Guillerme X de Aquitania: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición
Liña 13:
 
==Duque de Aquitania==
Guillerme foi un amante e protector das artes e un home culto en tempos nos que o analfabetismo era norma, incluso entre a nobreza. Na corte de Poitiers exercía o mecenado con [[trobador]]es e poetas, coma cantou o trobador [[Cercamon]] no [[Planh (xénero literario)|planh]] ([[elexía]]) que compuxo á súa morte. Seguía así a tradición do seu pai [[Guillerme IX, duque de Aquitania|Guillerme IX]], alcumado ''o trobador''. Coñecemos alomenospolo menos o nome dun destes trobadores, Blédhri, un celta (irlandés ou talvez galés), que residía na súa corte<ref>Régine Pernaud: ''Eleonora d'Aquitania'' (trad. italiana), ed. Jaca Book, Milán, pax. 27</ref>.
 
Era tamén un home de armas. Entrou en conflitos coa [[Normandía]] (atacouna en 1136, aliado con [[Godofredo V, conde de Anjou]] que reclamaba esas terras no nome da súa muller) e con [[Francia]].
 
Tamén dentro do seu ducado tivo que facer fronte á alianza dos Lusignans e os Parthenays en contra del, resolveu o conflito coa total destrución dos seus inimigos.
[[Ficheiro:Bernardus van Clairvaux bekeert Willem van Aquitanië.jpg|thumb|dereitaminiatura|300px|Bernardo de Claraval convirte a Guillerme X.]]
En cuestións de política internacional, Guillerme X apoiou nun principio ao [[antipapa]] [[Anacleto II, antipapa|Anacleto II]], nas loitas do [[cisma]] de 1130, opoñendoseopoñéndose ao Papa [[Inocencio II, papa|Inocencio II]], e en contra do desexo dos seus propios bispos. No ano 1134, [[Bernardo de Claraval]] convenceu a Guillerme de que abandoaseabandonase o partido de Anacleto e apoiase a Inocencio. Sobre este feito, axisteexiste a lenda de que Guillerme, farto da insistencia do monxe, decide terminar dunha vez con esas molestias e irrompe armado na igrexa de [[Partenay]] onde san Bernardo estaba celebrando misa. Ao ver entrar ao duque, o abade foi ao seu encontro levando nas mans o cáliz e a hostia. Sometido pola forza que emanaba do home santo, Guillerme caeu de xeonllos, cheo de arrepentimento e someteuse ao que se lle pedía<ref>Régine Pernaud: ''Eleonora d'Aquitania'' (trad. italiana), ed. Jaca Book, Milán, pax. 43</ref>.
 
En 1137 Guillerme iniciou a [[peregrinación a Santiago de Compostela]], tal vez para expiar os seus pecados, pero morreu no camiño, posiblemente dunha intoxicación alimentaria. Sabéndose morrer, escribiulle unha carta ao rei [[Luís VI de Francia]] encomendándolle a protección da súa filla e herdeira Leonor, que entón tiña quince anos, e pedíndolle que lle atopase un marido axeitado. Luís VI aceptou o encargo e casou á herdeira de Aquitania co seu propio fillo, o futuro [[Luís VII de Francia]]. Coa intención de que o ducado de Aquitania e o reino de Francia quedaron unidos, aínda que o devalar dos acontecementos posteriores non fixo tan simple esta manobra política.
Liña 48:
que se debruza ante ti coma un peregrino}}
 
Co tempo e apoiándose na versión máis serodia da súa morte que aseguraba que dera chegado a Santiago e que, sabéndose moi enfermo, ordenou que o levaran á Catedral, onde morreu ante a tumba do Apóstolo, converteron a Guillerme X nunha personaxe literaria, o protagonista do [[Romance de don Gaiferos]], que canta esta peregrinación a Compostela<ref>Deaños Santiago, Carlos: [http://www.elcorreogallego.es/santiago/ecg/un-estudio-revela-autentica-personalidad-don-gaiferos/idEdicion-2010-07-13/idNoticia-568404/ «Un estudio revela la auténtica personalidad de Don Gaiferos»] ''[[El Correo Gallego]]'', 13/9/2010 {{Es}}.</ref>.
 
==Notas==
{{listarefListaref|2}}
 
==Véxase tamén==
===Bibliografía===
* {{cita libro|apelidos=Paden|nome=William D. e Francess Freeman|título=Troubadour Poems from the South of France|ano=2007|editor=D.S. Brewer|localización=Cambridge|isbn=978-1-84384-129-6}}.
===Outros artigos===
* [[Leonor de Aquitania]]
* [[Romance de don Gaiferos]]
===Outros artigos===
 
[[Categoría:Nobres de Francia]]