Trigo: Diferenzas entre revisións

Algúns pans elabóranse engadindo diversas substancias químicas que lle brindan á fariña un tratamento especial. Durante o [[século XVIII]] utilizouse o [[alume]] coma aditivo da fariña en diversos países de [[Europa]] coma [[Inglaterra]], xa que o seu uso permite que o pan sexa máis branco, teña un maior tamaño e presente unha textura máis branda, mais foi rexeitada polos consumidores pola orixe desta substancia, o que produciu a súa prohibición.<ref>{{cita libro |apellidosapelidos=Oriol Ronquillo |nombrenome=José |añoano=1857 |título=Diccionario de materia mercantil, industrial y agrícola, que contiene la indicación, la descripción y los usos de todas las mercancías |url=http://books.google.es/books?id=8LDwLggIOl0C&printsec=frontcover&source=gbs_atb#v=onepage&q&f=false |volumenvolume=IV |páginaspáxinas=48-49 |capítulo-trad= |sined= |lugar= |lugar-publicación= |fecha-publicación= |apellidosapelidos-editor= |nombre-editor= |enlacenome-editor= |isbn= |bibcode= |fecha-doi-roto= |dataacceso=31 de octubreoutubro de 2010 |puntofinal= }}</ref> Máis recentemente téñense empregado outras substancias como o [[ácido ascórbico]], o [[bromato potásico]], o [[persulfato amónico]], o [[fosfato monocálcico]], o [[dióxido de cloro]] e o [[peróxido de benzoilo]], que lle provocan un avellentamento artificial á fariña e melloran as cualidades que conveñen para a cocedura.