Marco aberto de lectura: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
Sen resumo de edición |
||
Liña 5:
Os ORFs utilízanse para buscar xenes que codifican proteínas en secuencias de nucleótidos <ref name=deonier2005p25>[[#deonier2005|Deonier 2005]], p. 25</ref>. Cando se encontra un ORF é un bo indicio de que a secuencia pode ser un xene, do cal o ORF formará parte. O descubrimento dun codón de parada nunha secuencia non é por si só indicio de que hai alí un xene, xa que o codón de parada pode formarse por pura casualidade (nunha secuencia con igual cantidade de nucleótidos de cada clase é esperable que apareza un codón de parada de forma aleatoria unha vez cada 25 codóns). As ORF que conteñen xenes son xeralmente longas, duns 300-400 codóns, o que é suficiente para o tamaño típico dunha proteína. A procura de ORFs está facilitada polo uso de ferramentas bioinformáticas. É máis doado atopalas en procariotas ca en eucariotas, xa que estes últimos teñen intróns intercalados non codificantes.
Hai que buscar unha secuencia que empece nun codón de inicio e forme unha sucesión de codóns e acabe nun codón de parada. Pero como a secuencia hai que lela de tres en tres nucleótidos (para formar os codóns) podemos empezar tomando como primeiro nucleótido calquera. Segundo por cal empecemos poden formarse ou non ORFs con codóns de parada, xa que os codóns formados serán distintos.
Nunha secuencia de ADN calquera hai, ''a priori'', '''6''' posibles sentidos nos que poden aparecer marcos abertos de lectura; dado que cada codón comprende 3 nucleótidos, existen 3 posibles lugares de inicio para coller os nucleótidos de 3 en 3
Estes marcos abertos de lectura denomínanse +1, +2, +3, -1, -2 e -3.
| |||