Protestantismo: Diferenzas entre revisións

Fóra dese protestantismo, que moitos estudiososestudosos denominan "maxisterialmaxistral", deuse outra vertente, que se distinguiu tanto do catolicismo romano como das igrexas protestantes de carácter nacional. Esta corrente recibe o nome de [[Reforma Radical]]. O historiador George Williams diferencia á súa vez as seguintes correntes dentro desta Reforma: Espiritualistas, Racionalistas e [[Anabaptismo|Anabaptistas]]. Os anabaptistas rexeitaron a unión da igrexa cristiá co Estado e repudiaron o [[bautismo]] infantil, constituíndose en igrexas independentes ou segregadas. O maior achegue á modernidade descansaría na súa persistente promoción da separación entre a igrexa cristiá e o estado, a liberdade relixiosa persoal e o exercicio dun goberno plenamente democrático nos seus congregacións.

== Doutrinas ==

* ''Soa Scriptura'': A Biblia é a única máxima autoridade en temas de fe, moral e conciencia.

* ''Soa Fide'': A fe na obra expiatoria de Xesucristo[[Xesús Cristo]] é a única necesidade que ten o ser humano para salvar a súa alma eterna da condenación.

* ''Solus Christus'': Unicamente Cristo é quen nos dá a vida eterna. Non hai vida eterna sen El.

Diferenzas entre as igrexas protestantes e a [[Igrexa católica]]. :

* Non recoñece a autoridade do Sumo Pontífice , o [[Papa]], como vicario de Cristo na Terra nin a ningún dos Patriarcas da Igrexa Ortodoxa.

* A [[Biblia]] é a fonte única de autoridade, ''Soa Scriptura'', a tradición eclesiástica non ten ningunha validez se non está sustentada e xustificada na Biblia.

* As decisións dos concilios non teñen autoridade se non se sustentan en doutrinas bíblicas.

* Para salvarse non son necesarias as obras nin a caridade.

* O servizo ou culto carece dunha orde litúrxica necesario.

* O canon da Biblia para os protestantes é de 66 libros, xa que unicamente acéptanse como inspirados aqueles libros que son propios da ''[[Tanach]]'' hebrea (Antigo testamento para os cristiáns), é dicir que forman parte da Biblia xudía. Rexéitanse os libros do Antigo Testamento chamados deuterocanónicos por outras igrexas.

Nas igrexas de teoloxía reformada salientouse a doutrina bíblica exposta por San[[Agostiño Agustínde Hipona]] da elección, que establece que a salvación é por pura graza (favor inmerecido) de Deus, sen obras. A autoridade das igrexas protestantes entendeuse como obediencia unicamente á Biblia, suxeita á interpretación persoal, e non como unha transmisión mecánica dos poderes dos apóstolos aos seus sucesores.

== Dirixentes ==

== A Prerreforma (1366-1517) ==

[[Xoán Wycliffe]] (1324-1384), [[Jan Hus]] (1369-1415), XerónimoXerome de [[Savonarola]] (1452-1498).

A intervención da imprenta, novo elemento tecnolóxico divulgador tanto do contido crítico do pensamento humanista como da Biblia, da patrística e dos criterios ético-teolóxicos e espirituais dos reformadores. O libro convértese en elemento emancipador das conciencias. Os novos descubrimentos xeográficos e astronómicos ([[América]], [[Oceanía]], [[Cristovo Colón]], [[Copérnico]], [[Galileo]], [[Keppler]]), puxeron en dúbida os dogmas escatolóxicos e estruturais da Igrexa. O crecemento ascendente da cidade e do seu elemento intelectual: A Universidade. Da universidade sairá a [[Reforma]], centro primario e constante deste movemento revolucionario. O paganismo do maxisterio e da autoridade eclesiástica. A Igrexa achábase enriquecida materialmente, pero pobre espiritualmente. Isto xerou toda unha serie de resentimentos en países como Inglaterra e Alemaña onde a Igrexa posuía ata un terzo das terras.

O fortalecemento das monarquías mediante os enunciados do absolutismo monárquico. Este fortalecemento das monarquías nacionais europeas creou de xeito consecuente unha palpable fricción entre os dous poderes. A decadencia dos postulados dogmáticos da reforma eclesiástico-cluniacense, e máis concretamente dos papas Gregorio VII, Inocencio III e Bonifacio VIII sobre o poder supremo do papado. A corrupción da máxima cúpula do sistema xerárquico medieval desde principios do século XIV cos cismas de Avignon e de Occidente deron lugar ao xurdimento de exposicións teolóxicas como as de Xoán de Tauler, de GuillermoGuillerme de Occam e de Marcelo de Padua dun transfundo antipapal. Xorde a tese conciliarista. O crecente fervor nacionalista europeo que levou a mirar con desconfianza e repudio o tiránico dominio eclesiástico-papal sobre as diferentes nacións do vello continente. Moitos monarcas viron na Reforma un modo de afianzar o estado nacional e o seu poder monárquico ou imperial. No norte de Europa houbo casos de países como Suíza, Suecia,ou etc.,Suecia onde a Reforma foi un dos instrumentos máis eficaces da loita independentista contra os países católicos que os dominaban. A rápida decadencia do escolasticismo e o rexurdimento da teoloxía agustinianaagostiña cuns caracteres renovadores. Volve con maior vigor a lectura e o estudo da teoloxía de sansanto AgustínAgostiño en detrimento notable da teoloxía tomista. A reiterada resistencia papal á realización dun concilio que reformase á Igrexa. Como xa o contemplamos, a historia móstranos a realización de cinco concilios, a maioría deles realizados coa aberta resistencia e oposición do mitrado romano.

== Programa reformador ==

Os principais reformadores eran persoas de vasta cultura, tanto teolóxica como humanista: [[Xoán Calvino]] estudou na Sorbona e o seu pai traballaba cun bispo, [[Lutero]] era monxe e profesor universitario de Biblia; [[Zuinglio]] era sacerdote e humanista. De acordo ao programa dos humanistas, buscaron nas fontes da antigüidade cristiá as bases para unha renovación. Releron as Sacras Escrituras; ao reler aos [[Pais da Igrexa]], (especialmente a [[Sansanto Agustín]]Agostiño), descubriron unha visión da fe e unha doutrina máis bíblica e cristocéntrica.