Encoro de Portodemouros: Diferenzas entre revisións

 

==Historia==

Unha orde ministerial do [[10 de novembro]] de [[1962]], o Estado concédelle á [[Hidroeléctrica Moncabril]] o aproveitamento integral da cunca do río Ulla mediante a construción de oito encoros ([[Belmil, Santiso|Belmil]], Portodemouros, [[Ledesma, Boqueixón|Ledesma]], Lamas, Fornelos, San Paio, Pereiro e Padrón), ocupando terreos nos concellos de [[Antas de Ulla]] e [[Palas de Rei]] na [[provincia de Lugo]], [[Arzúa]], [[Boqueixón]], [[Melide]], [[Padrón]], Santiso, [[Touro]], [[Teo]] e [[Vedra]] na [[Provincia da Coruña|da Coruña]], e Agolada, [[A Estrada]], [[Lalín]], [[Rodeiro]], [[Silleda]] e Vila de Cruces na [[provincia de Pontevedra]]. De todos eles só se construíu o de Portodemouros. Na actualidade estanse a facer dous máis entre Touro, Arzúa e Vila de Cruces. En outubro de [[1971]], outra orde ministerial, transfírelle a concesión á sociedade [[Unión Eléctrica]], e o [[7 de xullo]] de [[1979]] a Dirección Xeral de Obras Hidráulicas transfírella a favor de Fuerzas eléctricas del Noroeste ([[FENOSA]]), sendo na actualidade propiedade de [[Unión Fenosa]] despois da súa fusión.

 

 

==Problemas da construción==

*O proxecto inicial contemplaba unha saída de aliviadeiro en forma de túnel coa estrada de Lalín a Ponte San Xusto por riba do lábio, pero debido ás fortísimas escavacións que eiíxia, optouse por facelo en canle libre.

*Este feito trouxo bastantes problemas co tempo (a partir do 1973), pois a presa quedou rematada contra un muro de formigón en vertical que no seu momento non foi ben calculado e non aguantou os asentos, co que tivo que ser reforzado cunhas vigas de arriostrado debaixo da ponte.<br>O muro que forma o aliviadeiro tamen está a dar problemas por unha expansion do formigón que o forma.

* A prensa da época destacaba como importante que por riba da presa pasaría unha estrada

* No seu momento foi a cuarta presa máis alta de Europa no seu tipo.

 

==Véxase tamén==