Rembrandt: Diferenzas entre revisións

'''Rembrandt Harmenszoon van Rijn''', nado en [[Leiden]] o [[15 de xullo]] de [[1606]] e finado en [[Ámsterdan]] o [[4 de outubro]] de [[1669]], foi un [[pintura|pintor]] e [[gravado]]r [[Países Baixos|neerlandés]], considerado un dos grandes pintores europeos da [[historia da arte]] e o máis importante do seu país<ref name="Gombrich, p. 420">{{Cita Harvard sen parénteses|Gombrich|1995|p= 420}} </ref>. As súas contribucións á arte producíronse nun período que os historiadores denominaron [[Século de Ouro holandés]] no cal a influencia política, a ciencia, o comercio e a cultura holandesas chegaron ó seu cumio.

[[Ficheiro:Rembrandt Harmensz. van Rijn 103.jpg|miniatura|170px|''[[Titus coma un monxe|]]''Titus coma un monxe'']] (1660), retrato de [[Titus van Rijn]], o fillo de Rembrandt e Saskia, vestido de monxe.]]

Rembrandt sempre viviu por encima das súas posibilidades, investindo en arte -ás veces poxando polas súas propias pinturas-, gravados -que adoitaba utilizar nas súas pinturas- e todo tipo de curiosidades. En 1656 xa se tomaron certas medidas nos xulgados para impedir a súa declaración de [[bancarrota]], e o artista tivo que vender a maioría das súas pinturas e boa parte da súa colección de antigüidades. A lista de obxectos poxados conservouse, e dá unha idea das posesións materiais do pintor: debuxos e pinturas dos vellos mestres [[pintura flamenga|flamengos]], bustos de [[emperador]]es [[Imperio romano|romanos]], fragmentos de [[armadura]]s [[Xapón|xaponesas]], curiosidades traídas do Extremo Oriente, e coleccións de [[Historia natural]] e [[mineral]]es. Os beneficios destas vendas, realizadas entre 1657 e 1658, resultaron decepcionantes,<ref>Slive, páx. 84</ref> de modo que en 1660 non tivo máis remedio que vender a súa casa e o seu taller de [[gravado]] e mudarse a un apartamento máis modesto en [[Rozengracht]].<ref>Schwarz, p. 12.</ref><ref group='nota'> A venda efectuouse en 1658, pero concedéronselle dous anos de atraso na mudanza.</ref> Rembrandt aínda gozaba de certo prestixio, e tanto as autoridades como os seus acredores adoitaban mostrarse bastante tolerantes. Paradoxicamente, a sociedade de pintores de Ámsterdan considerouno un escándalo, e adaptou os seus regulamentos para que ninguén que estivese nunha situación económica como a de Rembrandt puidese comerciar como pintor. Para evitar esta medida, Hendrickje e o propio Titus abriron o seu propio negocio de arte en 1660, no que Rembrandt traballaba como ''empregado.''<ref>{{Cita Harvard sen parénteses|Clark|1978|p= 105}}</ref>

Ao longo da súa carreira, Rembrandt faría seus os xéneros do [[retrato]], o [[paisaxe]] e a [[pintura]] [[narrativa]]. Por esta última sería especialmente enxalzado polos seus contemporáneos, que o consideraron un mestre na interpretación de pasaxes bíblicos pola súa profundidade emocional e o seu coidado dos detalles.<ref>{{Cita Harvard sen parénteses|Van de Wetering|2004|p= 268}}</ref> [[Estilo artístico|Estilisticamente]], a súa pintura evolucionó da suavidade dos seus principios -caracterizada por unha excelente técnica de representación [[ilusionismo|ilusionista]] de formas- a un tratamento posterior, máis "áspero", que invocaba as calidades do obxecto mediante a calidade [[tacto|táctil]] con que figuraba na pintura.<ref>{{Cita Harvard sen parénteses|Van de Wetering|2004|p= 160-190}}</ref>

A finais da década dos ano 30, Rembrandt producira apenas algunhas pinturas e uns poucos gravados de tema [[paisaxe|paisaxístico]]. A miudo, estas pinturas adoitaban destacar o aspecto dramático da natureza, reflectida en árbores desarraixados e nubes ominosas (''"Casa de campo ante un ceo tormentoso"'', 1641; ''"As tres árbores"'', 1643). A partir de 1640, Rembrandt foi eliminando os trazos máis pintorescos e o seu estilo volveuse máis sombrío e comedido, quizais debido ás traxedias persoais que xa empezaran a sucederlle.

Do mesmo xeito, as escenas bíblicas que pintara desde a súa mocidade pasaron de centrarse no [[Antigo Testamento]] a representar pasaxes do [[Novo Testamento]]. En 1642 recibiu o encargo da "[[A rolda de noite|rolda de noite]]" -a súa maior obra e o encargo do retrato colectivo máis importante que recibiu neste período- e no que tratou de atopar novas solucións compositivas e narrativas a cuestións xurdidas en obras anteriores.<ref>{{Cita Harvard sen parénteses|Van de Wetering|2004|p= 288}}</ref>

E tamén, sobre ''[[A noiva xudía]]'':

Rembrandt realizou [[gravado]]s durante boa parte da súa carreira (1626-1660), ata o momento en que dificultades económicas fixéronlle vender o seu taller de estampación e abandonar virtualmente o medio. Nese lapso de tempo, só durante o difícil ano de 1649 non produciu ningunha obra.<ref>{{Cita Harvard sen parénteses|Schwartz|1994|p= 8-12}}</ref> Adaptouse facilmente ó linguaxe gráfico desta técnica, e aínda que dominaba o uso do [[buril]] e era un experimentado gravador, o valor fundamental da súa obra calcográfica é a liberdade técnica.

{{listarefListaref|230em}}

** ''A Corpus of Rembrandt Paintings - Volume IV''. Ernst van de Wetering, Karin Groen et al. Springer, Dordrecht, the Netherlands (NL). ISBN 1-4020-3280-3. p. &nbsp;692. (Self-Portraits)