuou os seus estudos de matemáticas tras visitar o [[conde de Devonshire]] e ver o recente libro de [[Isaac Newton|Newton]] ''[[Philosophiæ Naturalis Principia Mathematica|Principia Mathematica]]''. Mirando o libro deuse de conta que era moito máis profundo cós libros que estudara previamente e decidiu lelo ata entendelo. Porén, como tiña que realizar longos paseos por Londres para viaxar entre os seus alumnos, tiña pouco tempo para o estudo, así que arrincou páxinas do libro para levalas no seu peto e poder lelas entre as leccións.
De acordo cunha historia posiblemente apócrifa, Newton, nos seus últimos anos, adoitaba falar sobre de Moivre á xente que lle formulaba cuestións matemáticas dicindo "sabe todas estas cousas mellor ca min".<ref>{{
En 1692, de Moivre fíxose amigo de [[Edmond Halley]] e máis tarde do propio Newton. En 1695, Halley informou do primeiro artigo matemático de de Moivre, que trataba sobre o seu estudo sobre os fluxións en ''Principia Mathematica'', á [[Royal Society]]. O artigo foi publicado ese mesmo ano en ''Philosophical Transactions''. Pouco despois da súa publicación, de Moivre tamén xeneralizou o [[teorema binomial]] de Newton co [[teorema multinomial]]. A Royal Society valorou o método en 1697 e fixo membro a de Moivre dous meses despois.
Liña 46:
Trala aceptación de de Moivre, Halley impulsouno a que cambiase a súa atención á [[astronomía]]. En 1705, de Moivre descubriu intuitivamente que "a forza centrípeta de calquera planeta é directamente proporcional á súa distancia do centro das forzas e inversamente proporcional ao produto do diámetro da evoluta e o cubo da perpendicular sobre a tanxente". É dicir, se un planeta ''M'', segue unha órbita elíptica arredor dun foco ''F'' e hai un punto ''P'' onde ''PM'' é tanxente á curva e ''FPM'' é un ángulo recto tal que ''FP'' é a perpendicular á tanxente, entón a forza centrípeta en ''P'' é proporcional a ''FM''/(''R''*(''FP'')<sup>3</sup>) onde ''R'' é o raio de curvatura en ''M''. O matemático [[Johann Bernoulli]] demostrou a fórmula en 1710.
A pesar destes éxitos, de Moivre foi incapaz de obter unha cátedra de matemáticas en ningunha universidade, o que o aliviaría da súa dependencia e gasto de tempo cos seus tutelados e que supuñan unha carga maior cá que tiñan outros matemáticos da época. Unha razón que contribuíu a este fracaso eran os prexuízos pola súa orixe francesa.<ref>{{
En novembro de 1967 foi elixido [[Fellow of the Royal Society]]<ref>{{cite web|url=http://www2.royalsociety.org/DServe/dserve.exe?dsqIni=Dserve.ini&dsqApp=Archive&dsqCmd=Show.tcl&dsqDb=Persons&dsqPos=0&dsqSearch=%28Surname%3D%27moivre%27%29|title= Library and Archive Catalogue|publisher= The Royal Society|accessdate = 3 October 2010}}</ref> e en 1712 formou parte dunha comisión establecida pola socidade xunto con Arbuthnot, Hill, Halley, Jones, Machin, Burnet, Robarts, Bonet, Aston e Taylor para revisar as reclamación de Newton e Leibniz sobre quen descubriu o [[cálculo diferencial]].
Liña 53:
=== Últimos anos ===
De Moivre continuou a estudar sobre a [[probabilidade]] e as matemáticas ata a súa morte en 1754 e algúns dos seus traballos se publicaron tralo seu falecemento. Segundo aumentaba a súa idade, volveuse [[letargo|letárxico]] e precisaba durmir máis horas. Unha afirmación común, mais discutible,<ref name="hsmstex">[http://hsm.stackexchange.com/questions/333/did-abraham-de-moivre-really-predict-his-own-death http://hsm.stackexchange.com/questions/333/did-abraham-de-moivre-really-predict-his-own-death]</ref> é que se decatou que durmía quince minutos máis cada noite e que calculou correctamente a data da súa morte como o día en que o tempo de sono acadase as 24 horas.<ref name="Cajori-History">{{
== Probabilidade ==
De Moivre foi un pioneiro do desenvolvemento da [[xeometría analítica]] e a [[teoría da probabilidade]] expandindo a obra dos seus predecesores, particularmente [[Christiaan Huygens]] e varios membros da [[familia Bernoulli]]. Escribiu un segundo libro de texto sobre probabilidade, ''[[The Doctrine of Chances|The Doctrine of Chances: a method of calculating the probabilities of events in play]]''.<ref>O primeiro libro sobre xogos de azar foi ''Liber de ludo aleae'', escrito por [[Girolamo Cardano]] na década de 1560, mais non publicado ata 1663.</ref> Este libro tivo catro edicións, en latín en 1711 e en inglés en 1718, 1738 e 1756. Nas últimas edicións, de Moivre incluíu un resultado inédito de 1733, que é a primeira achega á [[distribución binomial]] en termos do que se coñece na actualidade como [[distribución normal]].<ref>Véxase:
*
*
Unha expresión que aparece habitualmente en probabilidade é [[factorial|''n''!]], mais antes das calculadoras atopar o resultado levaba moito tempo. En 1733 de Moivre propuxo a fórmula para estimar o factorial ''n''! = ''cn''<sup>''n''+1/2</sup>e<sup>−''n''</sup>. Obtivo unha expresión aproximada para a constante ''c'' mais foi [[James Stirling (matemático)|James Stirling]] quen descubriu que ''c'' era √(2''π'').<ref>{{Cite journal|last=Pearson|first=Karl|title=Historical note on the origin of the normal curve of errors|journal=Biometrika|volume=16|pages=402–404|postscript=.|doi=10.1093/biomet/16.3-4.402}}</ref>
Liña 77:
{{Reflist|30em}}
== Véxase tamén ==
{{Commonscat}}
=== Bibliografía ===
Liña 90:
{{ORDENAR: Moivre, Abraham}}
[[Categoría:Nados en 1667]]
[[Categoría:Finados en 1754]]
| |||