Francis Picabia: Diferenzas entre revisións

Era fillo de mai francesa e pai hispano-cubano, que traballaba como adxunto na embaixada española en Francia. EstudiouEstudou na Escola de Belas Artes e na Escola de Artes Decorativas de París, onde recibíurecibiu unaunha forte influencia da pintura [[impresionismo|impresionista]] e [[fauvismo|fauvista]], destacando a súa admiración por [[CamileCamille PisarroPissarro]] e sobre todo por Alfred Sisley, a quen coñeceríacoñeceu en 1898. Entre os anos [[1909]] e [[1911]] estivo vinculado ao [[cubismo]] e foi membro do grupo "PUTEAUX", dentro do cal trabou forte amizade con [[Marcel Duchamp]].

En [[1913]] viaxou aos [[Estados Unidos de América|Estados Unidos]], onde contactou co grupo [[DadaismoDadaísmo|dadá]] norteamericano, participando na exposición '''Armory Show'' e máismais fundando xunto a Duchamp e Ray a revista predadaistapredadaísta ''291''. Publicou o primeiro número da revista "391", como dadaísta conscientemente convencido, en [[Barcelona]] no ano [[1916]], con acoa colaboración de [[Guillaume Apollinaire]], [[Tristan Tzara]],[[Man Ray]] e [[Jean Arp]]. UníuseUniuse a [[Tristan Tzara]] e o grupo dadá en [[ZürichZúric]] no ano [[1918]]. Logo de pasar unha tempada na [[Costa Azul]] , época na cal a súa obra estivo fortemente influída polo [[surrealismo]], dentro do cal suliñaba afacetaa faceta humorística particularmente provocativa, volveu para París e creou, asociado con [[André Breton]], a revista "491". Porén, no ano [[1922]], abandonou o dadaismodadaísmo, movemento do que fora un dos principais propagadores.

Desde moi cedo se interesou pola [[fotografía]], na que logo se iniciou, e polo cine. En [[1924]], escrebeuescribiu un guión delirante (no que mostraba unha partida de [[xadrez]] entre Marcel Duchamp e Man Ray ) para a curta-metraxecurtametraxe ''[[Entre’acte]]'', dirixido por [[René Clair]], para ser proxectada no entreato do seu ballet "instantaneísta" ''Relâche'' ( con coreografía de [[Jean Börlin]] e música de [[Erik Satie]]). Colaborou tamén para os ''Ballets suecos'' de [[Rolf de Maré]], para os que realizou varios decorados.

AfeizoadoAfeccionado ás festas e aos automóbiles (tivo uns 150 na súa colección), chegaríachegou a arruinarse pola súa vida dispendiosa, feito que o impulsou a pintar grandeun gran número de lenzos de pequeno tamaño e xéneros diversos, ás veces mesmo inspirados en revistas pornográficas. De modo persoal e non profesional, cultivou a [[poesía]].