Defensa antiaérea: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
RubenWGA (conversa | contribucións)
Traduzo desde es.wiki
 
RubenWGA (conversa | contribucións)
Lingua
Liña 9:
As armas de longo alcance deste tipo son superadas en boa medida polos máis efectivos sistemas de [[Mísil antiaéreo|mísiles antiaéreos]] que foron introducidos na década de 1950; con todo, grazas ao seu relativamente baixo custo de fabricación comparado cos sistemas máis modernos, aínda se utilizan en grandes cantidades nalgúns países.
 
Para usos de curto alcance, requírese un arma máis lixeira cunha cadencia de disparo máis alta, para garantizargarantir o impacto nun obxectivo rápido. Os [[Canón automático|canóns automáticos]] de 20 mm, 37 mm e 40 mm son os máis usados para este fin. A diferenza de armas máis pesadas, estas armas lixeiras empréganse amplamente hoxe en día polas mesmas razóns que foron introducidas: a habilidade de seguimento rápido do obxectivo.
Os sistemas modernos a miúdo utilizan canóns automáticos, que foron previstos orixinalmente para uso aire-terra. Con todo, os últimos avances en mísiles de curto alcance estanse presentando como viables para substituílos neste uso.
 
Entre os sinónimos para os canóns antiaéreos inclúense ''AAA'' ou ''tripletriplo-A'', unha [[abreviatura]] para Anti-Aircraft Artillery, "ack-ack" do alemán ''Acht-Acht'', o nome popular do ''Flak 88'', un dos canóns antiaéreos máis famosos, desenvolvido por [[Krupp]] en 1917, ''archie'' (un termo británico acuñado durante a primeira guerra mundial, crese que derivou de "Archibald, certainly not!", muletilla do cómico de [[music hall]] George Robey), ''flak'' (do [[Lingua alemá|alemán]] FLiegerAbwehrKanone, canón antiaéreo), ''DCA'', defensa contra avións. O nome de ''mísil antiaéreo'' é sinónimo de ''mísil terra-aire''.
 
A [[Armada dos Estados Unidos|Armada estadounidense]] usa o termo de '''guerra antiaérea''' (AAW); moitos dos grupos navais de combate inclúen a un [[comandante]] AAW entre eles. A defensa antiaérea soviética estaba a cargo da [[Voyska PVO]], pero en [[Rusia]] foi asignada á forza aérea. O exército dos [[Estados Unidos]] xeralmente tivo a posibilidade de contar con superioridade aérea para reducir a ameaza de ataques ás súas unidades terrestres desde o aire. Usan mísiles [[FIM-92 Stinger|Stinger]] (disparados por infantería ou desde vehículos), por un lado, e mísiles anti-aeronaves/anti-mísiles [[MIM-104 Patriot|Patriot]], polo outro.