Sete Palabras: Diferenzas entre revisións

As '''Sete Palabras''' ('''''Septem Verba''''' en [[Lingua latina|latín]]) é a denominación máis habitual das sete derradeiras frases que [[Xesús de Nazaret|Xesús]] pronunciou durante [[Crucifixión de Xesús|a súa crucifixión]], antes de morrer, segundo se recolle nos [[Evanxeos canónicos]]. Os dous primeiros, [[Evanxeo de Mateo|o de Mateo]]<ref>[http://www.vatican.va/archive/ESL0506/__PV1.HTM Evanxeo segundo San Mateo. Capítulo 27]. Web oficial do Vaticano. </ref> e [[Evanxeo de Marcos|o de Marcos]], mencionan soamente unha, a cuarta.<ref>[http://www.vatican.va/archive/ESL0506/__PVH.HTM Versión en castellano en la web oficial del Vaticano]. </ref> [[Evanxeo de Lucas|O de Lucas]] relata tres: a primeira, a segunda e a sétima.<ref>[http://www.vatican.va/archive/ESL0506/__PW5.HTM Versión en castellano en la web oficial del Vaticano]. </ref> [[Evanxeo de Xoán|O de Xoán]] recolle as tres restantes: a terceira, a quinta e a sexta.<ref>[http://www.vatican.va/archive/ESL0506/__PWP.HTM Versión en castellano en la web oficial del Vaticano]. </ref> Non se pode determinar a súa orde cronolóxica.

A súa interpretación devocional é unha comparación con situacións polas que inevitablemente pasa a vida de todo crente, á que se suma unha diversidade de [[Exexese|exexese.]]. O mesmo texto evanxélico atribúelles a estas "palabras" un fin de cumprimento de [[Profecía|profecíasprofecía]]s do [[Antigo Testamento]]: sabendo que xa todo estaba cumprido, e para que a Escritura se cumprise ata o final (Xoán, 19: 28).

Son obxecto de particular devoción no [[cristianismo]], ao ser consideradas como "verdadeiras palabras" de Xesús, condición compartida con algunhas outras expresións, recollidas ao longo dos Evanxeos, que pretenden ser citas exactas (malia seren traducións ao [[Koiné|grego]], agás unha poucas que se transcribiron literalmente en [[Lingua hebrea|hebreo]] ou [[Lingua aramea|arameo]] polos [[evanxelistas]] e reciben a denominación particular de ''ipsissima verba'' ou ''ipsissima vox'').<ref>[[theopedia:Ipsissima_voxIpsissima vox|Theopedia]]. </ref>

Fixéronse numerosas afirmacións mariolóxicas sobre esta pasaxe. Segundo Raymond Edward Brown, "parece absolutamente incrible que unha escena tan reveladora e dramática, que sitúa a nai de Xesús nunha nova relación co discípulo amado, acabe simplemente en que el a leve á súa casa. [...] O significado deste episodio reside na nova relación entre a nai de Xesús e o discípulo amado".<ref>Brown, Raymond E.''La muerte del Mesías. Desde Getsemaní hasta el sepulcro''. Tomo II. Editorial Verbo Divino. Lizarra, 2006. Páxinas 1213 e 1214. [ISBN: 84-8169-487-8]</ref> Segundo Francis J. Moloney, non se pode eludir o feito de que Xesús crucificado creou desde a cruz "unha familia nova". No espazo de tres versículos (Xoán 19:25-27), o termo "nai" aparece non menos de cinco veces. Esa mesma expresión aparecera na pasaxe das [[vodas de Caná]] (Xoán 2:1-5), cando aínda "non chegara a hora" da glorificación de Xesús. Moloney apunta que no relato da crucifixión e morte de Xesús ("a hora" da glorificación), tan sofisticado e simbólico, o evanxelista non puido significar simplemente que o discípulo amado tiña que coidar da viúva e nai de Xesús logo da morte do seu fillo. No concepto de Moloney, a pasaxe afirma o papel maternal da nai de Xesús na nova familia de Xesús creada na cruz.<ref name="Moloney">Moloney, Fracis J. ''El evangelio de Juan''. Editorial Verbo Divino. Lizarra, 2005. Páxina 511. [ISBN: 84-8169-680-3]</ref>

Para a crítica histórica, a frase, ou polo menos o que expresa, é probablemente histórica, cumprindo co criterio do testemuño múltiple (sendo de feito a única das Sete Palabras que aparece en máis dun evanxeo) e o da dificultade (xa que, dado o seu carácter de desolación, é factible que a Igrexa primitiva experimentase certa dificultade para aceptar esta frase nos beizos de Cristo).<ref>[[:es:Antonio_PiñeroAntonio Piñero|Antonio Piñero Sáenz]]. Na versión en castelán de Wikipedia.</ref> Pero tamén se pensa que, malia ser esta idea auténtica (é dicir, o Xesús histórico sentiuse realmente abandonado no momento da súa morte, esperando unha intervención de Deus que non chegou), as outras múltiples insercións do Salmo 22 (xunto a Isaías 53) poden facer pensar no relato da Paixón como unha composición a posteriori a partir de pasaxes do Antigo Testamento, aínda que con elementos realmente históricos.

En [[1787]], a Irmandade da Santa Cova de [[Cádiz]] encargou ao compositor austríaco [[Joseph Haydn]] un [[oratorio]] (titulado en alemán ''Die sieben letzten Worte unseres Erlösers am Kreuze'') que describise as Sete Palabras, ademais do terremoto descrito no [[Evanxeo de Mateo|Evanxeo de Mateo.]].<ref>''[http://www.classicalacarte.net/Fiches/9854.htm Les Sept Dernières Paroles du Christ en Croix].'' Jordi Savall (dir).</ref> Haydn realizou tamén unha versión para [[coro]] e [[orquestra]] da obra, ademais dunha transcrición para [[cuarteto de corda]] (esta é a versión máis coñecida).

Christophe Looten<ref>Sitio web de [http://christophelooten.com/ Christophe Looten]. </ref> compuxo dúas obras baseadas nas Sete Palabras: o seu quinto cuarteto de corda ''Les sept dernières paroles du Christ en croix'' (2008) e ''Mourning'' (2009), para voz de alto e cuarteto de corda, onde se mesturan cantos de queixa dos soldados británicos fusilados tras a batalla de [[Dunkerque]] de 1940 con evocacións das palabras de Cristo na Cruz.<ref>''[[:fr:Mourning|Mourning]]'', composición de Cristophe Looten. Na versión en francés de Wikipedia.</ref>