Técnica Levallois: Diferenzas entre revisións

Xa desde o [[Paleolítico Medio]] o ser humano é capaz de obter lascas o suficientemente alargadas como para ser cualificadas de [[folla lítica|follas]] obtidas conscientemente, é dicir, non dun modo fortuíto, senón predeterminadas no núcleo por medio dunha das variantes da técnica Levallois. Os núcleos Levallois para follas combinan a elección dun canto-soporte morfolóxicamente moi adecuado, isto é, máis alargado, cunha preparación Levallois particular que conforma unha cara combada tirando a cilíndrica. Golpeando desde un ou ambos os extremos do soporte (''polos''), con percusións paralelas (polarizadas), as lascas obtidas son alargadas (''follas''). Dado que os negativos das follas xa extraídas, ao ser lonxitudinais e case paralelos, serven para preparar a extracción da follas seguintes (dirixindo as ondas de fractura), non é necesario volver acomodar a superficie do núcleo para continuar explotándoo; por iso dise que este é un método de extracción reiterativo (ou recurrente)

[[Categoría:Prehistoria]]