Pesca deportiva: Diferenzas entre revisións

 

É un deporte moi difundido, sobre todo nas comarcas costeiras de toda [[Galiza]], aínda que nalgunhas zonas do interior que se atopan preto de ríos grandes ou troiteiros tamén teñen numerosos afeizoados.

 

 

En Galiza esta pesca está bastante extendida nas [[ría]]s, nas altas e nas baixas.

Hai tamén moita xente que pesca dende o [[peirao]], o [[acantilado]] ou ó pé de praia, sendo estes últimos os que obteñen máis capturas. Existen diversas modalidades:

 

Esta especialidade consiste no transporte do [[cebo]] ata a zona adecuada cun [[Pb/elemento|chumbo]] ou [[chombada]] que pode variar en forma, tamaño e peso. Para pescar desta maneira necesítase unha [[cana]] cunha [[acción]] determinada que vai dende os 20g ata os 300g.

 

 

É un tipo de pesca moi común nas costas rochosas, onde un chumbo quedaría enganchado nas pedras do fondo. Aínda que algo difícil para os que a practican por primeira vez debido ó manexo da boia, da moi bós resultados en canto a calidade de peixe e cantidade. Quizáis a captura máis numerosa e importante sexa a do [[Sargo]], pola súa abundancia sobre todo no outono e inverno, sendo comúns as “pescatas” de 10, 15 exemplares que poden superar fácilmente o quilogramo de peso.

 

 

Consiste en que co [[barco]] en movemento, moi despacio e co motor con pouco ruído, lancemos o cebo [[artificial]], e fixemos o freo do [[carrete]], así o [[vinilo]] ou o rappala moveránse a unha velocidade á que os [[depredadores]] (comunmente lubinas e caballas) poidan atrapalo con facilidade.

Desta maneira sinxela podemos practicar outras modalidades mentres temos unha cana caceando.

 

 

Consiste no mesmo que a anterior, só que sen barco, polo que serémos nós os que teremos que recoller o sedal rápidamente. Deste xeito é máis incómodo pero pódese alternar tendo unha cana a fondo, ben suxeita á espera dunha [[picada]] mentres caceamos.

Os máis utilizados son os vinilos, con forma de anguilón e os rappalas con forma de pequeno peixe.

 

 

É un tipo de pesca deportiva menos extendida pero que conta con bastantes practicantes deste deporte, sobre todo nos ríos [[Miño]], [[Eo]], [[Masma]], e outros moitos da [[vertente]] [[Mar_Cantábrico|Cantábrica]] e [[Océano_Atlántico|Atlántica]].

Existen tamén moitas modalidades, das que veremos as máis importantes.

 

 

 

 

É por excelencia o mellor método para pescar troitas. A técnica é moi longa de aprender e moi complicada, pero con práctica todo se consegue.

Consiste en lanzar unha especie de culler de metal dun color brillante cun [[trianzó]], e que ó recoller a moita velocidade só se pode ver unha cousa moi chamativa (que resulta atractiva para as troitas).

 

 

Os cebos deben ir cun pequeno chumbo que depende do [[cauce]] e corrente do río.