Cova de Lascaux: Diferenzas entre revisións

 

A gruta está situada no [[Périgord]], no concello (''commune'') de [[Montignac]] ([[Dordogne]]), a uns corenta quilómetros ao suroeste de [[Périgueux]].

 

Ábrese sobre a beira esquerda do [[río Vézère]], nun outeiro calcáreo do [[Cretácico]] superior. Contrariamente a moitas outras cavernas da rexión, a de Lascaux é relativamente «seca». En efecto, unha capa de arxila impermeábel aíllaa de calquera infiltración de auga, impedindo novas formacións de concrecións calcáreas.

 

Foi descuberta o [[12 de setembro]] de [[1940]], por catro adolescentes que andaban á busca do can dun deles: Marcel Ravidat, Jacques Marsal, Georges Agnel e Simon Coencas, que avisaron de contado ao seu antigo profesor, Léon Laval. O prehistoriador [[Henri Breuil]], refuxiado na zona durante a ocupación nazi, foi o primeiro especialista que visitou Lascaux, o [[21 de setembro]] de [[1940]], na compaña de Jean Bouyssonnie e André Cheynier. H. Breuil foi tamén o primeiro en autentificala, describila e estudala. Deseguido realizou os primeiros calcos desde fins de 1940, pasando varios meses in situ para analizar as obras, que atribuíu ao período perigordiano.

 

Por esa mesma época, as representacións parietais foron tamén estudadas por [[Annette Laming-Emperaire]], [[André Leroi-Gourhan]] e, entre [[1989]] e [[1999]], por [[Norbert Aujoulat]].

 

A cova foi clasificada entre os Monumentos históricos de [[Francia]] desde o mesmo ano da súa descuberta, o [[27 de decembro]] de [[1940]].

 

En [[outubro]] de [[1979]] foi incluída no [[Patrimonio Mundial da UNESCO]], xunto con outros sitios e grutas ornamentadas do val do Vézère.

 

[[Ficheiro:Lascaux plan.jpg|thumb|300px|right|Plano da cova de Lascaux]]

A gruta de Lascaux é relativamente pequena: o conxunto dos corredores non sobrepasa os 250 m de longo, cun desnivel de arredor de 30 m. A parte decorada corresponde a un nivel superior, pois o inferior está clausurado pola presenza de [[dióxido de carbono]].

* despois da Sala dos Touros, á dereita do Divertículo axial, accédese á '''Pasaxe''' (''Pasage''), un corredor dunha quincena de metros;

* na prolongación da Pasaxe ábrese a '''Nave''' (''Nef''), outro corredor máis elevado, duns vinte metros;

* A '''Ábsida''' (''Abside'') é unha sala redonda que se abre cara o Oeste, na confluencia da Pasaxe e a Nave;

* O '''Pozo''' (''Puits'') ábrese no fondo da Ábsida. O seu acceso supón unha baixada de 4 a 5 metros até o comezo do nivel inferior.

 

* A '''Sala dos Touros''' presenta a composición máis espectacular de Lascaux. As paredes de [[calcita]] son inaxeitadas para gravados, polo que só está adornada de pinturas, con frecuenca de dimensións inusuais: algunhas miden até cinco metros de longo.

 

</center>

 

A compañía propietaria de Lascaux lanzouse á realización dunha réplica dunha parte representativa da cova (Divertículo axial e Sala dos Touros). O proxecto foi parcialmente financiado pola venda do orixinal ao Estado en [[1972]]. Parado en [[1980]], foi logo retomado polo departemento da [[Dordogne]].

 

Situado a 200 m do orixinal, o facsímil, bautizado como Lascaux II, inaugurouse o [[18 de xullo]] de [[1983]]. Outras reproducións de pinturas (friso dos cervos, bisontes adosados e a vaca negra da Nave, escena do Pozo) expóñense no parque do Thot, a uns quilómetros de [[Montignac]].

 

{{listaref|1}}

 

[[nn:Lascaux]]

[[no:Lascaux]]

[[pl:Lascaux (Akwitania)]]

[[pt:Lascaux]]