Protestantismo: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Arranxos varios using AWB |
Sen resumo de edición |
||
Liña 1:
Co termo '''protestantismo''' desígnase ao conxunto das igrexas e comunidades [[cristianismo|cristiás]] xurdidas no [[século XVI]] en [[Europa]] Occidental, separadas da [[Igrexa
==Orixe do termo==
Liña 24:
*''Solus Christus'': Unicamente Cristo é quen nos dá a vida eterna. Non hai vida eterna sen El.
Diferenzas entre as igrexas protestantes e a [[Igrexa Católica|Igrexa católica]]:
*Non recoñece a autoridade do Sumo Pontífice
*A [[Biblia]] é a fonte única de autoridade, ''[[Sola Scriptura]]'', a tradición eclesiástica non ten ningunha validez se non está sustentada e xustificada na Biblia.
*As decisións dos concilios non teñen autoridade se non se sustentan en doutrinas bíblicas.
Liña 34:
Nun principio os protestantes expresaron as súas posicións doutrinais por medio de Confesións de Fe, breves documentos apoloxéticos. As [[Confesións de Augsburgo]] expresaron a doutrina luterana. As confesións reformadas inclúen tamén a Confesión Escocesa (1560), A Segunda Confesión Helvética (1531) e a [[Confesión de Fe de Westminster]] (1647). Os [[Trinta e Nove Artigos de Relixión]] da [[Igrexa de Inglaterra]] tamén adoitan ser considerados reformados. A Declaración Teolóxica de Barmen, contra o réxime [[Nazi]], e a Breve Declaración de Fe da Igrexa Presbiteriana en Estados Unidos son exemplos de declaracións recentes.
O ensino relixioso fundamentouse en [[catecismo]]s
Algunhas das doutrinas da Igrexa católica medieval rexeitadas polo protestantismo ao non considerar que aparecen na Biblia son: o [[Purgatorio]], a supremacía papal, as oracións polos mortos, a intercesión dos santos, a asunción de María e a súa virxindade perpetua, así mesmo a veneración destes últimos, tal como o resto dos homes, e porque contradicía ao primeiro mandamento "Non terás deuses alleos diante de min" (Ex. 20:3).
Liña 55:
O Renacemento científico e literario que coa súa mentalidade crítica levou ao individuo europeo á dúbida subxectiva ou obxectiva e ata á opinión subxectiva e obxectiva contra os ensinos e prácticas da Igrexa. Foi o proceso ou a confrontación Humanismo vs. Escolasticismo o que deu as primeiras mostras da fraxilidade da estrutura da teoloxía escolástica medieval. O Renacemento foi unha revaluación integral de todos os postulados preestablecidos do medievalismo. A carencia dun contido espiritual no ensino e a presenza da Igrexa. A forma, a cerimonia e o rito sacramental externo predomina sobre o espiritual, o interior (Integridade vs. Ceremonialismo e Dogma).
A urxente necesidade de despaganizar e deshelenizar a doutrina cristiá afectada polas paulatinas transculturizacións relixiosas e filosóficas grecorromanas e orientais que a habían pervertido desde os séculos II e III, é dicir, desde o período da Igrexa Perseguida e ao longo dos períodos da Igrexa
A intervención da imprenta, novo elemento tecnolóxico divulgador tanto do contido crítico do pensamento humanista como da Biblia, da patrística e dos criterios ético-teolóxicos e espirituais dos reformadores. O libro convértese en elemento emancipador das conciencias. Os novos descubrimentos xeográficos e astronómicos ([[América]], [[Oceanía]], [[Cristovo Colón]], [[Copérnico]], [[Galileo]], [[Keppler]]), puxeron en dúbida os dogmas escatolóxicos e estruturais da Igrexa. O crecemento ascendente da cidade e do seu elemento intelectual: A Universidade. Da universidade sairá a [[Reforma]], centro primario e constante deste movemento revolucionario. O paganismo do maxisterio e da autoridade eclesiástica. A Igrexa achábase enriquecida materialmente, pero pobre espiritualmente. Isto xerou toda unha serie de resentimentos en países como Inglaterra e Alemaña onde a Igrexa posuía ata un terzo das terras.
Liña 64:
Os reformadores non se consideraban rebeldes nin herexes, senón fieis cristiáns que aspiraban a regresar ás doutrinas apostólicas e a renovar a igrexa cristiá na práctica e doutrina. Xa que logo, fixeron esforzos ecuménicos e unitivos desde o principio, antes de que as fronteiras doutrinais estivesen endurecidas.
Os principais reformadores eran persoas de vasta cultura, tanto teolóxica como humanista: [[Xoán Calvino]] estudou na Sorbona e o seu pai traballaba cun bispo, [[Lutero]] era monxe e profesor universitario de Biblia; [[Zuinglio]] era sacerdote e humanista. De acordo ao programa dos humanistas, buscaron nas fontes da antigüidade cristiá as bases para unha renovación. Releron as Sacras Escrituras; ao reler aos [[
== Difusión ==
Liña 71:
A diseminación das ideas protestantes foi facilitada pola invención da imprenta, que fixo posible difundir unha ampla literatura apoloxética, bíblica e devocional e fomentou a edición de novas traducións da Biblia en linguas vernáculas. Estas revisións do texto fixeron patente a débil base dalgunhas doutrinas medievais. A nova forma de fundamentar a autoridade, xunto co rexeitamento da formulación escolástica agora substituída por linguaxe bíblica, facía difícil aos teólogos católicos romanos rebatela. No [[Concilio de Trento]], os bispos católicos partidarios de [[Roma]] optarían por limitar o acceso laico ás escrituras, establecendo que a Vulgata Latina era a única [[Biblia]] autorizada e redactando un índice de libros prohibidos.
Como resultado do apoio dos gobernos nacionais e locais, a Reforma Protestante logrou éxito en amplas áreas de Europa. Fíxose predominante no norte de Alemaña e en Escandinavia, na súa forma luterana. En Escocia prosperou a [[Igrexa
Con todo, ao promulgarse a [[Reforma Católica]] ou contrarreforma, iniciouse un programa expansivo do catolicismo en Europa. Iniciouse entón unha desestruturación do protestantismo europeo ao illar en núcleos pequenos os centros da Reforma como consecuencia da expansión dos xesuítas.
|