Asteraceae: Diferenzas entre revisións

A diversidade de xeitos de reprodución das compostas só ten paralelo coa súa heteroxeneidade morfolóxica. Existen especies [[dioico|dioicas]] (ou sexa, con plantas femininas e plantas masculinas, por exemplo ''[[Baccharis articulata]]'') e outras nas cales coexisten individuos [[unisexual|unisexuais]] con [[hermafrodita]]s na mesma poboación ''([[Bidens sandvicensis]]'', por exemplo).<ref name="Bidens">Schultz, Stewart T. & Fred R. Ganders. 1996. Evolution of Unisexuality in the Hawaiian Flora: A Test of Microevolutionary Theory. Evolution, Vol. 50, No. 2, pp. 842-855. [http://www.jstor.org/pss/2410856 ] </ref> No entanto, a maioría das compostas son hermafroditas, é dicir que os dous sexos preséntanse na mesma [[flor]]. Estas especies hermafroditas, á súa vez, poden ser [[autogamia|autógamas]] ou [[alogamia|alógamas]], segundo poidan ou non producir sementes por autofecundación, respectivamente. No caso das Compostas alógamas, determinouse que a autopolinización evítase debido a un mecanismo de autoincompatibilidade particular chamado [[autoincompatibilidade|autoincompatibilidade esporofítica homomórfica]]. As particularidades do mesmo son que a reacción de incompatibilidade entre o [[pole]] e o [[pistilo]] está gobernada polo xenotipo da planta que dá orixe aos grans de pole (é dicir, polo [[esporófito]]) e non polo xenotipo de cada gran de pole individual. Neste sistema de autoincompatibilidade, determinado por un único xene chamado ''S'', a detención do crecemento dos [[tubos polínicos]] ocorre no [[estigma (Botánica)|estigma]], apenas se inicia a súa xerminación.<ref name="senecio1">Tabah DA, McInnis SM, Hiscock SJ (2004) Members of the S-receptor kinase multigene family in ''Senecio squalidus'' L. (Asteraceae), a species with sporophytic self-incompatibility. Sexual Plant Reproduction, 17: 131-140.</ref><ref name="senecio2">Hiscock SJ, McInnis SM, Tabah DA, Henderson CA, Brennan AC (2003) Sporophytic self-incompatibility in ''Senecio squalidus'' L (Asteraceae)--the search for S. Journal of Experimental Botany 380: 169-174.</ref><ref name="senecio3">Hiscock SJ, Hoedemaekers K, Friedman WE, Dickinson HG (2002) The stigma surface and pollen-stigma interactions in ''Senecio squalidus'' L. (Asteraceae) following cross (compatible) and self (incompatible) pollinations. International Journal of Plant Science, 163: 1-16. </ref>

 

 

Boa parte das especies apomícticas das Compostas son estériles debido a autopoliploidía (as especies [[poliploidía|triploides]] ''[[Taraxacum officinale]]'' e '' [[Erigeron annuus]]'', por exemplo) e a hibridación interespecífica (tal é o caso de ''[[Arnica gracilis]]'', unha especie híbrida entre'' A. latifolia'' e ''A. cordifolia''). Os híbridos interespecíficos frecuentemente presentan problemas de segregación cromosómica durante a [[meiose]] debido a un inadecuado apareamiento cromosómico. Debido a isto son altamente estériles. A vantaxe selectiva da reprodución apomíctica faise evidente considerando que nestes individuos, doutro xeito estériles, asegúrase a súa reprodución e dispersión por medio de sementes. Desde un punto de vista ecolóxico, as especies apomícticas distribúense frecuentemente en hábitats disturbados e son moi exitosos colonizadores, xa que non dependen da presenza de individuos da mesma especie nas inmediacións para deixar descendencia.