Guerra hispano-estadounidense: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Liña 77:
O sinistro ocorreu o día [[15 de febreiro]] de 1898 ás dez menos cuarto da noite. Naquel momento había en cuberta unha reducida garda nocturna formada na súa maioría por ''marines'' e algúns oficiais que se achaban no sotavento da torreta maior. Mentres tanto, a maioría dos oficiais do [[USS Maine]] achábanse de permiso, uns atopábanse asistindo a unha representación no teatro Albizu, e outros, gozando dunha saída en terra.
 
AlgúnhasAlgunhas testamuñastestemuñas afirmaron que se oíu só unha gran explosión, mentres que outros manifestaron ter escoitado dúas case simultáneas. A metade do buque saltou sobre a auga e unha das chemineas caeu sobre a cuberta. A profundidade onde estaba fondeado era de doce a quince metros, e o fondo era fangoso. O balance do sinistro foi de 264 mariñeiros e dous oficiais mortos, 50 feridos e 100 supervivientessuperviventes.<ref>Ver, artigo de Guillermo G. Calleja Leal da revista HISTORIA16, N° 176, pa. 16.</ref>
 
O [[16 de febreiro]] a opinión pública americana que seguía influenciada pola ''[[prensa amarela]]'' acusa a España dun acto terrorista, admitindo sen dubida que se trataba dun atentado español; Madrid intenta con todo acougar o xogo. A explosión do ''USS Maine'' foi inmediatamente manipulada pola prensa sensacionalista norteamericana, especialmente polo ''World'' de Joseph Pulitzer e o ''New York Journal'', de William Randolph Hearst. Ese mesmo dia 16 de febreiro, o ''New York Journal'' titulaba así o seu primera plana:{{Cita|''"O Maine partido en dous por unha máquina infernal do inimigo"''}} Catro días mais tarde pedía abertamente a intervención militar dos Estados Unidos. O xornal ''World'' ía aínda máis lonxe:{{Cita|''"A destrución do Maine é razón suficiente para dar orde á nosa escuadra de partir cara A Habana e esixir unha indemnización nun prazo de veinticatrovinte e catro horas baixo ameaza de bombardeo"''}} Así, ambos xornais aumentaban a súa tirada por riba do millón de exemplares, cifras fabulosas por aquel entón.
 
Tanto o cónsul norteamericano, o xeneral Fitzhugh Lee, como o comandante do buque, capitán Sigsbee, comunicaron que a causa da explosión era indeterminable. Ao día seguinte tivo lugar un funeral multitudinario para os mariñeiros falecidos -presidido polo propio bispo da Habana, no cemiterio de Colón.<ref>Ver, artigo de Guillermo G. Calleja Leal da revista HISTORIA16, N° 176, p. 17.</ref>