Lorenzo Varela: Diferenzas entre revisións

Naceu no barco ''La Navarre'' cando seus pais estaban entrando no porto da capital cubana, o que sería un agoiro perfecto do seu futuro. Os seus pais, José Ramón Varela García e Perpetua Vázquez Ojea, volveron logo ao seu [[Monterroso]] natal e alí transcorreron os primeiros anos da infancia de Xesús Lorenzo.<ref name="RAGVEO">[http://lbd.udc.es/RAG-2004-2012/letters/ViewHonoredFigureWork.do?year=2005#bio "Vida e obra"] [[Real Academia Galega]].</ref> Mais en 1920 volveron todos a emigrar, desta volta a [[Buenos Aires]], onde cursou os estudos primarios e talvez un primeiro curso de [[bacharelato]]. A familia instalouse de novo en [[Lugo]] en [[1931]], onde o alcumaban "o arxentino" polo seu acento [[Buenos Aires|porteño]]. En Lugo estudou o bacharelato e nun acto do [[Partido Galeguista (histórico)|Partido Galeguista]] en 1932 coñeceu a [[Alfonso Daniel Rodríguez Castelao]] e [[Ramón Suárez Picallo]].<ref name="AS-PG">[http://literaturagalega.as-pg.gal/autoras-es/varela-vazquez-xesus-lorenzo.html Varela Vázquez, participouXesús Lorenzo] na páxina da [[Asociación Socio-Pedagóxica Galega|AS-PG]].</ref> Participou na fundación da [[Federación de Mocedades Galeguistas]],
compartindo militancia con [[Francisco Fernández del Riego]], [[Celso Emilio Ferreiro]], [[Ricardo Carballo Calero]] e [[Ramón Piñeiro]],<ref name="AS-PG"/>
e afiliouse a un grupo [[Trotskismo|trostkista]], [[Izquierda Comunista de España|Izquierda Comunista]]. Iniciou unha relación sentimental con Julita Álvarez e amizades permanentes con [[Ánxel Fole]] e [[Ramón Piñeiro]].

En [[1934]] marchamarchou a [[Madrid]] para estudar Filosofía e Letras. Alí entraentrou en contacto co grupo PAN (Poetas Andantes y Navegantes), dirixido por [[Xosé Otero Espasandín]], en cuxa revista publicapublicou os seus primeiros textos, recensións de obras de [[Álvaro Cunqueiro]] e [[Tomás Meabe]]. Incorpórase ás [[Misións Pedagóxicas]], asiste ós faladoiros que presiden os irmáns [[Eduardo Dieste|Eduardo]] e [[Rafael Dieste]] e coñece a [[Federico García Lorca]], [[Luis Cernuda]], [[Pablo Neruda]] e [[Miguel Hernández]]. Traballa como crítico literario no prestixioso xornal ''[[El Sol (España)|El Sol]]''.

Após o [[Golpe de Estado do 18 de xullo de 1936]], integrouse no [[Quinto Regimiento|Quinto Rexemento de Milicias Populares]], e colaborou activamente na [[Alianza de Intelectuales Antifascistas]] en labores de axitación e propaganda. Publicou os primeiros poemas na revista ''[[El Mono Azul]]'', que axudou a fundar, e escribiu crónicas de guerra no xornal ''Ahora'' e na revista ''[[Hora de España]]''. En 1937, tres dos seus poemas apareceron na escolla ''Poetas en la España leal'', xunto a [[Antonio Machado]], [[Luis Cernuda]], [[Rafael Alberti]] ou [[León Felipe]]. No mesmo ano participou no ''[[II Congreso Internacional de Escritores para laa Defensa de lada Cultura]]'', en [[Valencia]], onde estiveron presentes, entre outros, [[Pablo Neruda]], [[Nicolás Guillén]], [[Ernest Hemingway]], [[César Vallejo]], [[Raúl González Tuñón]], [[Octavio Paz]], e [[André Malraux]] e [[Louis Aragon]]. Participou nas batallas de [[Batalla de Madrid|Madrid]], [[Batalla de Guadalaxara|Guadalaxara]], [[Batalla de Brunete|Brunete]], [[Batalla de Teruel|Teruel]] e o [[Batalla do Ebro|Ebro]] e afiliouse ao [[Partido Comunista de España|Partido Comunista]]. Decidiu ficar en Madrid para defendelo cando xa o goberno republicano marchara para [[Valencia]], con responsabilidades de mando frecuentemente ligadas ás [[Brigadas Internacionais]]; na batalla do Ebro foi [[comisario político]] da 46 división do Quinto Corpo do Exército de [[Enrique Líster]].

Trala [[Guerra civil española]] exíliase a [[Francia]], a onde pasa en febreiro de [[1939]]. Alí intérnano enno [[campo de concentración|campos]] de concentración]]Saint Cyprien, se ben consegue saír grazas á presión de intelectuais franceses. O [[23 de maio]] de [[1939]] embarca no ''[[Sinaia (buque)|Sinaia]]'', en compañía doutros 1589 republicanos españois, cara [[México]], onde botará tres anos. [[Octavio Paz]] (a quen xa coñecía) búscalles un posto a el e a [[Antonio Sánchez Barbudo]] (quen o acollera) na revista ''Taller'' que dirixía. Nela publica tres poemas agrupados baixo o rubro de ''El héroe'', unha tradución de [[Charles Baudelaire]] e varias [[recensión]]s de libros, entre elas un ensaio sobre a poesía de [[Rafael Alberti]]. Funda a revista ''Romance'', na que colaboran os exiliados españois. En setembro de [[1940]] a editora, Ediapsa, expulsa aos redactores logo dun conflito con eles.

A mediados de [[1941]] embárcase cara a Buenos Aires, logo dunha breve estadía en Cuba. Alí espérano o seu pai, [[Rafael Dieste]], [[Xosé Otero Espasandín]], [[Arturo Cuadrado]] e [[Luís Seoane]]. Este último propón a publicación do seu primeiro poemario, ''Torres de amor'' á editorial Emecé e como lla negan vaise con Cuadrado e funda a Editorial Nova. ''Torres de amor'' publícase o [[5 de decembro]] de [[1942]] con limiar de Rafael Dieste e ilustracións de Luis Seoane. Na capital arxentina recuperou a actividade política e exerceu como crítico de arte e tradutor do [[lingua portuguesa|portugués]].<ref name="AS-PG">