Edvard Munch: Diferenzas entre revisións

 

[[O berro]] (1893; orixinalmente titulado ''Desesperación''), é a súa obra máis coñecida e considerada coma un icono da angustia existencial. Como en moitas das súas obras realizou numerosas versións. Foi roubada do museo Munch en Oslo, Noruega o [[22 de agosto]] de [[2004]] e recuperada o [[30 de agosto]] do [[2006]] con danos menores reparables.

O pintor dicía de si mesmo que, do mesmo modo que [[Leonardo da Vinci]] estudara a anatomía humana e disecado corpos, el tentaba disecar almas. Xa que logo, os temas máis frecuentes na súa obra foron os relacionados cos sentimentos e as traxedias humanas, coma a [[soidade]] (''Melancolía''), a [[angustia]] (''O berro''), a [[morte]] (''Morte dun bohemio'') e o [[erotismo]] (''Amantes'', ''O bico''). Considéraselle o precursor do expresionismo, pola forte expresividade dos rostros e as actitudes das súas figuras, ademais do mellor pintor noruegués de todos os tempos.

 

Edvard Munch medrou en [[Christiania]] (agora [[Oslo]]). Ten parentesco co pintor [[Jacob Munch]] (1776 – 1839) e o historiador [[Peter Andreas Munch]] (1810 – 1863). A súa nai e unha das súas irmás morreron sendo el moi mozo, e outra das súas irmás foi diagnosticada cunha enfermidade mental. O seu pai estaba dominado por obsesións relixiosas. O seu pai instilou nos seus fillos un profundo temor para o inferno, asegurándolles que se pecaban de calquera modo serían condenados ao inferno sen esperanza de perdón. Munch pasou unha infancia con numerosas enfermidades e dos cinco irmáns orixinais tan só Andreas casaría morrendo uns poucos meses despois do casamento. Estes feitos poderían explicar a escuridade e o pesimismo de gran parte da obra de Munch. Máis tarde afirmou: "A enfermidade, a tolemia e a morte foron os anxos que rodearon o meu berce e seguíronme durante toda a miña vida". Varias fontes modernas describen a enfermidade de Munch coma un caso probable de desorde bipolar. Munch consideraba esta personalidade conflitiva e un tanto desequilibrada como a base do seu xenio.

 

Morreu en Ekely, preto de Oslo, pouco despois de seu octaxésimo aniversario. Deixou máis de 1.000 cadros, 15.400 gravados, 4.500 debuxos e acuarelas e seis esculturas á cidade de Oslo que construíu o Museo Munch en Tøyen no seu honor.

 

* 1985 - A moza enferma

* 1893 - [[O berro]]

* 1940-42 - Autorretrato: Entre o reloxo e a cama

 

 

 

[[ar:إدفارت مونك]]