Revisión como estaba o 7 de febreiro de 2016 ás 01:19 editar Estevoaei (conversa \| contribucións) Burócratas, Administradores 181.390 edicións Sen resumo de edición ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 30 de abril de 2016 ás 12:27 editar desfacer Isili0n (conversa \| contribucións) 10.315 edicións Interromper. Etiqueta: Edición visual Edición máis nova →
Liña 76: Andaron pola ruta de Conrado bastante en paz, aínda que Luís entrou en conflito co rei Geza de Hungría cando este rei descubriu que Luís permitira un pretendido usurpador húngaro sumarse ao seu exército. As relacións dentro do territorio bizantino tamén foron mas, e os de Lorena, que marchaban á fronte do resto dos franceses, tamén entraron en conflito cos alemáns máis atrasados que atoparon no camiño.<ref>Runciman 1952, pp. 259–263.</ref> Debido as negociacións orixinais entre Luís e Manuel I, Manuel ~~interrumpiu~~interrompeu a súa campaña militar contra o Sultanato Selxúcida de Rum e asinou unha tregua co seu inimigo o sultán Mesud I. Con isto procuraba ficar libre para concentrarse en defender o seu imperio dos cruzados, que desde a Primeira Cruzada gañaran reputación de ladróns e traidores e eran sospeitosos de abrigar proxectos sinistros contra Constantinopla. Con todo, as relacións de Manuel co exército francés eran un pouco mellores que cos alemáns, e Luís entretívose fastosamente en Constantinopla. Algúns dos franceses indignáronse coa tregua de Manuel cos selxúcidas e reclamaron unha alianza con Roxerio II e atacar Constantinopla, mais foron contidos por ~~Luís.~~Luíse<ref>Runciman 1952, pp. 268–269.</ref> Cando os exércitos de Savoia, Auvernia e Monferrato, collendo a ruta terrestre a través de Italia e cruzando de Brindisi a Durrës, se xuntaron con Luís en Constantinopla, todo o exército xunto cruzou o Bósforo cara a Asia Menor. Os gregos foron incentivados con rumores de que os alemáns capturaran Iconio pero Manuel rexeitou dar a Luís ningunha tropa bizantina. Bizancio acababa de ser invadida por Roxerio II de Sicilia, e todo o exército de Manuel era necesario no Peloponeso. Ambos os alemáns e franceses, por tanto, entraron en Asia sen asistencia de Bizantino, a diferenza dos exércitos da Primeira Cruzada. Seguindo a tradición definida polo seu avó Aleixo I, Manuel tamén fixo os franceses xuraren devolver ao Imperio calquera territorio que capturasen.<ref>Runciman 1952, p. 269.</ref>

Segunda cruzada: Diferenzas entre revisións