Metralladora: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Simplificando redireccións cara a Estados Unidos de América |
troco o artigo de arma ó feminino |
||
Liña 1:
{{1000}}
[[Ficheiro:M240G-0167-2004-01.jpg|300px|miniatura|dereita|Marines [[Estados Unidos de América|estadounidenses]] cunha M240G.]]
Unha '''metralladora''' é
== Historia ==
Aínda que existiron ao longo do [[século XIX]] armas capaces de disparar de forma parecida á metralladora, como as armas [[Canón Gatling|Gatling]], con media ducia ou máis canóns de fusil dispostos en posición circular ao redor dun eixo e alimentados por un cargador vertical ou cilíndrico, non eran verdadeiras metralladoras, xa que a enerxía para o proceso obtíñase dunha manivela accionada por un soldado, mentres que na metralladora auténtica só é necesario montar o peche
En [[1884]] aparece a primeira auténtica metralladora, inventada polo estadounidense nacionalizado británico [[Hiram Stevens Maxim]] e utilizaba a presión de saída dos gases de proxección para provocar o retroceso do canón, o montado do peche, a expulsión do casquillo e a alimentación con outro novo cartucho obtido dunha cinta no lateral
Maxim realizou demostracións por toda [[Europa]] e a súa metralladora foi adoptada pola maioría dos exércitos do continente. En [[1885]] nos [[Estados Unidos de América|Estados Unidos]] o fabricante Browning sacou un modelo de metralladora accionado polo gas que se recolle do canón a través dun émbolo dentro dun tubo conectado ao canón da arma, sistema adoptado despois para os fusís semiautomáticos e de asalto.
Liña 19:
== Evolución da metralladora ==
[[Ficheiro:Maschinengewehr 08 1.jpg|miniatura|200px|Metralladora alemá da [[Primeira Guerra Mundial]], modelo Maschinengewehr 08 (MG08)]]
Durante a [[Primeira Guerra Mundial]] as metralladoras eran armas pesadas, montadas sobre un trípode ou rodas ao estilo dun pequeno canón. Para resistir os refachos continuos sen quedar inoperativas, os canóns ían montados dentro de cilindros que se podían encher con auga para refrixerar
As metralladoras lixeiras da primeira guerra e de entreguerras son en aparencia grandes fusís deseñados para tiro automático como apoio ao pelotón de fusileiros tradicional. Armas como a estadounidense BAR (Browning Automatic Rifle) empregada nas dúas guerras mundiais ou a inglesa Bren, empregada na [[Segunda Guerra Mundial]], entran dentro desta categoría.<ref name="The Devil's Watering Pot"/> Normalmente aliméntanse mediante cargadores ou tambores de entre 30 e 100 cartuchos e dispón dun pequeno bípode no extremo para disparar comodamente tombado. O concepto permanece hoxe en día, e a maioría das metralladoras actuais deste tipo son fusís de asalto modificados para dar unha maior duración ao canón, cun bípode e cargadores de máis capacidade que os estándares do fusil do que proceden, aínda que hai modelos actuais de cinta deseñados expresamente como metralladoras lixeiras como a FN Minimi belga (empregada polo exército estadounidense e moitos países da OTAN) e a CETME Ameli española.
Liña 30:
Na [[Segunda Guerra Mundial]] apareceu un tipo de metralladoras de gran calibre, alcance e capacidade de penetración, as metralladoras pesadas, empregadas como antiaéreas ou para destruír vehículos con pouco ou sen blindaxe, son capaces de desmembrar a un soldado, polo que tamén se empregan como metralladoras de posición e adoitan ser elixidas para montalas en carros de combate como arma auxiliar, blindados de asalto ou [[helicóptero]]s. Con calibres entre o 0.50 (12,70 mm) e 20 mm, moitas teñen case 3.000 metros de alcance e poden perforar blindaxes lixeiras.
Un tipo de arma relacionada coas metralladoras pero que necesita axuda mecánica adicional aos gases do disparo para o seu funcionamento é o canón automático, de entre 20 e 30 mm, montado en torres en blindados de asalto ou en helicópteros e cazas. En ocasións dispón de múltiples tubos ao estilo dos antigos Gatling para soportar o desgaste e arrequecemento ao que se ve sometida
== Desgaste do canón ==
As metralladoras son armas que sofren un forte desgaste debido á gran cantidade de impactos e rozamentos dos seus mecanismos e á erosión e calor que se xera no canón. Os canóns non adoitan resistir máis duns centenares de disparos continuos sen dilatarse de forma que se pode chegar a inutilizar temporalmente
==Notas==
| |||