|
==Vida==
Temos poucas noticias fiábeis sobre a súa biografía, a pesar das seis ''Vidas'' que nos deixaron autores antigos. Sábese que naceu en [[Cinocéfalo]], [[Beocia]], cara o [[-518|518 a.C.]] e que, segundo a tradición, pertencía a unha familia aristocrática. De feito, na Vª [[Pítica]], el mesmo parece afirmar que procede da liñaxe dos [[exeidas]], polo que amiúdoa miúdo manifestará nas súas obras unha especial simpatía polas institucións [[dorio|dorias]].
Pasou a súa infancia e primeira xuventude en [[Tebas]] e en [[Atenas]], onde foi discípulo de [[Agatocles]]. Moi xoven aindaaínda, participou nun certame de poesía no que foi vencido pola poetisa [[Corina]] de [[Tanagra]]. Foi ela, e nesta ocasión, quen lle aconsellou "sembrar a mans cheas, non a sacos cheos". A primeira [[oda]] pindárica é a Xª Pítica e foi composta cando o autor aindaaínda contaba vinte anos. Pronto se convertiuconverteu nun afamado poeta. Como tal, percorreu as principais corescortes aristocráticas de Grecia: [[Cirene]], [[Siracusa]],.. etc. Diante da [[Guerras Médicas|invasión dos persas]], adoptou unha actitude de transixencia co inimigo que respostaba á política interesada da súa patria tebana. Nesta cuestión, Píndaro chocou con outro importante poeta, [[Baquílides]], que tomara un punto de vista [[panhelenismo|panhelénico]] e propugnaba a resistencia enconada perante os [[Imperio Persa|persas]]., aos que vía como unha ameaza para o conxunto da [[Hélade]]. Píndaro morreu en [[Argos]] entre [[-446|446]] e [[-438|438 aC]].
==Obra==
A obra coñecida de Píndaro conservouse en [[papiro]]s de entre o [[século -II|século II a.C.]] e o [[século II|II d.C.]]. En total, chegáronnos catro libros de [[epinicio]]s que suman 45 [[oda]]s e algúns fragmentos soltos. Os epinicios son cantos corais compostos na honra dos vencedores nalgún dos catro certames deportivos panhelénicos que se cantaban ao paso dos campeónscampións. As composicións de Píndaro costuman empregar a vitoria deportiva como simple punto de partivapartida para louvarloar o valor persoal do [[atleta]]: o seu triunfo reflectereflicte a vitoria do Fermoso e o BonBo sobre a mediocridade. Ademais de epinicios, Píndaro compuxo [[himno]]s, [[peán]]s, [[partenio]]s, cantos ao vinoviño, [[treno]]s,.. etc.
O estilo de Píndaro é peculiar e difícil. Caracterízase por porcederproceder coa materia poética a saltos, establecendo asociacións bruscas e imprevistas entre elementos distintos. A linguaxe, moi elevada, procede dunha mestura artificiosa de [[dialecto]]s diferentes e satúrase de elementos [[retórica|retóricos]], en especial de [[imaxe poética|imaxes]].
A dificultade da obra pindárica é paradigmática: Sese resultaba xa escura para os seus coetánesocoetáneos, con posterioridade autores que van de [[Herodoto]] a [[Voltaire]] falan do inintelixíbel da súa poesía. Porén, [[Goethe]] ou [[Hölderlin]] erixíronno en símbolo da libertadeliberdade do xenio creador.
|
