Escenografía: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
arranxo commonscat incorrecto |
→Idade Media: texto traducido desde a wiki es:Escenografía |
||
Liña 6:
[[Ficheiro:DionysiusTheater.jpg|miniatura|220px|Escenografía do teatro romano de Atenas]]
A escenografía ou ''pintura de escena'' ten as súas raíces no [[teatro]] [[Grecia|grego]]. Os gregos usaron o ''periacto'': artificio especial que empregaban nos seus teatros para cambiar decoracións. Consistía nun aparello prismático de revolución cunha paisaxe diferente pintado en cada unha das súas tres caras. Había un periacto en cada lado do [[escenario]], e ao xirar quedaba cambiada a decoración. Na [[traxedia grega]] [[Edipo Rei]] de [[Sófocles]] ([[-430|430 a.C.]]), por exemplo, o prisma que se situaba á dereita representaba o distrito da cidade da cal formaba parte o palacio central, e o periacto da esquerda mostraba en perspectiva a [[leira (agricultura)|campiña]] ática por onde entraban os personaxes que viñan de [[Delfos]]. O periacto é a orixe dos [[bastidor]]es, usados por primeira vez en [[1620]], no teatro Farnesio de [[Parma]]. O bastidor é unha armazón de listóns sobre o cal aplícase un lenzo ou papel e utilízase pintándoo sobre as dúas caras: cada unha corresponde á paisaxe ou arquitectura que debe representar o escenario; o [[telón]] de fondo dá as características principais.
=== Idade Media ===
[[Ficheiro:ChesterMysteryPlay 300dpi.jpg|miniatura|220px|Carreta escenario medieval]]
Entre as inecesarias variacións da escenografía que han ter influencia na técnica escénica, pode citarse a decoración circular das soadas carretas-escenas do [[Idade Media|medioevo]], sobre a cal presentábanse ante os espectadores os máis pintorescos lugares propios dos diversos episodios dos misterios ou os xogos escénicos da época. Ese particular achado é precursor dos escenarios xiratorios modernos. Outra das características da mesma época era a escena simultánea, onde se sucedían os lugares de acción do espectáculo; dita escena ha ter o seu eco no teatro contemporáneo, como pode verse no decorado de varias habitacións simultáneas, ou nos carros [[xustaposición|xustapostos]] que pasan pola boca da escena cambiando os lugares ante os ollos dos espectadores.
En toda a historia da escenografía poderían estudarse casos como estes, os cales considerados desde o punto de vista estético darían lugar a deducións curiosísimas. Unha das innovacións mellor logradas nos escenarios modernos destes últimos 30 anos, consiste nas magníficas suxestións conseguidas con elementos plásticos sintéticos e con simples fondos de [[cortina]]s negras ou de cores neutros. Pois ben, se se furga no pasado compróbase a súa orixe en primitivas representacións, particularmente en [[Inglaterra]], nas que un simple [[cartel]] indicaba o lugar ou unha voz espertaba a imaxinación dos espectadores explicando as excelencias dun decorado que non existía.
O anterior evidencia que houbo problemas de formas similares en todos os tempos, e conceptos prácticos coincidentes. A escenografía pura como contribución da personalidade do pintor escenógrafo para lograr un todo orgánico no espectáculo e unha atmosfera adecuada á obra, é unha conquista da época moderna.
== Véxase tamén ==
| |||