Carlos María Isidro de Borbón: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m bot Engadido: uk:Дон Карлос Маріа Ісідро де Бурбон |
arranxiños |
||
Liña 1:
[[Ficheiro:Carlos María Isidro de Borbón.png|thumb|Carlos María Isidro de Borbón.]]
'''Carlos María Isidro Benito de Borbón'''
En 1814 voltou co resto da familia real a Madrid e xurou a constitución de 1812. En setembro de 1816 casou coa súa sobriña a infanta María Francisca de Portugal, filla do rei [[Xoán VI de Portugal]] e de Carlota Xoaquina, irmá de Carlos. A parella tivo tres fillos: [[Carlos Luís de Borbón|Carlos Luís]] (1818-1861), [[Xoán, Conde de Montizón|Xoán]] (1822-1887) e Fernando (1824-1861).<br>▼
==Traxectoria==
▲Naceu no Palacio Real de Madrid. Entre [[1808]] e [[1814]] viviu prisioneiro de [[Napoleón]] en [[Valençay]] cos seus irmáns. En 1814 voltou co resto da familia real a Madrid e xurou a constitución de 1812. En setembro de 1816 casou coa súa sobriña a infanta María Francisca de Portugal, filla do rei [[Xoán VI de Portugal]] e de Carlota Xoaquina, irmá de Carlos. A parella tivo tres fillos: [[Carlos Luís de Borbón|Carlos Luís]] (1818-1861), [[Xoán, Conde de Montizón|Xoán]] (1822-1887) e Fernando (1824-1861).
Carlos era unha persoa moi relixiosa, que cría no dereito divino da monarquía e na sucesión lexítima, polo que a pesar dos intentos dos seus partidarios de tomar as armas contra o seu irmán, sempre lle foi fiel.
==Pragmática Sanción==
En maio de 1830 Fernando VII publicou a Pragmática Sanción que permitía ás mulleres suceder ao trono español, ao igual que os seus fillos. O decreto fora orixinalmente aprobado polas Cortes en [[1789]] pero nunca se promulgara oficialmente. Ata entón Carlos fora o herdeiro do seu irmán. O [[10 de outubro]] de 1830 a muller de Fernando deulle unha filla, que levou o nome de Isabel e desprazou ao seu tío da liña de sucesión.
Os apóstolicos continuaron a apoiar os dereitos de Carlos ao trono, ao considerar a Pragmática Sanción ilegal e intrigaron a favor de Carlos. En marzo de 1833 Fernando suxeriu a Carlos que se trasladase a Portugal coa súa familia.
En abril de 1833, Fernando chamou a Carlos a xurar fidelidade a Isabel como Princesa de Asturias, o que Carlos rexeitou a recoñecela e a renunciar aos seus dereitos á coroa ao que Fernando VII reaccionou prohibíndolle
==Carlos V==
Tras a morte de Fernando VII o [[29 de setembro]] de 1833, Carlos emitiu o manifesto de Abrantes o [[1 de outubro]] no que declaraba a súa ascensión ao trono co nome de Carlos V e deu comezo á [[Primeira Guerra Carlista]]. En maio de 1834, tras a derrota dos miguelistas na guerra civil portuguesa, Carlos marchou para Inglaterra`pese ás protestas das autoridades españolas, onde chegou o [[18 de xuño]], pero axiña trasladouse a Francia para entrar en España pola fronteira de [[Navarra]] o [[9 de xullo]]. En outubro de 1834 un decreto privouno dos seus dereitos como [[Infante de España]] e que foi confirmado polas Cortes en 1847.
Carlos permaneceu en España durante cinco anos e mantivo unha corte itinerante, acompañando ao seu exército, pero sen amosar dotes militares. No verán de 1837 dirixiu a coñecida como
En outubro de 1837, logo da morte da súa primeira muller, casou coa súa sobriña María Teresa e en xuño de 1838 nomeou a [[Rafael Maroto]] como comandante en xefe, que se dedicou a reorganizar o exército, pero que afrontou escasas accións bélicas. En febreiro de 1839 mandou fusilar a tres xenerais diante a sospeita que estiveran organizando un complot contra el e esixiu a Carlos a destitución de todos os seus opoñentes, Carlos
O [[14 de setembro]] de 1839 cruzou a fronteira francesa e o goberno
▲Tras a morte de Fernando VII o [[29 de setembro]] de 1833, Carlos emitiu o manifesto de Abrantes o [[1 de outubro]] no que declaraba a súa ascensión ao trono co nome de Carlos V e deu comezo á [[Primeira Guerra Carlista]]. En maio de 1834, tras a derrota dos miguelistas na guerra civil portuguesa, Carlos marchou para Inglaterra`pese ás protestas das autoridades españolas, onde chegou o [[18 de xuño]], pero axiña trasladouse a Francia para entrar en España pola fronteira de [[Navarra]] o [[9 de xullo]]. En outubro de 1834 un decreto privouno dos seus dereitos como [[Infante de España]] e que foi confirmado polas Cortes en 1847.<br>
▲Carlos permaneceu en España durante cinco anos e mantivo unha corte itinerante, acompañando ao seu exército, pero sen amosar dotes militares. No verán de 1837 dirixiu a coñecida como Expedicón Real, na que á fronte de gran parte dos seus homes marchou por [[Cataluña]] e o [[Maestrazgo]] ata chegar ás portas de Madrid, pero non se decidiron a atacala e retiráronse acosados por [[Baldomero Espartero]], tras a expedición Carlos emprendeu unha purga entre os seus principais colaboradores.<br>
▲En outubro de 1837, logo da morte da súa primeira muller, casou coa súa sobriña María Teresa e en xuño de 1838 nomeou a [[Rafael Maroto]] como comandante en xefe, que se dedicou a reorganizar o exército, pero que afrontou escasas accións bélicas. En febreiro de 1839 mandou fusilar a tres xenerais diante a sospeita que estiveran organizando un complot contra el e esixiu a Carlos a destitución de todos os seus opoñentes, Carlos destituiuno o [[21 de febreiro]] e declarouno traidor, aínda que o [[25 de febreiro]] recuou e accedeu ás súas peticións. Maroto comezou negociacións secretas cos isabelinos que remataron en 1839 coa sinatura do [[Convenio de Oñate]], tamén coñecido como abrazo de Vergara.<br>
▲O [[14 de setembro]] de 1839 cruzou a fronteira francesa e o goberno frances decidiu instalalo en [[Bourges]] coa súa muller e fillo, alí o [[18 de maio]] de [[1845]] abdicou no seu fillo Carlos Luís, que adoptou o título de Carlos VI
{{commonscat|Carlos María Isidro de Borbón}}
[[Categoría:Carlismo]]
| |||