Alfredo Vilas: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
ortografía |
Sen resumo de edición |
||
Liña 13:
Presidente do Círculo Republicano santiagués e participante en multitude de mitins, banquetes literarios e políticos da época cos seus tradicionais brindes e discursos, a súa fama como "elocuentísimo orador", na terminoloxía habitual da prensa do momento, estaba xa consolidada cando en 1886 actuou de presentador en varios mitins de [[Emilio Castelar]], como os de [[Betanzos]] ou [[Ferrol]]. Polos eloxios deste, así como as entusiastas crónicas dalgúns corresponsais da prensa galega, fixo fortuna o apelativo de Alfredo Vilas como "El Castelar gallego", que o acompañou dende aquela.
En [[1891]] pronunciou un discurso ao paso do cadaleito de [[Rosalía de Castro]] durante o seu traslado a [[San Domingos de Bonaval]]. Dende un balcón situado fronte á Universidade (actual facultade de historia), e ao berro de "Deteneos!", as palabras de Vilas
En 1896, coincidindo co traslado da audiencia provincial á Coruña, Alfredo Vilas estableceu nesta cidade o seu bufete, e durante uns anos exerceu de líder do republicanismo coruñés, sendo síndico do concello. Decepcionado polo ton conservador dos republicanos coruñeses (aspecto comentado por [[Castelao]] en ''[[Sempre en Galiza]]'', donde cita a [[Curros Enríquez]] e Alfredo Vilas como contrapostos a ese republicanismo que transixía co caciquismo), Vilas retirouse da primeira liña da política nos seus últimos anos, aínda que en 1902 deu un sonado mitin en réplica á campaña
==Enfrontamentos coa igrexa==
En 1892, con motivo dunha recaída de saúde considerada insalvable (das que Alfredo Vilas protagonizou varias, debido a un problema hepático),
==Valoración da súa figura==
Probablemente por non ter unha sólida obra escrita, e a súa brillantez oratoria estar recollida só pola prensa, e "de oídas" a maioría das veces, a figura de Alfredo Vilas semella estar bastante esquecida, en contraste coa notoriedade social e política acadada en vida. A falla de sucesores directos motivou tamén a perda dos seus arquivos e legado, contribuíndo a esta escuridade biográfica.[[Antón Vilar Ponte]] adicoulle un artigo<ref>"Cosas nuestras.(Con motivo de la muerte de Alfredo Vilas)", Vilar Ponte, Antón, en Revista gallega - N. 499, pax. 4 e 5</ref> á súa morte no que lamentaba o modo en que a prensa galega empequenecía o seu valor ao chamalo "El Castelar gallego", sendo para el superiores as súas dotes oratorias ás do presidente da primeira república.
En vida, deu nome a unha avenida na [[illa da Toxa]], e tras do seu pasamento, unha rúa da zona vella da Coruña levou o seu nome, até que foi mudado polo actual de Historiador Bedía.
|