Fedón (Platón): Diferenzas entre revisións

O '''''Fedón''''' é un dos catro diálogos de [[Platón]] que se refiren á condena de [[Sócrates]] (os outros tres son: ''[[Critón (Platón)|Critón]]'', ''[[Eutifron]]'' e ''[[Apoloxía (Platón)|Apoloxía de Sócrates]]''). O ''Fedón'' é o máis interesante e o máis importante entre eses, xa que expón as crenzas do filósofo.

 

O filósofo grego [[Sócrates]] foi condenado polo tribunal á pena de morte por ser inxustamente acusado de corromper á xuventude e non adorar algúns deuses da [[polis]]. Segundo a tradición grega, os condenados a morte bebían [[cicuta]], un veleno que paralizaba todo o corpo ata a [[asfixia]]. Pero só o podían facer despois do atardecer.

 

A conversa de Sócrates cos seus discípulos é interrompida pola chegada dun servidor dos Once, que presenta a cicuta ao condenado. Mentres Sócrates acaba apaciblemente os seus razoamentos metafísicos e se presta a morrer con serenidade, os seus amigos a penas poden conter a súa emoción.

 

O '''Fedón''' é unha apoloxía da propia filosofía e relata as últimas palabras de Sócrates, ditas no seu último día de cárcere, antes de beber a cicuta. Sócrates, neste diálogo, presenta a súa teoría da [[metempsicose]]<ref>A crenza da reencarnación da alma.</ref>. A alma en vida debe loitar contra os praceres e vicios do corpo, onde a alma está condenada a vivir e onde quere liberarse. Esa liberdade dáse na busca de coñecemento, no esforzo dialéctico do ben e da xustiza.

 

A doutrina da inmortalidade presentada no '''Fedón''' é inseparable da moral. O que asegura isto é o [[mito da inmortalidade]]<ref>As almas renacen tras a morte, cas formas adecuadas ás eleccións morais que efectuaron durante a vida.</ref>.

 

{{Listaref}}

 

{{Wikisource|el:Φαίδων|Orixinal grego do ''Fedón''.}}

 

 

 

[[Categoría:Diálogos de Platón]]