Cornoces, Amoeiro: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
aumentado desde http://patrimoniogalego.net/index.php/55445/2014/02/capela-de-san-estevo-de-cornoces/ |
aumentado desde http://patrimoniogalego.net/index.php/53678/2013/12/igrexa-de-san-martino-de-cornoces/ |
||
Liña 15:
==Patrimonio==
A igrexa de San Martiño de Cornoces foi consagrada no ano 1200, sgundo consta nunha inscrición na fachada sur. Foi construída sobre un primitivo [[castro (poboado)|poboado castrexo]]. Na fachada ten un tímpano historiado con figuras, probablemente de San Martiño. A porta sur é sinxela e estreita. Sobre a cornixa da nave principal e da ábsida hai canzorros simples. Sobre o testeiro da ábsida álzase unha cruz antefixa coa respresentación de Cristo crucificado. A espadana é barroca con dous arcos de medio punto.<br>
*[[Igrexa de San Martiño de Cornoces]].▼
Xunto á igrexa está a casa reitoral, de planta rectangular e dúas alturas con muros de cachotaría de granito. O cemiterio exténdese arredor do templo. A igrexa aparece citada na novela ''[[Os camiños da vida]]'', de [[Ramón Otero Pedrayo]].
A capela de Santo Estevo, tamén chamada capela das Candelas, é unha construción baixomedieval, antiga igrexa parroquial. O seu adro era o antigo camposanto. Ten planta rectangular con peche de cachotería e pórtico con cuberta na entrada apoiada sobre dúas columnas de pedra de labra tosca. A porta é alintelada, e a cuberta a tres augas, de tella curva, e con cruz de pedra no cumio. Conta con pequenas xanelas ou ventás tanto na fronte como nos laterais. No seu interior garda as figuras de Santo Estevo e das Candelas, esta de pedra en estilo románico asentada nun camarín dunha peza co neno no colo e coa lenda ERA CLII.
==Galería de imaxes==
{{AP|Galería de imaxes de Cornoces, Amoeiro}}
| |||