Fernando Fernán Gómez: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Bot: Engado {{Control de autoridades}} |
m Bot: Substitución automática de texto (-actor de reparto +actor secundario) |
||
Liña 26:
|premios cannes =
|premios san sebastián =
|premios goya = '''[[Premio Goya ó mellor director|Mellor director]]'''<br />1986 ''[[El viaje a ninguna parte (película)|El viaje a ninguna parte]]''<br />'''[[Premio Goya á mellor interpretación masculina protagonista|Mellor actor protagonista]]'''<br />1986 ''[[Mambrú se fue a la guerra (película)|Mambrú se fue a la guerra]]''<br />1998 ''[[El abuelo (película)|El abuelo]]''<br />'''[[Premio Goya á mellor interpretación masculina de reparto|Mellor actor
|premios césar =
|premios ariel =
Liña 38:
Malia que a súa partida de nacemento indica que o fixo en [[Bos Aires]], segundo el mesmo comenta nas súas memorias<ref>Fernán Gómez, Fernando, ''El tiempo amarillo: memorias ampliadas (1921–1997)''. Editorial Debate, Barcelona, 1998. ISBN 84-8306-139-2, pp. 33–35.</ref> o máis probable é que nacese en Lima. A razón é que súa nai, a actriz de teatro [[Carola Fernán Gómez]], estaba de xira por [[Sudamérica]], e se ben naceu en Lima, a súa partida de nacemento foi expedida días despois na Arxentina. Conservou esa nacionalidade ata que lle foi outorgada a española en 1984. Fillo extramarital, seu pai foi o tamén actor [[Luis Fernando Díaz de Mendoza y Guerrero]], fillo de [[María Guerrero]], que impediu o matrimonio entre os pais de Fernando Fernán-Gómez.<ref>[http://www.elpais.com/articulo/cultura/feroz/Maria/Guerrero/saga/familiar/comico/elpepucul/20071123elpepicul_4/Tes La feroz María Guerrero y la saga familiar del cómico], reportaxe do xornal ''[[El País]]'', 23 de novembro de 2007.</ref>
Tras algún traballo escolar como actor, estudou Filosofía e Letras na [[Universidade Central de Madrid|Madrid]], pero a súa verdadeira vocación levouno ó [[teatro]]. Durante a [[Guerra Civil Española|Guerra Civil]] recibiu clases na Escola de Actores da [[Confederación Nacional do Traballo|CNT]], debutando como profesional en 1938 na compañía de [[Laura Pinillos]]. Alí descubriuno [[Enrique Jardiel Poncela]], que lle deu a súa primeira oportunidade ó ofrecerlle en 1940 un papel como actor
A partir de 1984 dedicou a súa cada vez máis intensa vocación literaria á escritura de artigos moi persoais en ''Diario 16'' e no suplemento dominical de ''El País'', producindo ademais varios volumes de ensaios e once novelas, fortemente autobiográficas unhas e históricas outras. Foi un gran éxito a súa autobiografía en dous volumes, ''El tiempo amarillo'', da que hai dúas edicións, a segunda algo máis ampliada. Pero o seu éxito máis clamoroso obtívoo cunha peza teatral prontamente levada ó cine, ''Las bicicletas son para el verano'', sobre os seus recordos infantiles da Guerra Civil.
| |||