Europa (mitoloxía): Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Lameiro (conversa | contribucións)
engado imaxes e corrixo un par de detalles
Xoacas (conversa | contribucións)
Completo para mover
Liña 1:
[[Ficheiro:Rembrandt Abduction of Europa.jpg|right|300px250px|thumb|O Rapto de Europa, por [[Rembrandt]].]]
{{FormatoWiki}}
[[Ficheiro:Europa bull Louvre MNC626.jpg|right|250px|thumb|Figura beocia de terracota, museo do [[Louvre]].]]
[[Ficheiro:Gustav H Wolff - Europa , 1923.jpg|right|250px|thumb|Europa, por Gustav Heinrich Wolff, [[1923]].]]
 
'''Europa''' é un ser da [[mitoloxía]] [[grega]], princesa de [[Tiro]], a actual [[Fenicia]]. Era filla do rei [[Axenor]] e de [[Telefasa]].
[[Ficheiro:Rembrandt Abduction of Europa.jpg|right|300px]]
Na mitoloxía clásica o amor que [[Europa (mitoloxía)|Europa]], filla de [[Axenor]] e [[Telefasa]] inspira a [[Zeus]] fai que este adopte a forma dun touro e a rapte.
 
==O mito do rapto==
[[Zeus]] viu a [[Europa]] cando estaba a xogar coas súas compañeiras na praia de [[Sidón]], ou de [[Tiro]], onde reinaba o seu pai. [[Zeus]], inflamado de amor pola súa beleza converteuse en touro de resplandecente brancura e cornos semellantes a un crecente luar e con esta forma foi deitarse aos pés da doncela. Esta, asustada ao principio, foi cobrando ánimo, acariciou ao animal e acabou por sentarse no seu lombo. De súpeto, o touro levántase e métese nas augas do mar. A pesar dos chíos de [[Europa]], que se aferra ós cornos do touro, Zeus adéntrase nas ondas do mar e afástase da beira e deste xeito chegaron a [[Creta]]. En [[Gortina]], [[Zeus]] únese á moza xunto unha fonte e baixo uns plátanos que, en memoria destes amoríos, obtiveron o privilexio de non perder xamais as súas follas.
O rapto de Europa por [[Zeus]] está narrado por [[Ovidio]] nas súas [[As metamorfoses|Metamorfoses]], no [[Século -I|século I]] a. de C.
 
Segundo Ovidio, Zeus viu a Europa collendo flores coas súas doncelas á beira do mar e transformouse en touro para seducila. A princesa, sen sospeitar nada, subiu sobre o seu lombo; o touro mergullouse de repente no mar e levouna cruzando as ondas ata [[Creta]]. Preto de Gortina uníronse carnalmente xunto a unha fonte e baixo duns plátanos que, en memoria destes amoríos, obtiveron o privilexio de non perder xamais as súas follas. Desa unión de Zeus e Europa naceron [[Minos]], [[Radamantis]] e [[Sarpedón]].
 
Radamantis, rei de creta moi respectado pola súa prudencia, foi destronado por Minos, que para probar o seu dereito ao trono, coa axuda de [[Poseidón]], fixo saír do mar a un touro magnífico polo que [[Pasafae]], a súa esposa, concibiu unha paixón culpable. Sarpedón disputoulle a Minos o trono de Creta e un meniño chamado Mileto, co que fuxiu para fundar a rexión de [[Mileto]], en [[Licia]]. Radamantis e Minos foron chamados ao [[Hades]] tras a súa morte para seren xuíces do tribunal dos mortos.<ref>Zavala, I. ''[http://books.google.es/books?id=ggBUba5bVGgC&printsec=frontcover&dq=El+rapto+de+Am%C3%A9rica+y+el+s%C3%ADntoma+de+la+modernidad.&lr=&num=100&as_brr=3&ei=97SuS5jVCYPUzQSN1KneCA&client=firefox-a&cd=1#v=onepage&q=&f=false El rapto de América y el síntoma de la modernidad]''. Editorial Montesinos, 2001. ISBN 8495580055, 9788495580054.</ref>
 
Axenor enviou en busca da princesa raptada aos seus fillos [[Cadmo]], [[Fénix]], [[Cílix]], [[Taso]] e [[Fineo]] coa prohibición de volver mentres non rescataran á súa irmá. Fénix recorreu [[Libia]]; Cadmo, seguindo a unha vaca, fundou a cidade de [[Tebas (Grecia)|Tebas]] en [[Beocia]]; Cílix quedou na [[Cilicia]]; Taso poboou a illa de [[Taso]]; e Fineo estableceuse na costa do [[mar Negro]]. Europa casou logo con [[Asterión]], rei de Creta, de quen Minos herdaría o reino á súa morte.<ref>Baring, A., Cashford, J. ''[http://books.google.es/books?id=mUqw-ydNB_4C&pg=PA724&dq=europa+mito&lr=&as_drrb_is=q&as_minm_is=0&as_miny_is=&as_maxm_is=0&as_maxy_is=&num=100&as_brr=3&ei=1qmuS6zDAYGszATGiOWADg&client=firefox-a&cd=7#v=onepage&q=europa%20mito&f=false El mito de la diosa: evolución de una imagen]'', volume 38 de ''El Árbol del paraíso''. Siruela, 2005. ISBN 8478447326, 9788478447329.</ref>
 
==O mito na literatura==
[[Heródoto]] relata unha versión de [[Evémero]], segundo o cal o rapto de Europa foi un máis dunha longa serie de raptos de mulleres cometidos por viaxeiros audaces e non por deuses lascivos, que deron lugar a guerras entre europeos e asiáticos: [[Io]] en [[Argos]], Europa en Tiro, [[Medea]] na [[Cólquida]], [[Helena]] en [[Troia]]. Considérase que o mito do touro sedutor puido ter un transfundo ritual na Creta minoica.<ref>García Gual, C. ''[http://books.google.es/books?id=gizSMbx5MUAC&pg=PA147&dq=europa+mito&lr=&as_drrb_is=q&as_minm_is=0&as_miny_is=&as_maxm_is=0&as_maxy_is=&num=100&as_brr=3&ei=1qmuS6zDAYGszATGiOWADg&client=firefox-a&cd=9#v=onepage&q=europa%20mito&f=false Diccionario de mitos]''. Siglo XXI de España Editores, 2003. ISBN 8432311278, 9788432311277.</ref>
 
Segundo outras interpretacións Cadmo podería ter sido un deus que simbolizaría a estrela da mañá e constituiría, xunto coa súa irmá Europa, a representación mitolóxica do planeta [[Venus]]. Contería unha forte influencia do deus [[sumer]]io Ningišzida, deus serpe da fecundidade, o abrente e a construción de [[cidade]]s.<ref>Bermejo, J. ''[http://books.google.es/books?id=6rYjhRrbL-EC&printsec=frontcover&dq=Mito+y+parentesco+en+la+Grecia+arc%C3%A1ica&lr=&num=100&as_brr=3&ei=lLSuS8D2GIvOzQSTqvD3DQ&client=firefox-a&cd=1#v=onepage&q=&f=false Mito y parentesco en la Grecia arcáica]''. Ediciones AKAL, 1980. ISBN 8473394682, 9788473394680.</ref>Outros autores ven nel a representación dun mito solar: Europa representa a lúa, que é elevada polo sol, representado polo touro e reaparece no ceo ao caer a tarde e tras ter cruzado a mar. Esta hierogamia entre sol e lúa faría a contraparte á unión sacra entre ceo e terra, principios masculino e feminino, respectivamente.<ref>Chinchilla Sánchez, K. ''[http://books.google.es/books?id=MSHO9tcDCa8C&printsec=frontcover&client=firefox-a#v=onepage&q=&f=false Conociendo la mitología]''. Editorial Universidad de Costa Rica, 2003. ISBN 9977677743, 9789977677743.</ref>
 
[[Luis de Góngora|Góngora]] insistirá no emprego de certas imaxes como a do "mentido robador de Europa", empregadas nas súas ''Soledades'' para representar ao touro ou á súa constelación e que volverá a usar no soneto ao marqués de Velada.<ref>Romojaro, R. ''[http://books.google.es/books?id=w8J31aymBGwC&printsec=frontcover&client=firefox-a&source=gbs_navlinks_s#v=onepage&q=&f=false Funciones del mito clásico en el siglo de oro: Garcilaso, Góngora, Lope de Vega, Quevedo]''. Anthropos Editorial, 1998. ISBN 8476585454, 9788476585450.</ref>
 
{{Commons|Category:Europa (mythology)|Europa}}
 
==Galería de imaxes==
Liña 11 ⟶ 28:
Ficheiro:Monumento a Europa.jpg|Vigo
</gallery>
 
==Notas==
{{referencias}}
 
==Véxase tamén==
===Outros artigos===
*[[Mitoloxía grega]]
 
==Ligazóns externas==
*[http://www.theoi.com/Erotes/ZeusLoves.html Os amores de Zeus] (inglés)
 
[[Categoría:Mitoloxía grega]]
 
[[esals:RaptoEuropa de Europa(Mythologie)]]
[[bg:Европа (митология)]]
[[bn:ইউরোপা (পৌরাণিক চরিত্র)]]
[[br:Europa, merc'h Agenor]]
[[bs:Evropa (mitologija)]]
[[ca:Europa (filla d'Agènor)]]
[[cs:Európa]]
[[da:Europa (mytologi)]]
[[de:Europa (Mythologie)]]
[[el:Αρπαγή της Ευρώπης]]
[[en:Europa (mythology)]]
[[eo:Eŭropa]]
[[es:Europa (mitología)]]
[[et:Europe]]
[[fa:ائوروپه]]
[[fi:Europa (mytologia)]]
[[fr:Europe fille d'Agénor]]
[[he:אירופה (מיתולוגיה)]]
[[hr:Europa (mitologija)]]
[[hu:Európa (mitológia)]]
[[ia:Europa (mythologia)]]
[[is:Evrópa (gyðja)]]
[[it:Europa (mitologia)]]
[[ja:エウローペー]]
[[ko:에우로페]]
[[la:Europa (mythologia)]]
[[lb:Europa (Mythologie)]]
[[lt:Europa (mitologija)]]
[[nl:Europa (mythologie)]]
[[no:Europa (mytologi)]]
[[oc:Euròpa filha d'Agenòr]]
[[pl:Europa (mitologia grecka)]]
[[pt:Europa (mitologia)]]
[[ro:Europa (mitologie)]]
[[ru:Европа (мифология)]]
[[sc:Europa (mitologia)]]
[[sh:Europa (mitologija)]]
[[sl:Evropa (mitologija)]]
[[sr:Европа (митологија)]]
[[sv:Europa (mytologi)]]
[[th:ยูโรพา]]
[[uk:Європа (міфологія)]]
[[zh:欧罗巴]]