Elasticidade (mecánica): Diferenzas entre revisións

O proxecto de estruturas na construción civil usa as ecuacións derivadas da teoría da elasticidade para dimensionar as [[Columna (arquitectura)|columnas]], [[viga]]s e [[Lousa (construción)|laxes]]. De acordo co peso que eses elementos van soportar, alén do seu peso propio, e dos materiais utilizados, as máximas tensións calculadas non poden exceder o seu '''limite de escoamento'''. Como ilustración, o módulo de elasticidade do aceiro comuncomún, usado nas perfís estruturais é de 21.000 kgf/mm2 e o limite de escoamento é de cerca de 36 kgf/mm2. Un fiofío de aceiro de 2 milímetros de diámetro e 1 metro de lonxitude, cunha persoa pendurada a ele pesando 60 kg, fica aproximadamente 1 milímetro maior debido a ese peso, e non se rompe. Volve á lonxitude inicial despois ser liberado da carga.

Na construción mecánica, principalmente na aviación, onde non se pode abusar do recurso de sobredimensionar os elementos estruturais para aumentar a súa resistencia (o avión resultaría innecesariamente pesado e por tanto antieconómico), o cálculo preciso é fundamental. Como as formas moitas veces son complexas e difíciles de ecuacionar matematicamente, a solución é o uso da aproximación polo método dos elementos finitos. Co crecente poder da computación, ese método pasou a ser amplamente utilizado pola industria a partir do final do século XX.