Pantalone: Diferenzas entre revisións

[[Imaxe:SAND Maurice Masques et bouffons 06.jpg|miniatura|dereita|225px175px|[[Maurice Sand]] caracterizado como Pantalone.]]

[[Imaxe:Giovanni Domenico Tiepolo 012.jpg|miniatura|dereita|400px300px|[[Giandomenico Tiepolo]], máscara do [[carnaval de Venecia]] con Pantalone.]]

A figura e a tipoloxía do personaxe de Pantalone derivan directamente da do comerciante veneciano do século XVI, unha longa zamarra negra que cobre uns calzóns longos de cor vermella axustados ás pernas e cinxido ata os xoenllosxeonllos como se poden ver representados en obras de numerosos pintores venecianos renacentistas como [[Vittore Carpaccio]], [[Jacopo Bellini]] e seu fillo [[Giovanni Bellini (pintor)|Giovanni]], [[Paolo Veronese|Veronese]] etc.

Un dos primeiros actores da Commedia dell'Arte en actuar caracterizado de comerciante veneciano foi o célebre [[Giulio Pasquati]] de [[Padova]], integrado na máis famosa compañía cómica de principios do XVII, a [[Gelosi]]. En orixe Pantalone, como [[Arlequín]], saía a escena só cos calzóns vermellos, baril e agraciado, a máscara negra co nariz curvo, unha barba cabrúa, e un cinto no que penduraunhapendura unha bolsa con diñeiro e un pequeno puñal con dobre gume, clásica ferramenta de comerciantes e artesáns locais, denominado [[pistolese]].

O carácter de Pantalone está enteiramente baseado nos cartos e o ego, un vello vicioso que persegue ás mulleres pero que sempre é rexeitado, fachendoso considérase de intelixencia brillante, pero que a cada paso convértese en albo de toda clase de bromas e enganos.<ref name="Nicoll"/> A pesar do seu carácter sinistro e o tratamento inhumano que lle dá aos que o rodean, Pantalone é unha parte fundamental da comedia, frecuentemente aparecendo xa desde o comezo.<ref name="Nicoll">[[Allardyce Nicoll]]: ''The World of Harlequin, a Critical Study of the Commedia Dell'arte'', p.44</ref>, converténdose nunha das máscaras máis lonxevas da Commedia dell'Arte. Supera a refomareforma da comedia que supuxo [[Carlo Goldoni]], aínda aqueque perdendo o aspecto máis cómico para se aproximar ao pai arisco e avaro como aparece en ''[[I rusteghi]]'' e ''[[Sior Todero brontolon]]'' chegando ao drama burgués como un máis realista pai de familia que xa non se expresa en veneciano.

[[Imaxe:Commedia dell'arte - troupe Gelosi.JPG|miniatura|dereita|350px300px|O pantalone Giulio Pasquati.]]