Cason: Diferenzas entre revisións

Ás 8 da tarde embarrancaba na praia do Rostro. sospeitouse que o barco foi encallado deliberadamente polo remolcador español ''Remolcanosa 5'', despois de que o armador se negase a responder economicamente do custo do rescate <ref>[''El País'', 1.03.1989 [http://elpais.com/diario/1989/03/01/espana/604710006_850215.html] fíxose eco dun informe elaborado por una comisión parlamentaria presidida por Joaquín Ruíz Giménez. O xornal dicía que "''El informe recoge la sospecha de que el buque fue dejado a la deriva por falta de interés en evitarlo, de suerte que la recompensa por el salvamento sería 10 veces mayor si el barco embarrancaba. O sea, que lo embarrancaron voluntariamente''".</ref>.

Os veciños de Guitiriz tampouco aceptaron ser o depósito dos bidóns tóxicos e interceptaron o convoi, que viña protexido pola [[Garda Civil]], colocando barricadas nas estradas e parándose diante dos camións <ref>Tres camións que transportaban ortocresol e formaldehído, substancias cuxo transporte non representa ningún perigo.</ref>, polo que se decidiu entón trasladar a carga ó peirao de [[Alcoa|Alumina-Aluminio]] (hoxe [[Alcoa]]) en [[San Cibrao, Lieiro, Cervo|San Cibrao]]. Aquí reprodúcense os enfrontamentos e o Comité de Empresa acorda rexeitar a entrada dos camións, para o que acordan que os traballadores abandonasen as instalacións, baseándose na posible perigosidade da súa carga.

A consecuencia distoda paralización da actividade da factoría, apagáronse osas cubas de fornoselectrólise sen aplicar o procedemento de parada establecido e o [[aluminio]] solidificouse no seu interior. O custo da avaría provocada ascendeue os derivados de poñer de novo a factoría en funcionamento estimouse en máis de 20.000 millóns de pesetas, que tivoaínda que abonar a aseguradora estatal Musini só recoñeceu 3.300 millóns. A empresa despidiu a 111 traballadores pero, tralo posterior xuízo, tivo que readmitir a todos excepto os 23 representantes do Comité de Empresa.

Ó ser rexeitada a carga en Alúmina-Aluminio, os camións foron descargar ó porto de [[Morás, Xove|Morás]], en Xove, onde se repetiron as protestas e as concentracións de veciños. Finalmente a carga foi embarcada o día 12 no barco ''Galerna'' e trasladada a Antuerpen, onde foi descargada sen que se producise conflito ningún <ref>As sospeitas non desapareceron, e quince anos despois aínda escribía a prensa que "''Son muchas las voces que aún desconfían de la versión oficial e incluso hai quien asegura que los bidones nunca llegaron al puerto de Rotterdam''" (''La Voz de Galicia: ola negra'', px. 69.</ref>. A citada reportaxe sobre o informe da Comisión parlamentaria conclúeconcluía dicindo que "''la comisión, con todos sus parlamentarios, que son nuestros representantes democráticos, desconoce hoy día la carga exacta del Cason y duda que la Administración sepa más que ellos''" <ref>''El País'', 131.1203.19871989.</ref>.

O barco foi parcialmente despezado no lugar onde varou, aínda que boa parte da súa estrutura permanece aínda baixo as augas da praia do Rostro. Unha [[áncora]] do ''Cason'' foi colocada no peirao de Fisterra.