Philadelphia 76ers: Diferenzas entre revisións

Os 76ers é a franquía máis antiga de toda a [[NBA]]. Comezaron en [[1939]] co nome de [[Syracuse Nationals]] coma un equipo profesional de baloncesto. En [[1946]], uníronse á [[National Basketball League]], convertíndose no equipo situado máis ao leste nunha liga predominada por equipos do medio-leste [[Estados Unidos de América|estadounidense]]. Era propiedade do inmigrante [[Italia|italianoitalia]]no Danny Biasone, e na súa primeira tempada, tras rematar con 21 victorias e 23 derrotas, conseguiron acceder aos play-offs, onde foron batidos polos seus veciños do norte, os [[Rochester Royals]], en 4 partidos. Tras outra tempada na cal foron novamente batidos ás primeiras de cambio nos playoffs, ao ano seguinte incorporouse coma xogador [[Dolph Schayes]], co cal conseguiron por primeira vez un balance positivo ao fin da tempada regular, gañando 40 dos 63 partidos da liga regular. Tras pasar a primeira rolda de playoffs, remataron sucumbiendo ante Anderson Duffey Packers en 4 partidos.<ref name="sports">sportsecyclopedia.com [http://www.sportsecyclopedia.com/nba/syracuse/nats.html Syacuse Nationals Historical Moments. NBL Years]</ref> En [[1949]], os Nationals, xunto con outros sete equipos da NBL fusionáronse ca [[Basketball Association of America]] para formar a [[NBA]].

Tras unha decepcionante tempada en [[Tempada 1983-84 da NBA|1983-84]], [[Charles Barkley]] chegou a [[Philadelphia]] na [[Tempada 1984-85 da NBA|seguinte tempada]]. Durante as próximas tempadas, Barkley encantaría aos seareiros dos Sixers grazas á súa forma de ser, gracioso e ás veces controvertido. Os 76ers volveron ás Finais de Conferencia, pero perderon contra os Celtics en cinco partidos.<ref>NBA.com [http://www.nba.com/history/playoffs/19831984.html 1984 Playoff Results] </ref> Para a tempada seguinte, [[Matt Guokas]] reemprazou a [[Billy Cunningham]] coma adestrador, liderando ao equipo cara a segunda rolda dos playoffs en [[Tempada 1985-86 da NBA|1985-86]], onde foi derrotado por [[Milwaukee Bucks]] en sete partidos.<ref>NBA.com [http://www.nba.com/history/playoffs/19851986.html 1986 Playoff Results]</ref>

O [[16 de xuño]] de [[1986]], Katz fixo doi dos traspasos máis controvertidos e criticados na historia da franquía, traspasando a [[Moses Malone]] a [[Washington Bullets|Washington]] e a primeira elección do draft de 1986 (que fora obtido de [[San Diego Clippers]] nun traspaso por [[Joe Bryant]] en [[1979]]) a [[Cleveland Cavaliers]]. A cambio diso, os Sixers recibiron a [[Roy Hinson]], [[Jeff Ruland]], e [[Cliff Robinson]], ningún dos cales xogariá máis de tres tempadas co equipo. Cleveland, entre tanto, capitalizou a súa elección nun futuro estrela [[Brad Daugherty]]. Os 76ers regresaron aos playoffs en [[Tempada 1986-87 da NBA|1986-87]], pero víronse derrotados por Milwaukee.<ref>NBA.com [http://www.nba.com/history/playoffs/19861987.html 1987 Playoff Results]</ref> En [[tempada 1987-88 da NBA|1987-88]], cun récord de 20–23, Guokas foi despedido e reemprazado polo asistente [[Jim Lynam]]. Lynam finalizou a tempada 16-13, e o equipo con 36-46, errando en alcanzar a postempada por primeira vez dende [[Tempada 1974-75 da NBA|1974-75]]. Philadelphia seleccionou a [[Charles Smith]] coa súa primeira elección no draft de [[1988]], para logo traspasalo a [[Los Angeles Clippers]] pola súa primeira elección, [[Hersey Hawkins]]. En cinco tempadas cos Sixers, Hawkins promediou 19 puntos por partidos, e abandonou o equipo como o lider histórico en triplas intentadas e anotadas.

Lynam deixou a súa posición de adestrador para converterse en manager xeral no transcurso da [[Tempada 1991-92 da NBA|tempada 1991-92]], e contratou a [[Doug Moe]] para cubrir a posto vacante. Moe dirixiría só 56 partidos, cunha marca negativa de 19?37. O popular ex xogador e por moito tempo adestrador asistente, [[Fred Carter]] sucedeu a Moe no cargo a partir de marzo de [[1993]], pero non logro máis que unha pobre marca de 32?76. Para a [[Tempada 1993-94 da NBA|tempada 1993-94]], [[John Lucas]] foi contratado co dobre rol de adestrador e xeral manager. Lucas tivera anos exitosos como adestrador de [[San Antonio Spurs]], e Philadelphia esperaba que puidese devolver o bo xogo aos 76ers. Con todo, sucedeu todo o contrario, xa que o equipo tivo unha marca de 42/122 nas dúas tempadas baixo o mando de Lucas. A contratación de xogadores pouco produtivos como [[Scott Williams]] e [[Charles Shackleford]], xogadores ao final das súas carreiras como [[LaSalle Thompson]], [[Orlando Woolridge]], e [[Scott Skiles]] xunto cuns decepcionantes novatos elixidos nas primeiras roldas do draft como [[Shawn Bradley]] e [[Sharone Wright]] foron factores importantes na mala situación do equipo. De feito, Wright xogou soamente en 4 tempadas da NBA mentres que [[Eddie Jones]], elixido no [[draft da NBA|draft]] 4 postos debaixo de Wright en [[1994]] polos [[L.A. Lakers]] está no seu 14ª tempada sendo un xogador importante para o seu equipo.

Comezando na [[Tempada 1990-91 da NBA|1990-91]] e rematado na [[Tempada 1995-96 da NBA|1995-96]], os 76ers tiveron a pouco agraciada distinción de ter unha marca peor ao anterior cada ano. O peor momento foi en 1995-96, cando terminaron 18/64, o segundo peor balance na historia da franquía. Foi ademais o segundo peor na liga ese ano, superando só a [[Vancouver Grizzlies]] e mesmo superado polos debutantes [[Toronto Raptors]].]].<ref>basketball-reference.com [http://www.basketball-reference.com/leagues/NBA_1996.html 1995-96 NBA Season Summary], consultado [[abril de 2008]]</ref> Katz, quen non era querido polos afeccionados desde os traspasos de [[1986]], vendeu a franquía a un [[consorcio]] liderado polo dono dos [[Philadelphia Flyers]], [[Ed Snider]] e a corporación [[Comcast]] a finais desa tempada, con [[Pat Croce]], quen fora preparador tanto dos Flyers como os Sixers, tomando o rol de presidente.

Moitos seguidores dos 76ers denominaron a estes anos como "A Época Escura". Con todo, despois de moitos anos de pouca fortuna, houbo unha luz de esperanza. O equipo gañou a primeira elección no [[Draft da NBA de 1996]]. Nesa ocasión os Sixers elixirían a [[Allen Iverson]].

Coa nova xerencia e Iverson, e a mudanza ao [[CoreStates Center]], o equipo parecía encamiñado cara a un bo futuro. Croce despediu a Lucas de ambos os postos. [[Johnny Davis]] foi nomeado como novo adestrador, mentres que [[Brad Greenberg]] fíxose cargo da xerencia xeral. Iverson foi nomeado [[Rookie do Ano da NBA|Novato do Ano]], pero a mellora do equipo foi mínima, finalizando cunha marca de 22/60. Os altos dirixentes dos Sixers foron despedidos. Necesitábanse facer cambios despois da [[Tempada 1996-97 da NBA|tempada 1996-97]]. Davis e Greenberg foron separados dos seus cargos e mesmo se crearon un novo logo e un novo deseño da camiseta. Para substituír a Davis foi contratado [[Larry Brown]]. Coñecido pola súa táctica defensiva e por transformar equipos sen éxitos en gañadores ''xogando de maneira correcta'', Brown afrontou, quizais, a súa máis grande desafío como adestrador. A miúdo enfrontouse con Iverson, pero os 76ers escalaron a 31 vitorias na [[Tempada 1997-98 da NBA|1997-98]]. A comezos desa tempada, traspasaron a [[Jerry Stackhouse]], quen fora elixido no terceiro posto do [[Draft de 1995]], a [[Detroit Pistons]]. A cambio, Philadelphia recibiu a [[Aaron McKie]] e [[Theo Ratliff]], xogadores dun gran despregamento defensivo que axudarían ao rexurdimento do equipo. Foi tamén adquirido [[Eric Snow]] procedente de [[Seattle SuperSonics]] en [[xaneiro]] de [[1998]].

Previo ao comezo da [[Tempada 1998-99 da NBA|tempada 1998-99]], os 76ers contrataron a [[George Lynch]] e [[Matt Geiger]], tempada que sería acurtada a 50 partidos, debido ao peche patronal da NBA (coñecido como ''lockout'').).<ref>elmundo.es [http://www.elmundo.es/1998/12/29/deportes/29N0090.html A NBA perde por tres puntos] (Consultado [[abril de 2008]])</ref> No transcurso da tempada, Philadelphia contratou a [[Tyrone Hill]] nunha operación realizada con Milwaukee. O equipo comezou co seu renacemento durante esta tempada atípica, cunha marca de 28/22 e o sexto posto na Conferencia Este, primeira vez na postemporada desde [[1991]]. Na primeira rolda, Philadelphia derrotou a [[Orlando Magic]], 3-1, para logo ser varridos por [[Indiana Pacers]].]].<ref>NBA.com [http://www.nba.com/history/playoffs/19981999.html 1999 Playoff Results] (Consultado [[marzo de 2008]])</ref> Ao [[Tempada 1999-00 da NBA|ano seguinte]], os Sixers quedaron quintos cunha marca de 49/33. Novamente, superaron a primeira rolda en catro partidos, esta vez vencendo a [[Charlotte Hornets]]. Por segundo ano consecutivo, caeron fronte a Indiana na segunda rolda, esta vez en seis encontros.NBA.com [.<ref>NBA.com [http://www.nba.com/history/playoffs/19992000.html 2000 Playoff Results] (Consultado [[marzo de 2008]])</ref> Iverson e Brown continuaron coas súas diferenzas, e a relación chegou a tal punto que era moi probable o traspaso do xogador. Xurdiu un rumor de traspaso a [[Os Angeles Clippers]], pero un complicado trato entre catro equipos enviase a Iverson a [[Detroit Pistons]], o que ao final non se produciu por problemas co tope de salarios. Cando quedou claro que Iverson quedaba en Philadelphia, el e Brown melloraron a súa relación, e o equipo obtivo beneficios na [[Tempada 2000-01 da NBA|2000-01]].

Durante esa tempada, os 76ers comezaron gañando os seus primeiros dez partidos, e a súa marca chegaría a estar 41?14 a mediados da tempada regular. Larry Brown foi elixido adestrador da Conferencia Este en o [[All-Star Game]], e Allen Iverson nomeado [[MVP do All-Star Game da NBA|MVP do All-Star]].<ref>CNNSI.com [http://sportsillustrated.cnn.com/basketball/nba/2001/all_star/news/2001/02/11/iverson_mvp_ap/ Iverson MVP do All-Star de 2001] (Consultado [[marzo de 2008]])</ref> Uns días antes do [[All Star Weekend]], [[Theo Ratliff]] foi dado de baixa polo resto da tempada por mor dunha lesión na boneca. Sentindo a necesidade de contar cun pivote de xerarquía para facer un bo papel nos, Philadelphia adquiriu a [[Dikembe Mutombo]] de [[Atlanta Hawks]] nun traspaso que enviou a Ratliff, [[Nazr Mohammed]], [[Toni Kuko]], e [[Pepe Sánchez]] a Atlanta (Sánchez sería volto contratar máis tarde na tempada despois de que os Hawks prescindisen del)/del). Ao final da tempada, e cunha marca de 56/26, Philadelphia estaba en carreira polo primeiro posto da conferencia. As 56 vitorias obtidas polo equipo compartían a segunda maior cantidade da liga detrás das 58 de San Antonio. [[Los Angeles Lakers]] tamén tiveron 56 vitorias, pero se clasificaron nun posto máis alto que os Sixers baseados no desempate.

Na primeira rolda dos [[Playoffs NBA 2001|playoffs]], Philadelphia enfrontouse de novo a Indiana. No primeiro encontro, os 76ers desperdiciaron unha vantaxe de 18 puntos e perderon 79-78, cando [[Reggie Miller]] encestou un [[triplo (baloncesto|tiro de tres puntos]] nos segundos finais. Philadelphia recuperouse, con todo, e venceu nos seguintes tres partidos para facerse coa serie. Nas Semifinais de Conferencia, os Sixers enfrontáronse aos [[Toronto Raptors]] de [[Vince Carter]]. Os equipos alternaron vitorias nos primeiros catro partidos, con Iverson anotando 54 puntos na vitoria de Philadelphia no segundo partido. No quinto encontro, os 76ers comezaron liderando 33-12 tras o primeiro cuarto e derrotaron a Toronto, 121-88, con 52 puntos de Iverson. Os Raptors gañaron o sexto partido, decidindo a serie no sétimo partido no [[First Union Center]]. Cos Sixers vencendo por 88-87, Carter fallou o lanzamento final para enviar a Philadelphia ás [[Finais de Conferencia da NBA|Finais de Conferencia]] fronte a [[Milwaukee Bucks]]. Despois de que se repartisen os dous primeiros partidos, deuse a coñecer que Iverson non xogaría no terceiro encontro debido a varias lesións que o afectaron tamén máis adiante. Aínda que moitas persoas pensaban que Milwaukee gañaría facilmente, os 76ers deron pelexa até o final, en que caeron 80-74. Os Sixers gañaron o cuarto e quinto partido e foron derrotados no sexto. No sétimo encontro, os Bucks lideraban 34?25 no segundo cuarto, ata que un suplente que de cando en cando xogaba, [[Raja Bell]], anotou 10 puntos para lograr un parcial de 23?4 que lle deu o liderado a Philadelphia. Iverson anotou 44 puntos, e os 76ers mantiveron o seu nivel na segunda metade para gañar 108-91, acadando as [[Finais da NBA]] por primeira vez desde [[1983]]. O seu opoñente sería [[Los Angeles Lakers]], que viñan invictos con once vitorias nas tres series anteriores de playoffs, e era esperado pola maioría do público que derrotasen rapidamente aos Sixers.

No Memorial Day do [[2003]], Brown renunciou ao seu cargo de adestrador, tomando o cargo en Detroit aos poucos días. Tras ser rexeitados por [[Jeff Van Gundy]] e [[Eddie Jordan]], os 76ers contrataron a [[Randy Ayers]], que fora asistente de Brown, como o novo adestrador. Ayers durou 52 partidos á fronte do equipo, foi despedido cando o equipo levaba unha marca de 21?31. [[Chris Ford]] tomou o seu lugar, pero os Sixers terminaron a tempada 33-49, faltando aos playoffs por primeira vez en seis anos. Iverson, que non tivo unha moi boa relación con Ford durante a segunda metade da tempada, xogou só 48 partidos nunha tempada infestada de lesións. Tras esa tempada, foi nomeado como adestrador [[Jim O'Brien]], nacido na cidade. Iverson volveu á súa posición anterior como base e mellorou notablemente o seu rendemento, tendo a súa mellor tempada. Tamén impresionou a moitos coa súa intención de incluír a outros xogadores na ofensiva. Durante a [[Tempada 2004-05 da NBA|tempada 2004-05]], Philadelphia contratou a [[Chris Webber]] nun traspaso con [[Sacramento Kings]], coa esperanza de que este sexa a segunda opción no ataque, despois de Iverson que tanto buscara o equipo. [[Andre Iguodala]], elección de primeira rolda do draft, foi elixido para o equipo de novatos que participou no All-Star Weekend, e os Sixers regresaron aos playoffs cunha marca de 43?39. En primeira rolda, foi derrotado en cinco partidos por [[Detroit Pistons]], dirixidos por [[Larry Brown]]. Para a tempada seguinte, Ou'Brien foi despedido e substituído por [[Maurice Cheeks]], quen xogara para o equipo entre [[1978]] e [[1989]], sendo a base titular do equipo campión de [[1983]]. Con todo, o cambio de adestrador non cambiou á situación do equipo. Un refacho de 2 vitorias e 10 derrotas en [[marzo]] foi a causa de que non alcanzasen a postemporada por segunda vez en tres anos.

Na [[Tempada 2006-07 da NBA|tempada 2006-07]], os Sixers empezaron gañando tres partidos. Con todo, o equipo baixou notablemente o seu xogo a metade de tempada e finalizaron cunha marca de 35-47, alcanzando o terceiro lugar na [[División Atlántico]] e novenos na conferencia (empatados con Indiana).

O [[11 de xaneiro]] de [[2007]], o xerente xeral dos Sixers [[Billy King]] anunciou que o equipo e o experimentado pivote [[Chris Webber]] chegaran a un acordo polo que quedaba de contrato. Os Sixers lle pagarían a Webber 36 millóns de dólares durante a seguinte tempada e media, que eran 7 millóns menos que o que lle houbesen pagado por xogar. Logo do acordo, os Sixers deixaron a Webber coma axente libre. O xogador firmou pouco tempo despois con [[Detroit Pistons]].<ref>NBA.com [http://www.pantagraph.com/articles/2007/01/16/sportsextra/doc45ac37e8586b0694927228.txt Webber ficha por los Pistons] </ref>

{{listarefListaref|230em}}