Longobardos: Diferenzas entre revisións

 

Un conflito entre tres poderes caracteriza a historia do reino longobardo en Italia: o poder de Roma, sé apostólica; o poder bizantino, reliquia da tentativa de reconquista de [[Occidente]] emprendida polo xeneral [[Belisario]] baixo o reinado de [[Xustiniano]], e o poder des reis longobardos. Tamén, a situación política da península nunca foi realmente estábel baixo este últimos.

Contra Bizancio, os longobardos conquistan de primeiras as posesións meridionais que se converten nos ducados de [[Ducado de Spoleto|Spoleto]] e de [[Ducado de Benevento|Benevento]] en [[570]] e [[571]]. Despois dunha tímida tentativa de reconquista imperial levada a cabo en [[590]], os longobardos toman logo [[Xénova]] (baixo Rotario, en [[650]]). O [[exarcado de Ravenna]] (enclave bizantino constituído arredor da última capital do [[Imperio de Occidente]]), comunmente chamado ''Romania'', segue a escapar ao seu control ata [[751]] e este, malia varias tentativas de parte destes últimos. Canto Venecia e a Nápoles, escapan ao xugo longobardo.