Atlanta Flames: Diferenzas entre revisións

A medida que o equipo foisese foi estancando no xeo, os Flames loitaban no portelo. O equipo conseguiu unha media máximo de 14.161 espectadores por partido na súa segunda tempada, a 1973-74, mais caeu aos 12.258 tres anos despois, e posteriormente aos 10.500 na tempada 1977-78.<ref name="8YearsinAtlanta" /> AsA preocupaciónspreocupación pola escasa afluencia de público que podía dar lugar a unha reubicación do equipo saíron á luz en 1976, o que levou a políticos e aos propios xogadores a mercar abonos nun intento por estabilizar a franquía.<ref>{{Cita noticia |url=http://news.google.com/newspapers?id=YXE0AAAAIBAJ&sjid=jMgEAAAAIBAJ&pg=4069,4804184 |título=Flames buying own tickets |xornal=Florence Times |data=22 decembro de 1976 |dataacceso=6 de febreiro de 2016 |páxina=10 |lingua=en}}</ref> Os Flames trataron de impulsar a asistencia en 1980 coa fichaxe de [[Jim Craig (hóckey sobre xeo)|Jim Craig]], porteiro do [[Selección masculina de hóckey sobre xeo dos Estados Unidos|equipo olímpico estadounidense]] que gañara o [[Hóckey sbresobre xeo nos Xogos Olímpicos dos Lake Placid 1980|ouro olímpico]] logo da súa vitoria sobre a [[Hóckey sbresobre xeo nos Xogos Olímpicos da Unión Soviética]] coñecida como "[[Miracle on Ice]]".<ref>{{Cita noticia |url=http://news.google.com/newspapers?id=B2JEAAAAIBAJ&sjid=PLIMAAAAIBAJ&pg=3918,5243328 |título=Flames sign Jim Craig |xornal=Albany Herald |data=28 de febreiro de 1980 |dataacceso=6 de febreiro de 2016 |páxina=1D |lingua=en}}</ref> O que non resultou un éxito, caendo a asistencia a 10.024.<ref name="8YearsinAtlanta" /> Aos problemas financeiros sumóuselle o feito de que o Omni Coliseum foi construído sen palcos de luxo que puideran xerar maiores ingresos, sendo un dos últimos grandes estadios de América do Norte en ser construído sen eles, o que levou a Fletcher a trazarconsiderar a instalación como "obsoleta xa ao inaugurarse".<ref name="2008ASGRetrospective" />

Os irmáns Seaman, [[Daryl Seaman|Daryl]] e [[Byron Seaman|Byron]], fixeron unha oferta de 14 millóns de dólares mentres a cidade de Calgary preparaba a construción dun novo estadio para o equipo.<ref>{{Cita noticia |apelidos=Bilych |nome=George |url=http://news.google.com/newspapers?id=d3RkAAAAIBAJ&sjid=c34NAAAAIBAJ&pg=1474,3868477 |título=Seamans bailing Cousins from a sea of red ink |xornal=Calgary Herald |data=16 de abril de 1980 |dataacceso=6 de febreiro de 2016 |páxina=C1 |lingua=en}}</ref> Con todo, o empresario canadense [[Nelson Skalbania]] emerxeu como poxador rival para o equipo antes de unirse ao consorcio de Calgary. O grupo acordou mercar os Flames por 16 millóns de dólares, no momento o maior prezo pagado por un equipo da National Hockey League.<ref>{{Cita Harvard|Boer|2006|p=37}}</ref> A compra foi anunciada o 21 de maio de 1980 e a franquía foi reubicada en Canadá, onde adoptou o nome de [[Calgary Flames]].<ref>{{Cita Harvard|Hanlon|Kelso|2007|p=4}}</ref> Os Flames teñen empregado dende aquela o logo de Atlanta para identificar tanto aos seus [[Capitán (hóckey sobre xeo)|capitáns]],<ref>{{Cita web |url=http://www.cbssports.com/nhl/eye-on-hockey/23298077/nhl-alltime-teams-calgary-flames |título=NHL All-time teams: Calgary Flames |nome= Brian |apelidos=Stubits |editorial=CBSSports.com |data=24 de agosto de 2013 |dataacceso=6 de febreiro de 2016 |lingua=en}}</ref> comocoma ao equipo afiliado que xogaba na [[American Hockey League]], os [[Adirondack Flames]].<ref>{{Cita web |url=http://flames.nhl.com/club/news.htm?id=719518 |título=Flames announce Adirondack Flames as AHL affiliate |data=16 de maio de 2014 |editorial=CalgaryFlames.com |dataacceso=6 de febreiro de 2016 |lingua=en}}</ref>

O último xogador en activo na NHL dos Atlanta Flames foi Kent Nilsson, que xogou o seu derradeiro partido en [[Tempada 1994-1995 da NHL|1995]]. Varios antigos xogadores do equipo regresaron a AtlanteAtlanta unha vez finalizaron a súa carreira.<ref>{{Cita noticia |apelidos=Gilbertson |nome=Wes |url=http://www.lfpress.com/sports/hockey/2011/06/01/18225876.html |título=Ex-Flames recall Atlanta move |xornal=London Free Press |data=1 de xuño de 2011 |dataacceso=6 de febreiro de 2016 |lingua=en}}</ref> Entre eles, Tom Lysiak dirixiu unha granxa de cabalos ás aforas da cidade,<ref>{{Cita Harvard|Podnieks|2003|p=517}}</ref> Eric Vail regresou para dirixir un club nocturno,<ref>{{Cita Harvard|Podnieks|2003|p=877}}</ref> e Willi Plett dirixiu un parque temático deportivo e campo de golf.<ref name="Podnieks682" />