Fasciola hepatica: Diferenzas entre revisións

É importante ter en consideración o período da enfermidade, xa que no inicial non se poderían observar os parasitos nin os seus ovos, pero a eosinofilia elevada e antecedentes de inxestión de certos vexetais semiacuáticos ([[agrón (planta)|agrón]]), pode ser unha pista de peso para sospeitar da enfermidade.

Os métodos directos son os que maior frecuencia establecen o diagnóstico de fasciolíase, xa sexa pollospola presenza de parasitos adultos en vías biliares durante o acto cirúrxico ou pola demostración dos ovos na [[bile]] ou nas materias fecais.

Para detectar os ovos na bile adoita usarse a sondaxe duodenal e observación ao microscopio. No método da [[cápsula de Beal]], unha cápsula de xelatina, o fío absorbe líquido duodenal xunto cos ovos de ''F. hepatica''. A porción do fío esténdese nun [[portaobxecto]]s e examínasexamínase ao microscopio. Recoméndanse exames coproparasitoscópicos seriados de concentración como o [[Willis]], [[Formol Tritón Éter]], [[Ferreira (proba clínica)|Ferreira]], [[Ritchie]] ou [[Stoll]], ademais de repetir as análises 10 días consecutivos.

Hai reaccións inmunolóxicas no período inicial que nosserven orientande orientación no diagnóstico, como a intradermorreacción que serve para facer unha selección inicial de pacientes; a reacción de [[hemaglutinación]] e precipitación en xel.