Dereito positivo: Diferenzas entre revisións

[[Tomé de Aquino]] combinou o [[dereito]] feito polo home (lex humana) e o dereito positivo (lex posita ou ius positivum). Con todo, hai unha distinción sutil entre eles. Mentres que o dereito feito polo home se refire ás leis comprendidas dende a posición súa orixe, o dereito positivo refírese ás leis comprendidas dende a súa posición de lexitimidade. O dereito positivo é lei pola vontade de quen o fixo, polo que pode compararse ás leis positivas divinas, posto que son leis positivas feitas polo home. No ''Summa contra Gentiles'' [[Tomé de Aquino]] escribe sobre a lei divina onde di "si autem lex senta divinitus posita, auctoritate divina dispensatio fieri potest." ([[:en:Positive_lawPositive law#CITEREFSCG|SCG]], lb. 3 cap. 125) Tradución lo latín ao galego: "Se, con todo, a lei foi establecida por causa divina, entón pode ser feita por unha autoridade divina."<ref>{{Modelo:Cita web|url=http://translate.google.com/translate_t?hl=en&client=firefox-a&hs=HBM&rls=org.mozilla:en-US:official&channel=rcs&bav=on.2,or.r_gc.r_pw.r_qf.,cf.osb&biw=1600&bih=659&q=si+autem+lex+sit+divinitus+posita,+auctoritate+divina+dispenatio+fieri+potest&um=1&ie=UTF-8&sl=it&tl=en&sa=X&ei=DJrgT468J4iQ8wS0zPS9DQ&ved=0CFQQrgYwAA#la{{!}}en|title=Google Translate|accessdate=19 June 2012}}</ref> [[Martiño Lutero|Martin Luther]] tamén recoñeceu a idea de lei positiva divina, igual que [[Juan de Torquemada]].

[[wikisource:Mackenzie,_Thomas_ Thomas (DNB00)|Thomas Mackenzie]] dividiu o dereito en catro partes, das cales dúas pertencen ao dereito positivo: dereito positivo divino, dereito natural, o dereito positivo dos estados independentes e o dereito das nacións.{{Modelo:Sfn|Mackenzie|1862|p=42}}<span class="mw-ref" id="cite_ref-FOOTNOTEMackenzie186242_8-0" rel="dc:references" contenteditable="false"></span> O primeiro, dereito positivo divino, comprende os deberes e obrigacións relixiosas e é derivado da revelación relixiosa. Mackenzie contrasta isto co dereito natural divino, que é recoñecido en si mesmo sen necesidade dunha revelación relixiosa. O terceiro, dereito positivo dos estados independentes, comprende as leis postuladas polo poder do "estado supremo".{{Modelo:Sfn|Mackenzie|1862|p=42}}<span class="mw-ref" id="cite_ref-FOOTNOTEMackenzie186242_8-1" rel="dc:references" contenteditable="false"></span> Isto é, nostras palabras, o dereito positivo creado polo propio home.{{Modelo:Sfn|Mackenzie|1862|p=45}}<span class="mw-ref" id="cite_ref-FOOTNOTEMackenzie186245_9-0" rel="dc:references" contenteditable="false"></span> O cuarto, dereito das nacións, regula as relacións xurídicas entre os diferentes estados.{{Modelo:Sfn|Mackenzie|1862|p=52}}<span class="mw-ref" id="cite_ref-FOOTNOTEMackenzie186252_10-0" rel="dc:references" contenteditable="false"></span>

Tomé de Aquino non tiña moitas dificultades coa idea de lei positiva divina e lei positiva humana, posto que non facía diferenzas entre o a natureza do creador da lei, sexa este humano ou divino.{{Modelo:Sfn|Murphy|2005|p=214}}<span class="mw-ref" id="cite_ref-FOOTNOTEMurphy2005214_5-1" rel="dc:references" contenteditable="false"></span> De todos os xeitos, para outros filósofos a idea de unión entre dereito positivo humano e divino sempre resultou moi controvertida. [[Thomas Hobbes]] e John Austin abrazaron a idea dunha soberanía definitiva. Onde Aquino (e Mackenzie) dividían a soberanía en espiritual (Deus) e temporal ("poder supremo do estado" de Mackenzie), Hobbes e Austin procuraron unha única e indivisible soberanía como fonte última do dereito. O problema que isto cause é que un soberano temporal non pode existir se os humanos están suxeitos a unha lei positiva divina, pero se a lei positiva divina non se aplica a todos os humanos, entón Deus xa non pode considerarse soberano. Hobbes e Austin  responden a isto negando a existencia do dereito positivo divino e invertindo a soberanía dos humanos, quedando estes como suxeitos ás leis naturais divinas.Así pois, a autoridade temporal é soberana e é encargada de traducir a lei natural divina en lei positiva humana.{{Modelo:Sfn|Murphy|2005|p=155&ndash;156,214}}<span class="mw-ref" id="cite_ref-FOOTNOTEMurphy2005155.26ndash.3B156.2C214_11-0" rel="dc:references" contenteditable="false"></span>

O profesor James Bernard Murphy, da universidade de Dartmouth explica: "Aínda que os nosos filósofos sempre intentaron empregar o termo positivo para demarcar especificamente o dereito humano, o termo e o concepto non concordan totalmente. Todo o dereito divino contén grandes pinceladas de dereito positivo &#x5B;&#x2026;&#x5D;."{{Modelo:Sfn|Murphy|2005|p=214}}<span class="mw-ref" id="cite_ref-FOOTNOTEMurphy2005214_5-2" rel="dc:references" contenteditable="false"></span>