|
== Traxectoria ==
Sendo un bebé, no 317, foi nomeado César, e no 323, con sete anos de idade xa participa co seu pai nunha campaña contra os [[sármatas]]. Aos dez anos foi nomeado comandante en xefe das tropas da [[Galia]], a morte do seu meio-medio irmán [[Crispo]], e unha inscrición atopada na Galia o nomea ''alamaricus'', polo que é probábel que os seus xenerais tiveran gañado algunha batalla contra os [[alamáns]] no ano 330. A suasúa carreira militar continuou co nomeamento por parte do seu pai coma xefe da campaña contra os godos no 332, que invadiran a Tracia e a Moesia, derrotándoos e collendo como refén o fillo maior do rei godo Alarico
A morte do seu pai, [[Constantino o Grande]], reúnese cos seus irmansirmáns en [[SirmiunSirmium]], no territorio da [[Panonia]], sendo nomeado Augustus baixo o nome de Constantino II, e na división do Imperio, correspóndelle gobernar as provincias da [[Galia]], [[Hispania]] e [[Britannia]]. Sendo seu irmanirmán [[Constante]] moi cativo, noméase a Constantino II o seu tutortitor e coidador das terras de [[Italia]], [[AfricaÁfrica]] e [[Iliria]] que lle corresponderan a Constante.
Veuse envolto nas loitas das duasdúas correntes do cristianismo. O [[trinitarismo]] era a dominante en Occidente, mentres o [[arrianismoarianismo]] érao en Oriente. Constantino II liberou a [[Atanasio]], bispo de AlexandriaAlexandría e autorizouno a voltar á cidade, acción que o indispuxo co seu irmán [[Constancio II]] que era adepto o arrianismoarianismo.
Coa maioriamaioría de idade de [[Constante]], este solicita a liberación da suasúa porción do Imperio que lle tocara na división feita en setembro do 327 en SirmiunSirmium, ao que se nega Constantino II. O seu carácter autoritario supoñiasupoñía que seu irmanirmán se iaía pregar, pero rebelouse contra esta imposición, o que obrigou a Constantino a ir contra Italia e o seu irmán, e as tropas atopáronse en [[Aquileia]], sendo derrotado e morto Constantino II e o seu corpo foi arroxado o rio [[Alsa]] en Abril do 340. Posteriormente foi recuperado e soterrado en Constantinopla con honores imperiais, ficando Constante coa porción do Imperio do seu irmán.
|
