Salto de lonxitude: Diferenzas entre revisións

A pista de aceleración non ten unha lonxitude concreta, pero adoita medir aproximadamente uns 45 m. A táboa de batida estará situada entre 1 e 3 metros antes do foso. A continuación desta colocarase unha táboa cuberta de plastilina ou similar que permita a visibilidade da proba no caso de ser pasada e/ou pisada. A área de aterraxe ou foso é un banco de area húmida, de 3 m. de ancho e 10 m. de lonxitude (empezando a un metro como mínimo desde a liña de despegamentoengalaxe). Os competidores calzan zapatillas con sola de cravos.

* Toca o indicador (a pegada queda marcada na superficie branda).

* Salta desde fóra do ferro de despegamentoengalaxe.

* Realiza unha viravolta.

* Toca o terreo fóra da área de aterraxe deixando unha marca máis próxima á liña de despegamentoengalaxe que a que deixou no banco de area.

A medida tómase desde o bordo máis próximo da marca na area, respecto da liña de despegamentoengalaxe, deixada por calquera parte do corpo da persoa que realizou o salto. Cada saltador executa 3 saltos de clasificación. Declárase vencedora á persoa que consegue maior lonxitude de salto. Se se produce empate, o segundo mellor intento determina a vitoria.

a) Técnica Natural: Parapara saltos de pouca lonxitude e principiantes. É moi simple: durante a suspensión a perna de batida únese á libre e nesa posición de "sentado" efectúase a translación.

b) Técnica extensión: Nestanesta técnica, terminando oa despegamentoengalaxe, a perna libre reláxase e vai atrás, para colocarse á mesma altura que a de batida. Os brazos por arriba ou lateralmente van tamén atrás, propiciando a flexión dorsal do tronco. Posteriormente prodúcese unha acción global en sentido inverso "golpe de riles" para prepararse para a caída.

c) Técnica de paso ou tesoiras: Oo saltador en certa forma continúa correndo no aire, e en función do número de pasos que realice poderá denominarse "salto de 2 e medio" ou "3 e medio". Para efectuar o medio, o atleta recolle a perna libre e moi flexionada lévaa cara a adiante, semiextendéndoa cara á horizontal e aproximadamente o mesmo altura que a perna de batida. Para propiciar o equilibrio dos movementos de pernas, os brazos realizan rotacións a nivel da articulación do ombreiro e no sentido de atrás adiante. Estas accións van totalmente coordinadas cos movementos das pernas. Déanse os pasos que se dean, finaliza a secuencia cunha flexión de tronco adiante sen que baixen as pernas.

== LigazónsVéxase externastamén ==