Templo de Atenea Nike: Diferenzas entre revisións

O '''Templo de Atenea Nike''' (''Atenea Vitoriosa'') ou '''Nike Áptera''' (''Vitoria sen ás'') conmemora a vitoria sobre os persas na batalla de [[Salamina]] ([[-448]]). A idea da súa construción na [[Acrópole de Atenas]], xurdiu no [[-449]], trala paz cos [[Persia|persas]]. Sen embargoPorén, [[Pericles]] opúxose ao levantamento do mesmo e non se comezaron as obras ata o [[-421]], comezada xa a [[Guerra do Peloponeso]] ([[-431]] - [[-404]]).

O proxecto encargáronllo [[Calícrates]] (arquitecto que tamén colaborou na construción do [[Partenón]], xunto con [[Ictino]]), quen deseñou un templo de [[orde xónica]] que tivo que adaptarse ao pequeno espazo que se lle asignou: un [[bastión]] (torreóntorre grande) dos [[Propileos]], que domina a suba á Acrópole.

*'''A planta''', de moi pequenas dimensións, é propia dun templo ''anfipróstilo''-''tetrástilo'', no que tanto o vestíbulo dianteiro (''pronaos'') como o traseiro (''opistodomos'') se converten en pequenos pórticos. A [[cella (arquitectura)|cella]] ou ''sala da deusa'', é case cadrada (4 x 4 metros). É, polo tanto, un templo moi pequeno, de dimensións humanas; moi harmonioso nas súas proporcionesproporcións. Todas as medidas están matematicamente estudadas para dardaren esa sensación de esvelteza, a pesar do seu escaso tamaño.

O friso do templo, que representa a [[Atenea]], [[Zeus]] e [[Poseidón]] axudando aosos atenienses, é sen dúbida un intento de elevar a moral da cidade, que naqueles anos estaba sumida noutra contenda que acabaría perdendo, a [[Guerra do Peloponeso]]. Así mesmo, o parapeto do bastión sobre o que se alza o edificio foi decorado con relevos (entre eles o de Atenea atándose a sandalia) intentando expresar a determinación pola vitoria que nunca chegou. Este paramento, obra da escola de [[Fidias]] mostra as súas principais características, como os panos mollados (xa esculpidos ao trépano) ou figuras divinas (como a propia Atenea) en accións "cotiás" como atarse unha sandalia, que demostran o afastamento do idealismo do primeiro clasicismo.