Jimi Hendrix: Diferenzas entre revisións

 

Autodidacta, dende pequeno escoitou [[Blues]] e [[R&B]] da colección de [[discos]] do seu [[pai]], quen lle mercou a súa primeira [[guitarra]] cando tiña 10 anos. Ó ano seguinte o seu pai foi a unha tenda de música de [[Seattle]] e mercou unha [[guitarra eléctrica]] para Jimi e un [[saxofón]] para él, saxofón que tería que devolver para poder rematar de pagar a guitarra. Inspirouse na innovación de xente como [[B. B. King]], [[Albert King]] e [[T-Bone Walker]] e converteu a [[guitarra eléctrica]] nun instrumento distinto a unha guitarra normal amplificada, que era como se viña utilizando ata o de entón. Sendo aínda [[adolescente]], xa adquirira unha considerable reputación coma guitarrista tocando con xente coma Ike e [[Tina Turner]], [[Little Richard]] ou o mesmo [[B.B. King]].

 

En [[1965]] Jimi formou a súa propia banda, chamada [[Jimmy James and the Blue Flames]]. Chas Chandler, baixista dos Animals, oiulle tocar e ofreceulle inmediatamente trasladarse a [[Londres]]. Jimi volveu a adoptar o seu verdadeiro nome modificando a ortografía. [[Chas Chandler]] conseguiulle coma baixista a [[Noel Redding]], quen en realidade era un [[guitarrista]] que necesitaba o emprego, e a un batería chamado [[Mitch Mitchell]]. Xuntos formaron [[The Jimi Hendrix Experience]]. Os Experience sacaron o seu primeiro single con Polydor, "Hey Joe" (canción de Tim Robins) chegou ó nº4 das listas. Durante 1967 conseguiu outros tres singles de éxito considerados hoxe coma clásicos: "Purple Haze", "The Wind Cries Mary" e "The Burning of the Midnight Lamp".

 

 

En [[1969]] Jimi, canso dos [[Experience]], separouse e sacou un disco en directo con [[Bill Cox]] ó [[baixo]] e [[Buddy Miles]] á [[batería]] que non tivo moito éxito. De mala gana volve a reunir ós [[Experience]], pero comeza a eludir as actuacións en directo. Instala en [[Nova Iork]] os seus propios estudios ("Electric Lady Studios") e dedicase a gravar.

 

Ademais dos álbums oficiais hai unha chea de discos con recompilacións, actuacións en directo, festivais...Incrible e afortunadamente hai moitísimos discos en directo non oficiais cun son que xa o quixeran moitos grupos para os seus directos oficiais.

 

== Equipo ==

A maior parte da súa carreira Jimi tocou con [[Fender Stratocaster]] normais (preferentemente brancas) postas ó revés e coas cordas en orden inverso, xa que era [[zurdo]]. Usou tamén unha [[Fender Jaguar]], [[Gibson Les Paul]], [[Gibson SG]] e a [[Gibson Flying V]] para zurdos (él chamabaa o meu anxo voador).

 

Coma amplificadores usaba seis [[bafles]] Marshall de 4 x 12, un monitor de 4 x 12 e nada menos que catro cabezas para poder manter o equipo funcionando nos concertos, xa que o puña ó máximo controlando o volumen có [[potenciómetro]] da [[guitarra]], así saturaba o amplificador.

Un dos legados de Jimi foi o uso do Wah-Wah entre os guitarristas, usaba modelos Vox ou Crybaby, ademais dun Fuzz-Box para saturar o amplificador. Coma complementos utilizaba un divisor de octavas, un phaser e un delay analóxico.

Jimi, coma moitos grandes guitarristas ([[Eric Clapton]], [[Jeff Beck]]....), facia el mesmo modificacións á electrónica das súas guitarras, experimentando con calquera cousa posible e conseguindo deste modo sons inverosímiles.

 

 

[[Categoría:Personalidades da música]]