Maria Sibylla Merian: Diferenzas entre revisións

'''Maria Sibylla Merian''', nada en ([[Frankfurt]], o [[2 de abril]] de [[1647]] -e finada en [[Ámsterdam]], o [[13 de xaneiro]] de [[1717]]), foi unha [[naturalista]], [[Exploración xeográfica|explorador]]a e [[Pintura|pintora]] [[Alemaña|alemá]], de pais [[Suíza|suízos]].<ref> Patricia Rodriguez. [http://feelsynapsis.com/jof/003/index.html?pageNumber=28 María Sybilla Merian. La científica de las mariposas] ''Journal of Feelsynapsis (JoF)''. ISSN: 2254-3651. 2012 (3): 28-32</ref>

María Sibylla Merian, filla de Matthäus Merian o vello, [[gravado]]r en [[talla doce]] e editor que se fixo relativamente famoso grazas ás edicións de ''Teatro Europeo'' (‘’Theatrum Europaeum’’) e ''Topografías'' (‘’Topographien’’). Morreu cando María Sibylla tiña tres anos. A nai, Johanna Sibylla Heim, era a segunda esposa de Matthäus Merian. Máis tarde, o seu [[padrasto]], [[Jakob Marell]], sonadocoñecido polos susseus cadros de flores, aprendeulle a [[Pintura|pintar]], [[Debuxo|debuxar]] e [[Gravado|gravar]]. Aos trece anos xa pintaba as súas primeiras imaxes de insectos e de plantas a partir de modelos que capturaba directamente.

<blockquote style="font-size: 90%">Na miña mocidade dediqueime á procura de insectos. Comecei cos [[Verme da seda|vermes da seda]] da miña cidade nataldenatal de Fráncfort. Despois establecín que a partir de outras eirugas desenvolvíanse moitas das máis belas bolboretas , coma o fan os vermes da seda. Isto levoume a apañar todas a eirugas que podía atopar para ollar a súa transformación.

En [[1685]] Merian separouse do seu home e s mudou ao castelo Waltha ([[Países Baixos]]) co seu cuñado para morar nunha comuna [[Pietismo|pietista]]. O castelo pertencía a Cornelis van Sommelsdijk, gobernador do [[Suriname]]. Neste local estudou a fauna e flora tropical de América do sur e, trala morte do seu cuñado un ano despois, instalouse en [[Ámsterdam]]. Púxose alí en contacto cuns outros naturalistas e con varios propietarios particulares de ‘’orangeries’’''orangeries'' (pomares de [[laranxeira]]s) e paxareiras.

Conseguiu, porén, descubrir nas terras do Surinam toda unha serie de animais e plantas completamente novos, coa súa clasificación, que representaba con todo luxo de detalles. A súa clasificación das bolboretas e [[avelaíña]]s (que ela chamaba boboretasbolboretas-capelas e bolboretas-[[curuxa]]s) é válidaaíndaválida aínda hoxe. Utilizou para as plantas os nomes dos [[Amerindio|indios]] que importou a Europa: