Bolsa de valores: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
lig ints |
Engádese máis información ó que xa estaba |
||
Liña 6:
Os participantes nas operacións das bolsas, son especialmente os demandantes de capital (empresas, organismos), os oferentes de capital (aforradores, investidores) e os [[intermediario]]s. A negociación nas bolsas de valores efectúase a través de intermediarios que son membros da bolsa, coñecidos usualmente con o nome de [[corredores]], sociedades de corretaxe de valores, casas de bolsa, axentes de bolsa ou comisionistas, consonte ás denominacións que lles asignan as leis de cada país.
Os valores da bolsa inclúen as accións emitidas polas sociedades cotizadas, os fondos de inversión, os derivados, os produtos de grupos de inversión e os
bonos. A bolsa funciona, con frecuencia, como unha poxa continua dos
mercados, con compradores e vendedores que realizan operacións nun
lugar céntrico, como o edificio da bolsa. Aínda que ditos edificios
aínda se usan para ter constancia dos rexistros, os intercambios
foron experimentando unha menor vinculación a lugares físicos, xa
que os mercados modernos se basean en redes electrónicas polas
vantaxes que da a maior velocidade e o custo reducido das
transaccións. O intercambio comercial só o realizan os membros
correspondentes da bolsa.
A oferta pública
anual de accións e bonos para os inversores, por definición,
realízase no mercado primario e o subsecuente comercio no mercado
secundario. A bolsa adoita ser, con frecuencia, o compoñente máis
importante do mercado de valores. A oferta e demanda nos mercados
están dirixidas por varios factores que, como acontece en todos os
mercados libres, afectan ó prezo das accións.
Nin se debe emitir
accións mediante a bolsa de valores nin as accións deben
comercializarse no intercambio. Este comercio considérase que se
atopa fóra da bolsa ou, en outras palabras, extrabursátil. Esta é
a forma habitual de comercio de derivados e bonos. A bolsa está a
incrementar paulatinamente a súa presenza no mercado mundial de
valores.
<span lang="gl-ES">Nos últimos anos, outros diversos centros de execución, como as redes de comunicacións electrónicas ou o sistema de negociación
alternativo chamado «''dark
pools''»
favorecéronse moito da actividade comercial afastada da tradicional
bolsa de valores. </span>
==Historia==
Liña 11 ⟶ 44:
Actualmente estas institucións existen en innúmeros países, sendo a máis importante do mundo, ata agora, a Bolsa de [[Nova York]], que recentemente iniciou a súa transformación para se converter nunha rede electrónica de negociación similar ao mercado Nasdaq, tamén norteamericano, que se atopa nun proceso para obter a autorización necesaria para transformarse nunha bolsa de valores. A Bolsa de [[Madrid]] data de [[1831]], a de [[Bilbao]] de [[1881]] e a de [[Barcelona]] de [[1915]], mentres moito máis recente é a de [[Valencia]] ([[1981]]) Salvo países excesivamente pequenos, ou de réxime comunista, como [[Cuba]] ou [[Corea do Norte]], a maioría dos países teñen unha bolsa.
O concepto de débeda
xa existía no mundo antigo, como se demostra por exemplo coas
gravacións de intereses en táboas de barro na antiga Mesopotamia.
Hai pouco consenso entre os investigadores sobre cando se produciu o
primeiro intercambio de capital social. Algúns ven este
acontecemento na fundación en 1602 da Dutch East India Company
(Compañía Neerlandesa das Indias Orientais), mentres que outros
sinalan o seu comezo en períodos máis antigos. O economista Ulrike
Malmendier da Universidade de California en Berkeley, argumenta que
existiu unha cota de mercado xa na época da antiga Roma.
<span lang="gl-ES">Na
república romana, que existiu durante séculos antes de que se
fundase o Imperio, había un tipo de sociedades, as ''societates
publicanorum'',
que eran organizacións de contratistas ou arrendatarios que levaron
a cabo a construción de templos e outros servizos para o goberno. Un
dos servizos foi a alimentación dos gansos no outeiro capitolino
como unha recompensa ós paxaros despois de que o seu berro advertise
da invasión gala no 390 D.C. Os participantes de cada organización
tiveron partes ou accións, un concepto que mencionou varias veces o
estadista e orador Cicerón. Nun discurso, Cicerón menciona “accións
que alcanzaron gran prezo en certo momento”. Segundo isto,
Malmendier suxire que os instrumentos foron negociables, con valores
flutuantes baseados no éxito da organización. As sociedades
esquecéronse no tempo dos emperadores, polo que moitos dos seus
servizos asumíronos axentes directos do Estado.</span>
Os bonos negociables
como tipos de seguridade máis empregados foron unha innovación
posterior. O seu uso estaba encabezado polas cidades-estado italianas
a finais da Idade media e comezos do Renacemento.
A compañía
Neerlandesa das Indias Orientais, formada para fomentar o comercio de
especias, funcionaba como gobernante colonial do que agora é
Indonesia e ademais, tiña a competencia para dirixir operacións
militares contra os nativos explotados e outros poderes coloniais. Os
directores sostiñan o control da compañía con firmeza, mentres que
os accionistas non tiñan moita influencia na xestión ou mesmo
acceso á contabilidade da empresa.
<span lang="gl-ES">A
pesar diso, os accionistas foron moi ben recompensados pola súa
inversión. A compañía pagou unha gratificación dun 16 % por
ano desde o 1602 a 1650. A innovación financeira en Ámsterdam foi
de varias formas. En 1609, os inversores encabezados por Isaac Le
Maire formaron o primeiro sindicato histórico, pero a súa
coordinación do comercio só tivo unha modestia incidencia na caída
dos prezos das accións, que amosaron tendencia a ser fortes ó longo
do século XVII.
En 1620, a compañía expandiu a súa emisión de valores co primeiro
uso de bonos. </span>
Joseph de la Vega,
tamén coñecido como Joseph Penso de la Vega e por outros nomes, foi
un comerciante de Ámsterdam procedente dunha familia xudía
orixinaria de España. Foi ademais un escritor prolífico e un
exitoso empresario. O seu libro, Confusion of Confusions, publicado
en 1688, explicaba os traballos da bolsa na cidade e foi o primeiro
sobre comercio bolsista. Está escrito como unha conversa entre un
comerciante, un accionista e un filósofo e describía un mercado que
era sofisticado pero tamén propenso ós excesos. De la Vega ofrecía
nel consello ós seus lectores en tales temas como a
imprevisibilidade do mercado e a importancia da paciencia na
inversión.
O rei Guillerme III
buscaba modernizar as finanzas en Inglaterra para pagar polos seus
conflitos, e así as primeiras débedas públicas do reino emitíronse
en 1693 e o Banco de Inglaterra foi fundado o ano seguinte. Despois,
as empresas que tiñan accións en Inglaterra comezaron a ser
públicas.
<span lang="gl-ES">Mais
os primeiros bolsistas de Londres foron expulsados do antigo centro
de comercio coñecido como a ''Royal
Exchange'',
supostamente polas súas malas formas. Así formouse unha nova
organización que comezou a xestarse nas cafeterías de todo ''Exchange
Alley''.
Xa en 1968, un bróker chamado John Castaing que operaba desde o
Jonathan’s Coffee House, publicaba listas regulares de accións e
produtos. Aquelas listas marcan o comezo da Bolsa de Londres.</span>
Unha das máis
grandes burbullas financeiras aconteceu nas décadas seguintes.
Detrás del estaba, por un lado, a South Sea Company (Compañía do
Mar do Sur), fundada en 1711 para dirixir o comercio inglés con
América do Sur, e por outro, a Compañía do Mississipi, centrada no
comercio coa colonia francesa de Louisiana e solicitada polo
financeiro escocés John Law, que naquel momento era Director Xeral
do Banco Central de Francia. Os inversores esgotaron as accións en
ambos comercios e en calquera outra cousa que estivese dispoñible.
En 1720, no cumio desta burbulla, incluso chegou a existir unha
oferta dunha “compañía para realizar un proxecto cunha gran
vantaxe, pero ninguén sabía o que era”.
A finais dese mesmo
ano, os prezos das accións caeron en picado debido ao descubrimento
das falsas e esaxeradas expectativas da suposta riqueza das Américas.
En Londres, o Parlamento tivo que emitir a Bubble Act para loitar
contra a especulación. Dita lei asignaba a exclusividade para emitir
accións públicas ás compañías designadas pola coroa. E en París,
Law foi relevado do seu cargo e tivo que fuxir do país. Por todo
isto, o comercio bolsista foi moi limitado e controlado nas seguintes
décadas, mais este tipo de mercado conseguiu sobrevivir e sobre 1790
vólvese a ter constancia de comercio de accións nos novos Estados
Unidos.
<span lang="gl-ES">'''Función
das bolsas de valores '''</span>
As bolsas de valores
desempeñan diversas funcións na economía, entre as que se
encontran:
<span lang="gl-ES">Aumento
de capital para as empresas:
unha bolsa de valores proporciona ás empresas a posibilidade de
reunir capital para a súa expansión a través da venda de accións
ao público inversor. </span>
<span lang="gl-ES">Formas
máis comúns de obtención de capital:
ademais da capacidade de endebedamento previsto polo sistema bancario
para un individuo ou empresa, en forma de crédito ou empréstito,
hai catro formas de obtención de capital utilizados polas empresas e
os empresarios. A maioría destas opcións poderían lograrse,
directa ou indirectamente, a través dunha bolsa de valores. </span>
* Saír ó público<span lang="gl-ES">: as empresas cun alto nivel de capital, en particular as de alta tecnoloxía, sempre precisan recadar grandes volumes de capital nos seus comezos. Por esta razón, o mercado público proporcionado polas bolsas de valores foi unha das fontes de financiación máis importantes para moitas compañías emerxentes necesitadas dun alto nivel de capital. Despois do fin do século XX e principios do XXI aparece o auxe e a caída das empresas de alta tecnoloxía nas principais bolsas de valores do mundo. Isto foi debido ás enormes esixencias requiridas aos empresarios deste sector para levar as súas empresas ao público: se necesitaba ou ben que a empresa xa tivera produtos no mercado e estivera xerando vendas e ganancias, ou ben que completara ensaios clínicos avanzados con expectativas prometedoras, ou ben obtendo patentes potencialmente rendibles ou ben que a investigación de mercado realizada demostrara resultados moi positivos. Isto é moi diferente á situación do período da década de 1990 e principios da década de 2000 cando unha serie de empresas, en particular as que aproveitaron o auxe de internet e as de biotecnoloxía, se fixeron públicas nas bolsas de valores máis importantes do mundo a pesar da ausencia total de vendas, ganancias e calquera garantía de beneficios. De todas formas, todos os anos unha serie de compañías, incluíndo empresas emerxentes pouco coñecidas do sector da alta tecnoloxía con tendencia a ser altamente especulativas e financeiramente imprevisibles, enuméranse por vez primeira en todas as principais formas de valores: hai incluso mercados de entrada específicos para este tipo de empresas ou índices de accións de seguimento do seu rendemento, como por exemplo Alternext, CAC Small, SDAX, TecDAX ou a maioría das empresas de terceiros mercados). </span>
* <span lang="gl-ES">Limited partnership ou sociedades limitadas: trátase dunha serie de empresas que tamén investiron importantes cantidades de capital a través de sociedades limitadas de I+D. Os cambios nas leis tributarias en 1987 nos Estados Unidos de América trocaron a deducibilidade fiscal dos investimentos en I+D das sociedades limitadas. Actualmente, para que unha asociación sexa de interese para os investidores, a tasa de retorno debe ser o suficientemente alta como para atraelos. </span>
* <span lang="gl-ES">Capital de risco: unha terceira fonte habitual de capital para as empresas emerxentes é o capital de risco. Esta fonte segue a estar en gran medida dispoñible na actualidade, mais a cantidade máxima que unha entidade de capital de risco está disposta a investir en calquera empresa non é ilimitada (para unha compañía de biotecnoloxía no 2001 foron aproximadamente 15 millóns de dólares).</span>
* <span lang="gl-ES">Socios corporativos: unha cuarta fonte alternativa de diñeiro en efectivo para unha empresa privada é un socio corporativo. Polo xeral trátase dunha empresa multinacional xa establecida que proporciona capital para unha pequena empresa a cambio dos dereitos de comercialización, dos dereitos de patente ou de equidade. Este tipo de asociacións teñen alcanzado moito éxito na maioría dos casos.</span>
<span lang="gl-ES">Mobilización
do aforro á inversión:
cando a xente saca os seus aforros e inviste en accións, a través
dunha oferta pública inicial ou da emisión de novas accións dunha
empresa que xa forme parte da lista, polo xeral conduce a unha
asignación racional dos recursos porque os fondos, que se poderían
ter consumidos ou mantidos en depósitos ociosos con bancos,
mobilízanse e diríxense a axudar ós consellos de administración
das empresas a financiar as súas organizacións. Isto pode promover
a actividade empresarial con beneficios para varios sectores
económicos como a agricultura, o comercio e a industria, o que
resulta nun maior crecemento económico e maiores niveles de
produtividade das empresas. </span>
<span lang="gl-ES">Facilitar
o crecemento da empresa:
as empresas consideran as adquisicións como unha oportunidade para
ampliar as liñas de produtos, aumentar as canles de distribución, a
cobertura contra a volatilidade, aumentar a súa cota de mercado ou
adquirir outros activos comerciais necesarios. Unha oferta pública
de adquisición ou dun acordo de fusión a través do mercado de
valores é unha das maneiras máis simples e comúns para que unha
empresa medre, por adquisición ou por fusión. </span>
<span lang="gl-ES">Reparto
de beneficios:
tanto os investidores bursátiles ocasionais coma os profesionais,
que poden ir desde grandes coma os investidores institucionais a
pequenos como unha familia de clase media, comparten a riqueza de
negocios rendibles. Isto o fan a través de dividendos e do aumento
do prezo das accións que poden resultar en ganancias de capital. Os
negocios non rendibles e con problemas poden dar como resultado
perdas de capital para os accionistas. </span>
<span lang="gl-ES">Goberno
corporativo:
ó ter unha gran diversidade de propietarios, as empresas tenden a
mellorar os niveis de eficacia e de xestión para satisfacer as
demandas destes accionistas e, por outro lado, as empresas públicas
se impoñen regras moi estritas requiridas polas bolsas de valores
públicos e o goberno. Como consecuencia, existe a crenza de que as
empresas públicas (empresas que son propiedade dos accionistas do
Estado) tenden a ter mellores rexistros de xestión que as empresas
privadas (aquelas empresas onde as accións non se cotizan en bolsa,
a miúdo propiedade dos fundadores da empresa e/ou os seus familiares
e herdeiros ou, doutra maneira, por un pequeno grupo de inversores). </span>
A pesar desta
afirmación, hai casos ben documentados de considerable desfase na
xestión empresarial por parte dalgunhas empresas públicas. A
burbulla das .com a finais dos 90 e a crise das hipotecas de alto
risco / subprime en 2007/08, son exemplos clásicos da mala xestión
empresarial. Empresas como Pets.com (2000), Enron (2001), One.Tel
(2001), Sunbeam (2001), Webvan (2001), Adelphia (2002), MCI WorldCom
(2002), Parmalat (2003), American International Group (2008), Bear
Stearns (2008), Lehman Brothers (2008), General Motors (2009) e
Satyam Computer Services (2009) estiveron entre as máis amplamente
estudadas polos medios de comunicación.
Para axudar nun
goberno corporativo moitos bancos e empresas de todo o mundo empregan
os números de identificación de valores (ISIN) para recoñecer, de
maneira singular, as súas accións, os bonos, ou outros valores.
Engadir un código ISIN axuda a identificar títulos con claridade.
Este sistema é empregado en todo o mundo para fondos, empresas e
gobernos.
<span lang="gl-ES">Porén,
cando os investidores bursátiles se atopan con pobres rexistros
financeiros, éticos ou de xestión, tanto as accións como a empresa
tenden a perder valor. Nas bolsas de valores, os accionistas das
empresas de baixo rendemento son sancionados a miúdo polo
significativo declive dos prezos e, da mesma forma, aqueles equipos
directivos que amosen incompetencia son despedidos. </span>
<span lang="gl-ES">Goberno
de capital de fondos para proxectos de desenvolvemento:
os gobernos poden decidir a diversos niveles se pedir diñeiro
prestado tanto para financiar proxectos de infraestrutura como de
redes de sumidoiros e tratamento de obras de augas ou urbanizacións
pola venda doutra categoría de títulos coñecidos como bonos. Estes
bonos poden ser emitidos a través da bolsa de valores de forma que
quen os compre presta así diñeiro ó goberno. A emisión destes
bonos pode obviar a necesidade, a curto prazo, de gravar directamente
ós cidadáns para financiar o desenvolvemento, aínda que garantindo
ditos bonos coa plena fe e crédito do goberno en lugar de coa
garantía. Ao final o goberno ten que enfrentarse a gravar os
cidadáns ou, doutra maneira, recadar fondos adicionais para facer
calquera pago de cupóns periódicos e reembolsar o capital cando
venzan os bonos. </span>
<span lang="gl-ES">Barómetro
da economía:
no mercado bursátil, os prezos das accións soben e baixan
dependendo, en gran medida, das forzas económicas. Os prezos das
accións tenden a subir ou a estabilizarse cando as empresas e a
economía en xeral amosan signos xerais de estabilidade e crecemento.
Unha recesión económica, depresión ou crise financeira podería
eventualmente levar a unha caída da bolsa. Polo tanto, o movemento
dos prezos das accións e en xeral dos índices de accións poden ser
indicadores da tendencia xeral da economía. </span>
'''Principais
bolsas de valores'''
As principais bolsas
de valores (top 20 de capitalización de mercado) das accións
emitidas das sociedades nacionais, a partir do 31 de xaneiro de 2015
(informes mensuais, Federación Mundial de Bolsas).
CADRO
* <span lang="gl-ES">Nota: "Δ” a UTC, así como "Open (UTC)" e "Close (UTC)” son columnas que conteñen datos válidos so para a hora estándar dunha zona horaria determinada. Durante o horario de verán, estes serán diferentes. </span>
<span lang="gl-ES">'''Requisitos
de cotización'''</span>
<span lang="gl-ES">Os
requisitos de cotización son o conxunto das condicións impostas por
unha bolsa de valores dadas ás empresas que requiren cotizar nese
intercambio. Estas condicións inclúen, ás veces, un número
mínimo de accións en circulación, a capitalización de mercado
mínima e o ingreso mínimo anual. </span>
<span lang="gl-ES">Requisitos
da bolsa de valores</span>
As empresas deben
satisfacer os requisitos esixidos pola bolsa para que as súas
accións e valores participen nela, mais tales requisitos varían
segundo a bolsa na que se queira participar:
* <span lang="gl-ES">Bolsa de Nova Iork: para cotizarse na Bolsa de Valores de Nova Iork, unha empresa debe emitir polo menos un millón de accións por valor de 100 millóns de dólares e debe ter gañado máis de 10 millóns de dólares nos últimos tres anos. </span>
* Bolsa de valores NASDAQ: para cotizar en NASDAQ unha empresa debe emitir polo menos 1,25 millóns de accións por valor de, como mínimo, 70 millóns de dólares e debeu gañar nos últimos tres anos máis de 11 millóns de dólares.
* <span lang="gl-ES">Bolsa de Londres: o mercado principal de Londres ten requisitos para unha capitalización de mercado mínima (700 000 libras), tres anos de estados financeiros auditados, flotación pública mínima (25%) e o capital de traballo suficiente para, polo menos, 12 meses a partir da fecha do anuncio. </span>
* <span lang="gl-ES">Bolsa de valores de Bombay: a Bolsa de Bombay ten requisitos para unha capitalización de mercado mínima de 250 millóns de rupias e o mínimo equivalente de flotación pública a 100 millóns de rupias.
</span>
<span lang="gl-ES">'''Propiedade'''
</span>
<span lang="gl-ES">As
bolsas de valores orixináronse como mutualidades, propiedade dos
membros das accións. Recentemente detectouse unha tendencia das
bolsas de valores a desmutualizarse, onde os membros venden as súas
accións nunha oferta pública inicial. Desta maneira a mutualidade
convértese nunha sociedade anónima con accións que cotizan nunha
bolsa de valores, por exemplo a Australian Securities Exchange
(1998), a Euronext (fusionada con New York Stock Exchange), a NASDAQ
(2002), a bolsa de valores de Nova Iork (2005), as bolsas e mercados
españoles, etc... As bolsas de valores de Shanghai e Shenzhen
caracterizáronse como institucións case estatais na medida en que
foron creadas polos órganos de goberno de China e os seus líderes
son nomeados directamente pola Comisión Reguladora de Valores de
China. Outro exemplo é a bolsa republicana de Tashkent (Uzbekistán)
fundada no 1994, tres anos despois do colapso da Unión Soviética,
principalmente de propiedade estatal, mais ten unha forma de
sociedade anónima pública (S.A.). </span>
<span lang="gl-ES">'''Outros
tipos de intercambios'''
</span>
<span lang="gl-ES">No
século XIX os intercambios abríronse ó comercio mediante contratos
a prazos sobre materias primas. Os contratos negociados de cambio
denomínanse contratos de futuro. Estas bolsas de produtos básicos
comezaron máis tarde a ofrecer contratos de futuro sobre outros
produtos, tanto os tipos de interese e as accións como os contratos
de opcións, isto polo xeral é coñecido como mercados de futuro. </span>
==Véxase tamén==
| |||