Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1988: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
a edición de esta páxina procede da información de enː1988 Formula One season |
m Arranxos varios using AWB |
||
Liña 9:
[[Ficheiro:Gerhard Berger 1988 Canada.jpg|miniatura|dereita|[[Gerhard Berger]] rematou terceiro no campionato mundial de pilotos, e [[Scuderia Ferrari|Ferrari]] foi subcampión no Campionato de Construtores, pero ambos estaban moi por detrás de McLaren e os seus pilotos]]
O '''Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1988''' foi a 39ª tempada de [[Fórmula 1]] organizada pola [[Fédération Internationale de l'Automobile]] (FIA), e a 31ª Copa Internacional de Construtores de F1. O campionato contou con dezaseis [[Gran Premio de Fórmula 1|Grandes Premios]] que se iniciaron o 3 de abril e finalizaron o 13 de novembro. O Campionato Mundial de pilotos gañouno [[Ayrton Senna]], e o Campionato Mundial de Construtores gañouno facilmente o equipo [[McLaren | McLaren-Honda]]. [[Alain Prost]] terminou como segundo clasificado aínda que no total logrou máis puntos que Senna porque só contaban os 11 mellores resultados. Senna gañou oito carreiras e Prost sete, establecendo McLaren unha marca de 15 carreiras gañadas nunha tempada de 16 carreiras, que só foi igualada en tempadas con máis carreiras. [[Scuderia Ferrari
=== Resumo ===
Incriblemente, nas 14 carreiras que terminou Alain Prost en 1988 logrou sete vitorias e sete segundos lugares, pero, non foron suficientes para gañar o campionato. As súas vitorias totais igualaron a marca que só el mesmo igualara en {{f1|1984}} ([[Jim Clark]] gañara 7 carreiras en {{f1 | 1963}}), cando tamén perdera o campionato do mundo entón en McLaren co seu compañeiro de equipo [[Niki Lauda]]. Con todo a diferenza lograda por Lauda, que logrou 5 vitorias, fora nos puntos totais que lle deron o seu 3º campionato, a marca de máis vitorias agora pertencía a Senna que terminou con oito vitorias. Senna tamén estableceu a marca de [[pole position|poles]] nunha soa tempada logrando o tempo máis rápido en trece ocasiones durante o ano, terminou a tempada con 29 poles no total da súa carreira, só catro detrás da marca en poder do gran Jim Clark.
En Adelaida, o presidente da FOCA Bernie Ecclestone, resumiu a tempada dicindo que en realidade o que fixera McLaren non era nada máis que o seu traballo profesional habitual e que en realidade non fixera nada excepcional. Co turbo Honda tiñan claramente os mellores motores, e en Senna e Prost tiñan os dous mellores pilotos. O problema era que case todos os demais equipos estaban moi por baixo da media e os McLaren raramente foron desafiados.
Mentres que McLaren-Honda dominou a tempada 1988 da Fórmula Un como ninguén fixera antes, as regras da FIA de limitar o soprado do turbo nos coches e o tamaño do tanque de combustible tivo o efecto desexado de levar os coches atmosféricos á contenda. Isto demostrouse coa saída en primeira fila de Nigel Mansell en Brasil e Hungría, así como con tres 2º e oito 3º postos dos coches non-turbo, e en todas as ocasións que un coche non turbo terminou no podio, os únicos coches en acabar por diante deles foron os McLaren-Honda.
| |||