Pita do monte: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Breogan2008 (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Liña 76:
A pita de monte é unha ave paleártica, repártese dende a [[Escandinavia]] ata a [[Península Ibérica]], nesta última posúe poboacións sedentarias na Cornixa cantábrica (500-600 exemplares), e nos [[Pireneos]] (680 machos censados no [[2003]]).
 
===== Poboación en GalizaGalicia =====
 
En GalizaGalicia até hai pouco atopábanse individuos na [[Serra dos Ancares]], na [[provincia de Lugo]]. Nos anos 80 estimábase unha poboación de entre 20 e 30 machos nos Ancares. Desde o ano 2005 a pita de monte considérase oficialmente extinguida en Galiza<ref>[http://www.lavozdegalicia.es/sociedad/2010/08/02/0003_8644716.htm La Voz de Galicia, ''La extinción del urogallo gallego se produjo en apenas tres decenios''].</ref>
 
A extinción da pita de monte nos Ancares, situados no extremo occidental da súa área de distribución en Europa,{{sfn|Penas Patiño, X. M.|1995|p=391}} ameaza con ser o preludio da súa desaparición en toda a [[cordilleira Cantábrica]], onde a poboación descendeu un 70 % desde os anos oitenta. De feito, a pita de monte está practicamente extinguida tamén na parte oriental e central de [[Asturias]], cunha perda de poboación dun 90 %, segundo un censo do ano 2010.
Liña 97:
 
== Ameazas ==
A principal ameaza para esta especie é a destrución e/ou alteración do seu [[hábitat]] [[árbore|arbóreo]]. Aínda é comunmente cazado (incluso durante a temporada de reprodución), excepto no suroeste e centro de Europa. Outros factores que inciden na diminución das súas poboacións son, entre outras, o desenvolvemento de instalacións de [[Esquí (deporte)|esquí]] e outras actividades recreativas de inverno, as colisións (especialmente de individuos xuvenís) con liñas eléctricas de alta tensión e, nalgunhas zonas, a [[depredación]] (por exemplo, por [[raposo]]s), a [[contaminación]] ([[chuvia ácida]]) e os cambios climáticos debidos ao [[quecemento global]] (por exemplo, en [[Escocia]]).<ref>de Juana, E. & Kirwan, G. M. (2012): "Western Capercaillie (''Tetrao urogallus"). En: del Hoyo, J.; Elliott, A.; Sargatal, J.; Christie, D. A. & de Juana, E. (eds), ''Handbook of the Birds of the World Alive''. Barcelona: Lynx Edicions. ISBN 978-84-8733-450-4.''</ref>
 
== Status e conservación ==