Club Deportivo Estradense: Diferenzas entre revisións

▲Principalmente foron os promotores de esta fundación: D. Emilio Velasco García, comandante do Batallón de Reserva da Estrada e primeiro presidente do Club e máis D. Jesús Durán Taboada, empresario estradense; neste ano 1925 estas persoas pediron a colaboración do Concello da Estrada para soster un equipo de fútbol, obtendo a clásica resposta de que non había presuposto; sin axuda previa, puxéronse ó frente con un grupo de aficionados, decidindo levar o Club adiante con xogadores estradenses e algún militar do destacamento local, e coa idea de federa-lo equipo a curto prazo, organizando mentras partidos amigables, en principio en campos forasteiros, xa que na Estrada nese intre, non había un lugar para practicar fútbol, debido a que na ubicación do antiguo Campo da Pira construiase a Praza de Abastos.

▲O Deportivo Estradense xogou o seu primeiro partido con esta denominación, na Vila de Caldas de Reis, o día 31 de Maio do 1925, contra un equipo da localidade de Padrón, os da Estrada vestiron camisa de cor vermella e presentaron a seguinte alineación: Pereira; Lueiro, Jesús; Emilio, Cándido, Xestoso; Rey, Carballeda, César, Campos e Pepucho; o encontro rematou co resultado de 3-2 a prol do conxunto da Estrada; xogáronse posteriormente varios encontros noutras localidades, cunha numerosa presencia de aficionados estradenses, atraídos polas excursións organizadas paralelamente ós partidos.

▲O campo do Barrio Novo ou da Decoita que balado, con herba e gradas escalonadas aproveitando o desnivel do terreo, estaba considerado un dos millores campos de Galicia foi inaugurado oficialmente en marzo do ano 1927, máis concretamente o martes de Pascua, e que posteriormente vería xogar ó Celta, ó Eiriña de Pontevedra e a outros Clubes galegos punteiros.

▲A primeiros dos anos 30 os propietarios reclamaron os terreos do campo e este feito causou unha desilusión entre xogadores e aficionados; uns meses máis tarde a Xunta Directiva presidida por D. Manuel Durán Esmorís alugou unha carballeira á Familia Leyes, detrás da Estación de Autobuses actual, que despois de preparala un pouco deixou un campo de reducidas dimensións, aberto, cunha lixeira costa e cunha toxeira contigua que servía como “vestiario”. Esta circunstancia non impideu que fora neste primeiro lustro dos anos 30 cando o fútbol estradense acadou o seu máximo nivel, con xogadores como Gonzalo Varela, que sería xogador e capitán do Celta na 1ª División durante varios anos; Enrique Durán, a proba polo Celta nunha pretempada; Manolo Torrado, pretendido polo Oviedo; Augusto Reino, xogador do Eiriña; Pedro Sande, posteriormente xogador do Pontevedra e Verino Durán, quizás técnicamente o mellor xogador da Estrada, entre outros xogadores locais que por diversas circunstancias non poideron destacar en Clubes de superior categoría. Logo chegaría a Guerra Civil, creando unha división social e unha precariedade total, cortándolle aspiracións deportivas á xuventude e a varios, levándolle a vida, entre eles o ideólogo do Club, Secundino Campos Pego, diseñador do escudo, redactor do primeiro Regulamento e compositor dun himno; reseñar tamén que nesta época foi censurada a camiseta do Deportivo Estradense por ser dunha cor non grata para os adictos ó réximen establecido.

▲Despois de rematada a guerra, a Familia Leyes recuperou os seus terreos, indo os rapaces a xogar os seus partidos ó Campo da Feira, costa arriba e costa abaixo, hasta descubrir un pequeño espacio sobrante na explanada onde o Concello botaba o lixo, atravesado por unha liña de alta tensión eléctrica; ó ver xogar alí ós nenos, os maiores tamén empezaron e seguidamente solicitaronlle ó Concello que llo acondicionaran, nacendo así o Campo da Baiuca.