Etileno: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Miguelferig (conversa | contribucións)
Miguelferig (conversa | contribucións)
Liña 224:
Algúns xeólogos e historiadores cren que o famoso oráculo de [[Delfos]] da Grecia Antiga (a [[Pitia]]) chegaba ao estado de transo por efecto do etileno que emanaba das fallas xeolóxicas do terreo onde se situaba o templo de Apolo, onde estaba o oráculo, pero non todos os estudosos están de acordo en responsabilizar ao etileno.<ref name=Roach>{{cite news|title= Delphic Oracle's Lips May Have Been Loosened by Gas Vapors|author=John Roach|publisher=National Geographic|date=2001-08-14|url= http://news.nationalgeographic.com/news/2001/08/0814_delphioracle.html |accessdate=March 8, 2007 }}</ref>
 
O descubridor do etileno parece que foi [[Johann Joachim Becher]], que o obtivo ao quentar [[etanol]] con ácido sulfúrico;<ref>{{cite book |first1=Henry Enfield |last1=Roscoe |first2=Carl |last2=Schorlemmer |title=A treatise on chemistry |url=http://books.google.com/books?id=o7gtAAAAYAAJ |year=1878 |publisher=D. Appleton |page=611 |ref=harv| volume=1}}</ref> este autor mencionou este gas na súa obra ''Physica Subterranea'' (1669).<ref>{{cite book |first=James Campbell |last=Brown |title=A History of Chemistry: From the Earliest Times Till the Present Day |url=http://books.google.com/books?id=pEhCyILvi8cC |date=July 2006 |publisher=Kessinger |isbn=978-1-4286-3831-0 |page=225}}</ref> [[Joseph Priestley]] tamén menciona este gas na súa obra ''Experiments and observations relating to the various branches of natural philosophy: with a continuation of the observations on air'' (1779), na cal informa que [[Jan Ingenhousz]] viu como un tal Sr. Enée sintetizaba etileno da mesma maneira en Amsterdam en 1777 e que Ingenhousz seguidamente o propio Ingenhousz tamén produciu o gas.<ref>Appendix, §VIII, pp. 474 ff., [http://www.archive.org/stream/experimentsobser00prie#page/474/mode/2up ''Experiments and observations relating to the various branches of natural philosophy: with a continuation of the observations on air''], Joseph Priestley, London: printed for J. Johnson, 1779, vol. 1.</ref> As propiedades do etileno estudáronas en 1795 catro químicos [[Países Baixos|holandeses]], Johann Rudolph Deimann, Adrien Paets van Troostwyck, Anthoni Lauwerenburgh e Nicolas Bondt, que atoparon que era diferente do gas hidróxeno e que contiña carbono e hidróxeno.<ref>{{harvnb|Roscoe|Schorlemmer|1878|p=612}}</ref> Este grupo tamén descubriu que o etileno podía ser combinado con [[cloro]] para producir o ''aceite dos químicos holandeses'', o [[1,2-dicloroetano]]; este descubrimento deulle o etileno o nome co que se coñecía dquela, que era, ''gas olefiante'' (gas que fai aceite.)<ref>{{harvnb|Roscoe|Schorlemmer|1878|p=613}}<br/>{{cite book |first=William |last=Gregory |title=Handbook of organic chemistry |url=http://books.google.com/books?id=oKe808wkZzgC |year=1857 |publisher=A.S. Barnes & Co. |page=157 |edition=4th American}}</ref>
 
A mediados do [[século XIX]], empezou a usarse amplamente o sufixo ''-eno'' (unha raíz do grego antigo que se engadía ao final dos nomes femininos e que significaba "filla def") para referirse a unha molécula ou parte dela que contiña uns poucos átomos de hidróxeno menos que a molécula orixinal da que derivaba. Así, ''etileno'' (C<sub>2</sub>H<sub>4</sub>) significaba "filla do [[etilo]]" (C<sub>2</sub>H<sub>5</sub>). O nome etileno era utilizado neste sentido xa en 1852.